30.1.2016
Υπό την «προστασία» των βρετανικών αρχών τέθηκε μια σειρά γλυπτών με τα πιο πολλά να χαρακτηρίζονται ως Grade II διατηρητέα. Τα γλυπτά κατασκευάστηκαν στην μεταπολεμική περίοδο, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για να συμβολίσουν την ανοικοδόμηση του Λονδίνου (και των άλλων βρετανικών πόλεων) και να αναζωογονήσουν τους ανοικτούς δημόσιους χώρους.
Ανάμεσα σε αυτά τα αριστουργηματικά γλυπτά βρίσκεται και το διάσημο κόκκινο γλυπτό στο Μίλτον Κέινς, που δημιούργησε το 1970 ο Bernard Schottlander. Μεταξύ τους είναι και το εξαιρετικό μπρούτζινο δημιούργημα του 1967, ενός από τους πιο avant garde καλλιτέχνες της Μεγάλης Βρετανίας, του Henry Moore, καθώς επίσης και το άγαλμα του Γουίλστον Τσόρτσιλ από τον David MacFall, το 1959, στα αποκαλυπτήρια του οποίου βρέθηκε και ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το εντυπωσιακό Rosewall της Barbara Hepworth, βρίσκεται μεταξύ των 40 γλυπτών που ανακηρύχθηκαν διατηρητέα μνημεία. Κατασκευασμένο μεταξύ 1960 και 1962, το οποίο απεικονίζει την ίδια να «ατενίζει τον Ατλαντικό υπό τον ήχο και την μυρωδιά της Θάλασσας». Εκεί βρίσκεται το χαρακτηριστικό δημιούργημα του Bernard Schottlander στο Λάμπεθ, το οποίο και βασίζεται πάνω στα ιδιαίτερα σκουλαρίκια που φορούν οι γυναίκες Φουλανι της Αφρικής, καθώς και η επιβλητική πρόσοψη στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, κατασκευασμένη από τον Allen Johnson, το 1963, που αναπαριστά την «αιώνια διαμάχη μεταξύ ανθρώπου και μηχανής».
(Πηγή: BBC, Φωτο: Historic England)