Ένα χρόνο μετά… η ελπίδα αργοσβήνει

24.1.2016

του Ανδρέα Κάτσενου

«Η Ελπίδα ζει». Με αυτό το σύνθημα πριν από ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας κέρδισαν τις εκλογές και σηματοδότησαν μια νέα εποχή για τη χώρα με το σχηματισμό της  πρώτης αριστερής κυβέρνηση. Όλοι πίστεψαν ότι οριστικά είχε κλείσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης και η χώρα έκανε μια νέα αρχή γυρίζοντας σελίδα στην ιστορία της.

Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας. Το Σύνταγμα και το Ζάππειο πλημμύρισαν ανθρώπους, όχι μόνο της Αριστεράς, που ήθελαν να εναντιωθούν στις μνημονιακές πολιτικές των Κεντροδεξιών κυβερνήσεων με την ενδόμυχη ελπίδα ότι έφτασε το  τέλος μιας περιόδου σκληρής λιτότητας.

Οι προγραμματικές δηλώσεις που ακολούθησαν από το νέο πρωθυπουργό κ. Αλ. Τσίπρα και τα μέλη της κυβέρνησης του, με την συνδρομή και των ΑΝΕΛ, οι οποίες περιείχαν είκοσι υποσχέσεις για αλλαγές σε όλα τα επίπεδα,  έδωσαν περισσότερη ανάσα στους πολίτες για στήριξη στο νέο κυβερνητικό σχήμα.

Ακόμα και οι καχύποπτοι μαζεύτηκαν στη γωνία και ανέμεναν να δουν την νέα εποχή και έργα της πρώτης αριστερής κυβέρνησης που θα σηματοδοτούσε πολιτικές αλλαγές σ όλη την Ευρώπη. Περίμεναν όχι θαύματα αλλά μια αλλαγή που θα διόρθωνε την αταξία και θα έδινε όραμα στα όνειρά τους.

Ένα χρόνο μετά τα όνειρα έμειναν όνειρα. Η ελπίδα δεν ζει πια εδώ. Η απογοήτευση και η εξαπάτηση φωλιάζει στις καρδιές των πολιτών  και αποτυπώνεται σε όλες τις έρευνες. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τον Αλ. Τσίπρα. Η Αριστερή πρώτη ελληνική κυβέρνηση αποδείχτηκε μια μεγάλη απάτη. Κι από αριστερή έγινε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση.

Μέσα σε ένα χρόνο μας οδήγησε σε  ακόμη μια προσφυγή στις κάλπες, ένα επαίσχυντο μνημόνιο -το τρίτο κατά σειρά-, σε περικοπές μισθών και συντάξεων, σε αύξηση της ανεργίας,  σε ένα αχρείαστο δημοψήφισμα, στα περίφημα capital controls, σε ένα νέο ασφαλιστικό που καταργεί τα πάντα, στο φιάσκο του Νταβός, όπου ο ανομολόγητος κ. Σόιμπλε, που θυμίζει Γερμανό κατοχικής κοπής, έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τον Έλληνα πρωθυπουργό «ανόητο» και εν τέλει να βρισκόμαστε προ των πυλών ενός νέο τέταρτου κατά σειρά μνημονίου.

Οι αγρότες είναι στους δρόμους όλες οι κοινωνικές ομάδες στους δρόμους, όλη η κοινωνία αργοπεθαίνει από την ανέχεια και τους σκληρότατους φόρους, η χώρα με 171% ΑΕΠ οδεύει στα βράχια και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα γιορτάζει στο ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ , σήμερα,  τον ένα χρόνο διακυβέρνησης της χώρας.

Αλήθεια υπάρχει συναίσθηση των πεπραγμένων αυτής της κυβέρνησης; Υπάρχει πολιτική ευθύνη; Δεν μιλάω για ανθρώπινη συνείδηση που εξανίσταται, που επαναστατεί. Υπάρχει υπουργός που αναγνωρίζει τα λάθη, τους ερασιτεχνισμούς,  και τις παλινωδίες της κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ η οποία μελετούσε και σχεδίαζε διπλό νόμισμα έκλεισε εργοστάσια, επιχειρήσεις, μαγαζιά και έδιωξε σε άλλες πολιτείες χιλιάδες νέους επιστήμονες; Που ταπείνωσε τη χώρα και τους πολίτες της;

Εκτός κι αν η συγγνώμη είναι η δήλωση του πρωθυπουργού ο οποίος έκανε έκκληση να μην χάσουμε την τελευταία ευκαιρία. Και τη δήλωση σήμερα του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης ότι «Η χώρα κινδυνεύει να βγει από την ΕΕ». Αλλά αυτό σημαίνει ότι η χώρα βρίσκεται στο επιθανάτιο ρόγχο, ένα βήμα από την πλήρη καταστροφή. Γι ατό κάποιοι έχουν την ευθύνη. Άρα προς τι οι φιέστες κ Τσίπρα; Να θυμηθούμε τις μέρες της Πομπηίας;