11.7.2015

της Σοφίας Μπασκάκη

Παραπλανητικό το Δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015

Δύο μονοσύλλαβες λεξούλες όπως το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» κατάφεραν να βεβηλώσουν ιδεολογίες και να διαμορφώσουν διαστρεβλωμένες πολιτικές συνειδήσεις. Μόλις πριν από πέντε μέρες ο Πρωθυπουργός και επικεφαλής της «Πρώτη φορά Αριστεράς» Αλέξης Τσίπρας ζητούσε διακαώς από τον ελληνικό  λαό το «ΟΧΙ» απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα που ήθελε να επιβάλλει η Ε.Ε. Έχοντας τελικά σύμμαχο το «ΟΧΙ», πέντε μέρες μετά ζήτησε το «ΝΑΙ» από την Βουλή των Ελλήνων για να προτείνει στην Ε.Ε. χειρότερα μέτρα από αυτά που ο ίδιος ο λαός απέρριψε με το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου. Όσο για τον υπερπατριώτη και αντιμνημονιακό Πάνο Καμμένο με τους  ΑΝΕΛ του, ουδέν σχόλιον…

Με 251 «ΝΑΙ» και 17 διαρροές πέρασε χθες στο ελληνικό Κοινοβούλιο η συμφωνία- όλεθρος για τον ελληνικό λαό. Πολλά τα ερωτηματικά που γεννούνται για την πολιτική τακτική του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα καθώς το «ΟΧΙ» που του έδωσε απλόχερα ο λαός ήταν τελικά το εισιτήριο του Πρωθυπουργού για να περάσει ελεύθερα στην Ευρώπη τις προτάσεις του με τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα που προαναγγέλλουν το Τρίτο Μνημόνιο στη χείριστη μορφή του. Που πήγε η προεκλογική αντιμνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως είναι φτηνή δικαιολογία η κατ’ επίφαση σωτηρία της Χώρας μας αποτελώντας άλλοθι για  την εμφανή προδοσία της εμπιστοσύνης που έδειξε ο λαός στο πρόσωπο και στα καθησυχαστικά λόγια του Αλέξη Τσίπρα; Ποιες προκαθορισμένες συμφωνίες και πολιτικές τακτικές εξυπηρέτησε το δημοψήφισμα-φιάσκο της 5^ης Ιουλίου; Μήπως η «Πρώτη φορά Αριστέρα» ολοκλήρωσε την αποστολή της να περάσει τα χειρότερα αντιλαϊκά μέτρα και το Τρίτο Μνημόνιο, αφού μόνο μια «φιλολαϊκή» Κυβέρνηση θα μπορούσε να το καταφέρει χειραγωγώντας το λαό;

Μεγάλη η απογοήτευση στους κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο των ψηφοφόρων όσο και των ίδιων των Βουλευτών του. Μεγάλη η απογοήτευση και σε όλους όσους, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, θέλησαν να πιστέψουν σε έναν ικανό ηγέτη που θα υπερασπιζόταν τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Η «ελπίδα», που τόσο αριστοτεχνικά καπηλεύτηκε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, μετατράπηκε σε καταδικαστικό αδιέξοδο για όλη την Ελλάδα που ξεπουλιέται σε τιμή ευκαιρίας στους Ευρωπαίους Εταίρους-Δυνάστες. Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που προέβαλαν τις αντιρρήσεις τους αιτιολόγησαν τα αυτονόητα υποστηρίζοντας ότι λίγες μέρες μετά το ηχηρό «ΟΧΙ» του λαού στο δημοψήφισμα δεν γινόταν να στηρίξουν ως βάση συζήτησης με τους δανειστές αυτό που ο λαός απέρριψε κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες εκβιασμού.

Στη χθεσινή ονομαστική ψηφοφορία διαφοροποιήθηκαν 10 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και δεν στήριξαν την Κυβέρνηση, δηλώνοντας την αντίρρηση τους για τα αντιλαϊκά και αντισυνταγματικά μέτρα.  Οκτώ ψήφισαν «παρών», ανάμεσα τους η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και οι δύο Υπουργοί Παναγιώτης Λαφαζάνης και Δημήτρης Στρατούλης, ενώ δύο τόλμησαν να πουν το «ΟΧΙ» αγνοώντας την έκκληση Τσίπρα. Επτά Βουλευτές της παράταξης απουσίαζαν, ανάμεσα τους και ο μέχρι πρότινος Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης που… Αίγινε καπνός (πηγαίνοντας στην Αίγινα) ακολουθώντας την τακτική «στρίβειν διά του αρραβώνος». Δεκαπέντε από όσους με επιφύλαξη ψήφισαν «ΝΑΙ» επισήμαναν με επιστολή τους τις έντονες ενστάσεις τους για το περιεχόμενο της συμφωνίας ξεκαθαρίζοντας ότι το πολυπόθητο «ΝΑΙ» (αυτή τη φορά) για τον Πρωθυπουργό δεν θα είναι δεδομένο όταν έρθουν οι εφαρμοστικοί νόμοι.

Ο διχασμός που φαινόταν να φωλιάζει ανάμεσα στους ψηφοφόρους  του «ΝΑΙ» και του «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος μεταφέρθηκε μέσα στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που απασχολεί το λαό όσον αφορά στα μικροπολιτικά παιχνίδια που κρέμονται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του. Δυστυχώς όλη αυτή η διαστρέβλωση του ρόλου της Αριστεράς και ο διαχωρισμός σε «καλούς» και «κακούς» Αριστερούς θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο λαό που καλείται για μια ακόμη φορά να πληρώσει τα σπασμένα προδομένος και λεηλατημένος. Όσα δεν κατάφεραν επί δεκαετίες οι Δεξιοί και Φασιστικοί κύκλοι στην προσπάθεια τους  να εξοντώσουν τον Κομμουνισμό και την Αριστερή Ιδεολογία προβλέπεται δυσοίωνα να το πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε λίγους μόνο μήνες κατατροπώνοντας και αμαυρώνοντας με τις πολιτικές κινήσεις του την Αριστερά εδραιώνοντας αναπόφευκτα την Δεξιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Οι πραγματικοί Κομμουνιστές δεν λησμονούν την ιδεολογία τους στη μέθη της εξουσίας, αντιθέτως μένουν να παλεύουν από τη θέση της εξουσίας για το δίκαιο του λαού.