25.10.2015

Διάσκεψη στις Βρυξέλλες των τοπικών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων που πλήττονται άμεσα από την προσφυγική εισροή χιλιάδων προσφύγων από την Συρία, ώστε να εξευρεθεί λύση, αποφάσισε ο Πρόεδρος της Κομιισόν κ. Γιουνκέρ από τη Μαδρίτη όπου βρίσκεται.

Από την εισροή προσφύγων πλήττονται κατά πρώτο λόγο οι Ελλάδα και οι χώρες των Βαλκανίων αλλά και οι χώρες της Μεσογείου γεγονός που προκαλεί μεγάλη αναταραχή με απρόβλεπτες μελλοντικά συνέπειες.

Πρώτα θα συνεδριάσουν οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων. Οι λεγόμενοι Serpas θα ξεκινήσουν με μια πρωινή σύσκεψη από τις 10:30 για να οριοθετήσουν τα ζητήματα που θα πέσουν στο τραπέζι των ηγετών. Οι Serpas θα βγουν από το κτίριο Berlaymont της Κομισιόν γύρω στις 14:00 και από τις 15:45 και μετά θα αρχίσουν να προσέρχονται οι εθνικές αντιπροσωπίες.

Σε αντίθεση με τις Συνόδους του Συμβουλίου, στη Διάσκεψη Γιούνκερ θα μπορεί να παραβρίσκεται μόνο ο πρωθυπουργός ή πρόεδρος του κάθε κράτους, μόνος στην αίθουσα του κολεγίου των επιτρόπων στο 13ο όροφο, χωρίς το στρατό συμβούλων που συνήθως έχουν οι εθνικές αντιπροσωπίες. Οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί θα έχουν το δικαίωμα να έχουν μαζί τους έναν εκπρόσωπο Τύπου, που δεν θα βρίσκεται στον 13ο όροφο και ένα ακόμα άτομο.

“Θέλουμε οι ηγέτες των γειτονικών αυτών κρατών, να δουν ο ένας τον άλλον στα μάτια και να προσπαθήσουν να εξηγήσουν ο ένας στον άλλο με λογική, τι ακριβώς κάνουν στα σύνορά τους. Το να σπρώχνει το πρόβλημα ο ένας στον άλλον είναι εύκολο από τα γραφεία των πρωτευουσών, θέλουμε όμως να δούμε τι θα λένε ο ένας στον άλλον, μπροστά στον πρόεδρο Γιούνκερ. Θέλουμε επίσης να μας πει ο κάθε ένας τι ακριβώς θέλει, σε προσωπικό, χρήματα, πόρους, προμήθειες και να τα ζητήσει επισήμως. Είναι μια συνάντηση συντονισμού”. Με αυτά τα λόγια εξηγούσε Ευρωπαίος διπλωμάτης την Παρασκευή το σκεπτικό της συνάντησης.

Βεβαίως άλλοι διπλωματικοί παρατηρητές θυμίζουν μιλώντας στον Τύπο ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα έρθουν και θα εγκατασταθούν στην Ευρώπη. Αυτή είναι μια αναπόφευκτη πραγματικότητα από την αυγή της ανθρωπότητας. Τα ιστορικά παραδείγματα έχουν δείξει ότι αυτό μπορεί να είναι παραγωγικό και ανώδυνο ή επώδυνο και επικίνδυνο.

 Στην ΕΕ γνωρίζουν ότι το ιστορικό πετυχημένο παράδειγμα της μετανάστευσης στις ΗΠΑ προϋπέθεσε και ένα Ellis Island που λειτούργησε ως “hot spot” (κατά την κοινοτική ορολογία) από το 1892 ως το 1954.
Οι μετανάστες όμως που πήγαιναν στην Αμερική είχαν δύο βασικές διαφορές από τους πρόσφυγες του σήμερα. Αφενός έκαναν ένα ταξίδι 2 μηνών ψυχικής προετοιμασίας με πλοίο της γραμμής, όπου αγάπησαν την χώρα των ευκαιριών πολύ πριν πατήσουν το πόδι τους στην Ν.Υ. Αφετέρου γνώριζαν ότι έβρισκαν μια χώρα με έλεγχο, όπου όλα ήταν “figured out for them” (όλα τα διαδικαστικά ήταν προκανονισμένα). Αυτό δεν συμβαίνει με τη σημερινή ΕΕ: “nothing is figured out”.

Το σημερινό μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη δεν έχει σε καμία περίπτωση εκείνα τα χαρακτηριστικά και κυρίως η γηραιά ήπειρος η οποία βρίσκεται σε βαθειά οικονομική κρίση δεν μπορεί να υποδεχτεί έναν απροσδιόριστο αριθμό μεταναστών, με άναρχο τρόπο, χωρίς προδιαγραφές.