27.12.2015

Μια σκοτεινή ιστορία είδε το φως της δημοσιότητας να σπιλώνοντας την Ιρλανδία και αφορά το «St Mary’s Mother and Baby Home», ένα από τα ιδρύματα της χώρας για ανύπαντρες μητέρες.

Η αποκάλυψη έγινε μέσα από την ηχογραφημένη συνέντευξη της Τζούλιας Ντέβανευ, η οποία εισήλθε στο ίδρυμα, γνωστό και ως «το Σπίτι», στην πόλη Τουαμ της Ιρλανδίας όταν ήταν μόλις 9 ετών.  Παρέμεινε εκεί μέχρι το τελικό του κλείσιμο το 1961, ενώ δούλεψε ως βοηθός των καλογριών Bon Secours που διοικούσαν το σπίτι, οπότε γνώριζε καλά τα κρυμμένα μυστικά του.

Η Τζούλια Ντέβανευ, κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του ’80 έδωσε συνέντευξη σε έναν μετέπειτα εργοδότη της, η οποία και ηχογραφήθηκε. Τότε εξομολογήθηκε ότι στην αυλή του «Σπιτιού» υπήρχε ένας μαζικός τάφος στον οποίο ήταν θαμένα περίπου 800 παιδιά, τα οποία απεβίωσαν κατά την παραμονή τους στο ίδρυμα.

Η συνέντευξη-ντοκουμέντο αποκαλύφθηκε πριν λίγο καιρό από την ιστορικό Κάθριν Κόρελς, η οποία διερευνούσε το θέμα και κατάφερε να συγκεντρώσει τα ονόματα 796 παιδιών, τα οποία πέθαναν την περίοδο μεταξύ 1925 και 1961 στο «Σπίτι». Να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη οι ανύπαντρες μητέρες της Ιρλανδίας κατέφευγαν σε αυτά τα ειδικά ιδρύματα για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μακριά από την κοινωνική κατακραυγή, ενώ πολλά από αυτά να καταλήγουν για υιοθεσία στις ΗΠΑ.

Σήμερα οι Κυριακάτικοι Ιρλανδέζικοι «Times» γράφουν ότι η Ντέβανευ είχε πει στην συνέντευξη της ότι «τα παιδιά πέθαιναν σαν τις μύγες» τονίζοντας πως  «δεν θυμάμαι να ήταν βρέφη, γιατί για τον θάνατο βρεφών υπήρχε πάντα έρευνα μετά, καθώς θεωρείτο παραμέληση από τις υπεύθυνες. Αλλά για τα παιδιά που ήταν άνω του ενός έτους, οι αρχές θεωρούσαν ότι ο θάνατος ήταν μάλλον ένα φυσικό επακόλουθο».

Η ίδια γυναίκα είχε μιλκήσει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τη ζωή στο ίδρυμα αναφέροντας ότι «όχι οι καλόγριες δεν αντιμετώπιζαν τις γυναίκες ως αμαρτωλές, αλλά αν οι μητέρες ερχόντουσαν στο «Σπίτι» πολύ νέες δεν τους επιτρεπόταν να τελειώσουν το σχολείο και οι καλόγριες γενικώς είχαν ελάχιστη επαφή με τα παιδιά»,

Πολλά από τα παιδιά του ιδρύματος ήταν άρρωστα και εύθραστα, ενώ αντιμετώπιζαν βιαιότητα στο σχολείο χωρίς αν έχουν κανέναν να απευθυνθούν για βοήθεια. Ορισμένα από αυτά χαρακτηρίζονταν ως «εκ γενετής καθυστερημένα» και τα έκλειναν σε ξεχωριστό δωμάτιο.

Μάλιστα οι ντόπιοι όταν τα παιδιά τους δεν καθόντουσαν φρόνιμα, τα απειλούσαν ότι «θα τα στείλουν εκεί». Παράλληλα οι άνδρες της περιοχής πήγαιναν στο «Σπίτι» για να βρουν νύφες και οι γυναίκες για να βρουν φθηνά εργατικά χέρια για τις οικιακές εργασίες.

Η κοινή γνώμη της Ιρλανδίας έχει ξεσηκωθεί με τις αποκαλύψεις της Ντέβανευ, σχεδόν 20 χρόνια μετά το θάνατο της, παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο που να επιβεβαιώνει τα λεγόμενα της. Είναι πολλοί όμως οι κα΄τοικοι της περιοχής που την πιστέυουν, αφού θυμούνται τα γεγονότα εκείνης ντης χρονικής περιόδου.

Η ιστορικός πρόκειται να παραδώσει τα ευρήματα της έρευνας της στην αρμόδια δικαστή, Υβών Μέρφι, με την αλλαγή του χρόνου, καθώς ερευνά και εκείνη την σκοτεινή ιστορία που κρύβει το «Σπίτι» της Ιρλανδίας.