Γράφει ο Ανδρέας Κάτσενος, Δημοσιογράφος

Σαρωτικές  αλλαγές σε επικοινωνιακό επίπεδο έφεραν οι τελευταίες, διπλές,  εθνικές εκλογές, πέρα από το γεγονός ότι η τεχνολογία έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

Οι εκλογές αυτές, όσον αφορά στα πολιτικά κόμματα, πιστοποίησαν το τέλος των συνθημάτων, της αφίσας και των φέι βολάν. Πιστοποίησαν το τέλος της ηχορύπανσης και, κυρίως, των μεγάλων συγκεντρώσεων.

Για τα πολιτικά κόμματα ήταν εκλογές του διαδικτύου. Οι εκλογές  του tik tok,  του ιnstagram,  του  Facebook. Αντιθέτως, όσον αφορά στους υποψήφιους βουλευτές, το διαδίκτυο δεν στάθηκε ικανό να τους προσδώσει αναγνωρισιμότητα στις λαϊκές μάζες. Ακολούθησαν τον παραδοσιακό τρόπο επικοινωνίας, που ήταν η άμεση επαφή με τους ψηφοφόρους. Ήταν εκλογές του door to door, του καφενείου, της καφετέριας, του φυλλαδίου, της διαφήμισης. Και αυτό είχε θετικό αποτέλεσμα.

Από την άλλη, μια μεγάλη μερίδα των πολιτών απείχε από τις εκλογές, συνειδητά. Διαμαρτυρήθηκε,  μέσω της αποχής, που άγγιξε, στις δεύτερες κάλπες το 47,11%, ιστορικό ρεκόρ στη μεταπολίτευση, σε όσους επιχείρησαν να δεσμεύσουν την ψήφο της, με διλλήματα νεφελώματα, αοριστίες και παλαιοκομματικές πρακτικές.

Είναι κοινό μυστικό ότι οι  πολίτες είναι, πλέον, δύσπιστοι και  αποστρέφονται την πολιτική και τους πολιτικούς. Αρνούνται να συμπράξουν στην πλειοδοσία μέτρων, υποσχέσεων, εύκολων λόγων  που  μπορούν να αποδειχτούν φρούδες ελπίδες.

Η κοινωνία άλλαξε. Η ελληνική κοινωνία επέδειξε ωριμότητα. Αρνήθηκε να μπει στο τρυπάκι της τοξικότητας που κάποιοι κομματικοί  κύκλοι  επιχείρησαν  να της μπολιάσουν. Αντιστάθηκε στις ανούσιες αντιπαράθεσεις, εντυπωσιασμού και στη  φαυλότητα. Κράτησε  αποστάσεις από τη χυδαιότητα των προσωπικών επιθέσεων.  Είπε όχι στη μαύρη διαφήμιση.

Στις εκλογές αυτές κέρδισε  η απλότητα, η καθαρότητα του λόγου. Η μια λέξη, που τα εμπεριείχε όλα. Που έδινε προοπτική. Δεν είχε ασάφειες, ανακολουθίες, πισωγυρίσματα παλιμπαιδισμούς.  Κέρδισε το εφικτό και υλοποιήσιμο.  Κέρδισαν οι δημοκρατικές αξίες και η προοπτική μιας πορείας που δεν θα επέστρεφε  τη χώρα στο τοξικό χθες.

Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να μην μίλησε για κρίσιμα προβλήματα, όπως η ακρίβεια, η εργασία, η ανεργία. Είπε όμως μια λέξη «Σταθερότητα» και αυτή ήταν αρκετή να της δώσει μια δεύτερη εντολή κυβερνητικής θητείας. Όπως ακριβώς έγινε το 1981 με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την «Αλλαγή» και το 2015 με την «Ελπίδα» του Αλέξη Τσίπρα.

Οι πολίτες εμφανίστηκαν κουρασμένοι  να συναινέσουν σε μια πιθανότητα έστω, να ξαναζήσουν χαοτικές καταστάσεις, οικονομικές καταστροφές και εθνικές τραγωδίες.

Η χώρα μας αλλάζει. Ακολουθεί τα βήματα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Επιζητεί μια καθαρή πορεία ανάπτυξης αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.

Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισαν κατά κράτος τον μεσαίο χώρο. Κυριάρχησαν στο κέντρο και προχωρούν σε ιδεολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει περίοδο χάριτος. Έχει μπροστά της τις Αυτοδιοικητικές εκλογές και σε έντεκα μήνες τις Ευρωεκλογές. Εκεί θα κριθεί. Και θα κριθεί  στην καθημερινότητα και για την τόλμη με την οποία θα προχωρήσει τις αναγκαίες  διαρθρωτικές αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος. Οι πολίτες δεν θέλουν, πλέον, λόγια αλλά έργα.

Το πρόβλημα μετατοπίζεται στο ΣΥΡΙΖΑ όπου μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα εισέρχεται σε περίοδο αστάθειας και εσωστρέφειας με άγνωστο το μέλλον του. Αλλά και στο ΠΑΣΟΚ που μπορεί να αύξησε το ποσοστό του αλλά απέχει πολύ από το να είναι η παλιά κυβερνητική κραταιά πολιτική δύναμη, Απλά επιβεβαίωσε ότι έχει σφυγμό και είναι παρόν στις εξελίξεις.

.