https://www.facebook.com/refugeesmalakasa/

Μαλακάσα, 1/7/2016

Εμείς οι αλληλέγγυοι των Αφγανών προσφύγων της Μαλακάσας βρεθήκαμε στο πλευρό τους από την πρώτη ώρα της εγκατάστασής τους στο στρατόπεδο. Προερχόμαστε απ’ όλες τις κοντινές στο στρατόπεδο περιοχές (Κηφισιά, Δροσιά, Άνοιξη, Διόνυσο, Καπανδρίτι, Μαλακάσα, Ωρωπό). Κοντά στους πρόσφυγες συχνά βρέθηκαν για να βοηθήσουν και άλλοι αλληλέγγυοι από διάφορες περιοχές της Ελλάδας αλλά κι απ’ όλο τον κόσμο. Δεκάδες προσφορές (ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, είδη υγιεινής, φάρμακα κλπ.) από ανώνυμους αλληλέγγυους, Έλληνες και ξένους, φορείς, σωματεία, συλλογικότητες έφθασαν στο χώρο και αναλάβαμε τη βαριά ευθύνη να τα παραδώσουμε στους πρόσφυγες..

Δώσαμε και δίνουμε καθημερινά τον εαυτό μας, το χρόνο μας, το υστέρημά μας, για να απαλύνουμε τον πόνο τους. Δεν είμαστε ΜΚΟ, δεν περιμένουμε ανταμοιβή για τον κόπο μας, δεν έχουμε καμιά σχέση με τους έμμισθους «αλληλέγγυους», τον «κυβερνητικό εθελοντισμό» ή την νεοσύστατη «κυβερνητική αλληλεγγύη». Παλέψαμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για  να βοηθήσουμε τους κατατρεγμένους, να ξυπνήσουμε τη λαβωμένη ελπίδα που φτερουγίζει στην ψυχή τους. Νιώθουμε και εκφράζουμε απέραντο σεβασμό για κάθε προσφορά σε είδος κάθε εθελοντή, κάθε συνανθρώπου μας, κι αυτόν τον σεβασμό προσπαθήσαμε να τον εμφυσήσουμε και στους Αφγανούς πρόσφυγες. Χτίσαμε και συνεχίζουμε να χτίζουμε γέφυρα φιλίας κι εμπιστοσύνης μαζί τους, γι αυτό κι επιλέξαμε τον καλύτερο τρόπο συνεργασίας μαζί τους, συναποφασίζοντας με τους δικούς τους ανθρώπους την καταγραφή των αναγκών τους, τη διαδικασία και τον τρόπο διανομής των ειδών πρώτης ανάγκης. Μάλιστα, λόγω της πληθώρας των εθελοντικών προσφορών, μπορέσαμε να παραχωρήσουμε στο δήμο Ωρωπού 10 τόνους τρόφιμα και ρούχα για να διατεθούν στους συμπατριώτες μας που βιώνουν τη φτώχεια και την πείνα.

Όλο το διάστημα των 2 πρώτων μηνών της αναγκαστικής παρουσίας των προσφύγων στο στρατόπεδο της Μαλακάσας η παρουσία των κρατικών φορέων, υπουργείων, θεσμικών οργάνων ασύλου, οργανώσεων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή φορέων προστασίας της δημόσιας υγείας παντελώς απούσες!!

Μόνο η παρουσία των αλληλέγγυων Ελλήνων και ξένων άμβλυνε τις δυσκολίες της προσαρμογής τους στις συνθήκες διαβίωσης και έδωσε ελπίδα και προοπτική στις ευπαθείς ομάδες του προσφυγικού πληθυσμού, εγκύους, αναπήρους, αρρώστους, ηλικιωμένους, ασυνόδευτους ανήλικους κλπ.

Μετά από 2 μήνες έκαναν την εμφάνισή τους στο στρατόπεδο οι «επαγγελματίες»! Εκπρόσωποι του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής συνοδευόμενοι από «κυβερνητικούς αλληλέγγυους» με αρκετή «εμπειρία» στο Ελληνικό, που, όμως, καταγγέλθηκαν για τη δράση τους και διώχθηκαν από εκεί! Η ελπίδα, δική μας και των προσφύγων, ότι τώρα τα πράγματα θα καλυτερεύσουν, διαψεύστηκαν παταγωδώς. Οι υποσχέσεις για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, για καλύτερο φαγητό, για παροχή καλύτερων συνθηκών υγειονομικής περίθαλψης, για άμεση έλευση των θεσμικών οργάνων καταγραφής και υποβολής αιτημάτων ασύλου, για άμεση παροχή και ικανοποίηση των ελλείψεων σε είδη πρώτης ανάγκης ήταν απλά άλλη μια κοροϊδία. Αντίθετα, αυτό που, τελικά, έγινε, είναι η με αυταρχικό, τιμωρητικό και απάνθρωπο τρόπο διαχείριση των αναγκών, η ιεράρχησή τους με τη λογική της αυθαίρετης προσωπικής επιλογής των «διαχειριστών» και με το σταγονόμετρο, υποβάλλοντας τους πρόσφυγες-θύματα πολέμου στο μαρτύριο της στέρησης και χρησιμοποιώντας τη για άσκηση πίεσης με σκοπό τη χειραγώγηση και τον υποβιβασμό των δικαιωμάτων τους. Δεν είναι παράξενο που μετά από 4 μήνες δεν έχουν υποβληθεί αιτήματα ασύλου ούτε καν καταγραφή προθέσεων ασύλου, ενώ συνεχίζονται αμείωτες οι προσαγωγές και συλλήψεις προσφύγων εξαιτίας των εκπρόθεσμων χαρτιών απέλασης που τους χορηγήθηκαν στα νησιά με ευθύνη του ελληνικού κράτους!!

Κι εμείς; Πώς θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με όλα αυτά; Διαμαρτυρηθήκαμε, προσπαθήσαμε να συνεννοηθούμε με τους «διαχειριστές», να βρούμε λύσεις για όλα. Όμως, διαπιστώσαμε ότι είναι ζήτημα επιλογής και άσκησης της συγκεκριμένης κυβερνητικής πολιτικής στο προσφυγικό. Οι «επαγγελματίες διαχειριστές» απλά ακολουθούν άνωθεν εντολές βάζοντας επιπλέον και πινελιές της άρρωστης, προσωπικής τους αντίληψης για το προσφυγικό! Καμιά πρόθεση για επίλυση των σοβαρών προβλημάτων διαβίωσης, καμιά πρόθεση για αναγνώριση των δικαιωμάτων τους, καμιά πρόθεση για δημιουργία γέφυρας κατανόησης, φιλίας συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους πρόσφυγες και στην τοπική ελληνική κοινωνία. Όλοι οι υπό απέλαση πρόσφυγες  πρέπει βαθμιαία να βιώσουν τον υποβιβασμό των δικαιωμάτων τους από αυτό του πρόσφυγα σ’ αυτό του παράνομου μετανάστη, πρέπει να βιώσουν στερήσεις και μαρτύρια, απειλές, προσαγωγές και συλλήψεις με τελικό προορισμό την απέλαση στην «ασφαλή» Τουρκία και στο πολύ περισσότερο «ασφαλές» Αφγανιστάν!!

Η αντίδρασή μας σε όλα αυτά μας έκανε κόκκινο πανί για τη «διαχείριση»! Τι να μας κάνουν, τώρα, εμάς; Τώρα, μάλιστα, που έρχονται οι ΜΚΟ για να ξοδέψουν, αν συγκαταλέγονται στις «καλές», το κάτι τι από τα εκατομμύρια Ευρώ που πήραν!! Γιατί το προσφυγικό έχει πολύ ψωμί και πολλές ευκαιρίες πλουτισμού! Εμάς τι να μας κάνουν; Να είμαστε εμπόδιο στα σχέδιά τους; Γι αυτό μας επικήρυξαν και έδωσαν εντολή στην αστυνομία της πύλης να μας απαγορεύει την είσοδο στο στρατόπεδο. Δεν εξυπηρετούσαμε τα σχέδιά τους, γιατί τα ελατήρια της δράσης μας είναι αυτά της πραγματικής αλληλεγγύης, της αγάπης και συμπαράστασης στο συνάνθρωπο που έχει ανάγκη! Δεν δίστασαν, μάλιστα, να περάσουν χειροπέδες σε αλληλέγγυα που ήθελε να μπει στο στρατόπεδο παραδίδοντας την ταυτότητά της για να μεταφέρει πρόσφυγες σε προγραμματισμένο ραντεβού σε εξωτερικό αλληλέγγυο γιατρό! Μετά από λίγο την άφησαν ελεύθερη. Αυτό που ήθελαν να πετύχουν ήταν ο εκφοβισμός μας και η απειλή σύλληψης, ότι ακριβώς, δηλαδή, κάνουν και με τους πρόσφυγες! Ανακάλυψαν, μάλιστα, και τους λόγους απαγόρευσης της εισόδου μας στο στρατόπεδο:  Ότι αποσκοπούμε σε πολιτικά οφέλη, ότι προσφέρουμε στους πρόσφυγες περισσότερα από τις ανάγκες τους, ότι τους  βοηθάμε «υπερβολικά» να ζήσουν σαν «άνθρωποι»!

Σ’ αυτούς που μας κατηγορούν, λέμε πως εμείς δεν γυρεύουμε ανταπόδοση από κανέναν, δεν γυρεύουμε χρήματα, τίτλους, τιμές! Εμείς, απλά, όταν πέφτουν βόμβες νιώθουμε ότι πρέπει να είμαστε με το μέρος αυτών που τις τρώνε!

Το έγκλημά μας είναι ότι δώσαμε παπούτσια στον ξυπόλητο, κουβέρτα σ’ αυτόν που κρυώνει, ψωμί στον πεινασμένο, φάρμακα σ’ αυτόν που πονάει, φροντίδα στον ανήμπορο.

Το έγκλημά μας είναι ότι σταθήκαμε στο πλευρό όσων άπλωναν το χέρι ζητώντας βοήθεια, όσων υπέφεραν από τις κακουχίες, όσων περίμεναν από την Ευρώπη τη δικαίωσή τους…

Αυτό είναι το έγκλημά μας! Όποιος επιθυμεί να μας καταδικάσει να το κάνει, αλλά να ξέρει, ότι εμείς, δεν είμαστε αυτοί που τους βομβάρδισαν, δεν είμαστε εκείνοι που έστειλαν στρατό «για να τους γλυτώσει, δήθεν, από τα δεινά τους», εμείς δεν γκρεμίσαμε τα σπίτια τους, δεν δολοφονήσαμε τα αγαπημένα τους πρόσωπα, εμείς δεν συμμετείχαμε στις σύγχρονες σταυροφορίες!

Εμείς δεν προετοιμάσαμε και δεν διεξαγάγαμε τους δολοφονικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους εναντίον τους, δεν πήγαμε στις χώρες τους για να αλώσουμε το δημόσιο πλούτο τους, δεν είμαστε αυτοί που σέρνουν τις «εταιρίες» από πίσω για να «ξαναχτίσουν» τις διαλυμένες χώρες τους, εμείς δεν συμμετείχαμε σε κανέναν στρατό, δεν ρίξαμε καμιά βόμβα, δεν χτίσαμε κανέναν φράκτη, καμιά φυλακή!

Εμείς δεν βάλαμε στρατούς να κλείσουν τα σύνορα, δεν ορθώσαμε τείχη, δεν είμαστε εκείνοι που τους έκλεψαν τα χρήματά τους και τα όνειρά τους για να τους πουλήσουν ψεύτικους παραδείσους, εμείς δεν τους αφήσαμε να πνιγούν στη θάλασσα!

Εμείς δεν πιάσαμε όσους γλύτωσαν και πέρασαν στις ακτές μας για να τους κλείσουμε σε νέες φυλακές-hot spots, δεν τους κοροϊδέψαμε όταν τους κοιτάγαμε στα μάτια, δεν τους είπαμε ότι θα αναγνωρίσουμε τα δικαιώματά τους και μετά τους εγκαταλείψαμε, δεν παίξαμε με τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους!

Εμείς αυτό που έχουμε να απαντήσουμε σε όσους πιστεύουν στην καταπίεση, στη χειραγώγηση, στον εξευτελισμό, στον εκτοπισμό, στη στέρηση των δικαιωμάτων, στην ξενοφοβία και στο ρατσισμό, είναι ότι είμαστε και θα παραμείνουμε δίπλα στους βομβαρδισμένους, στους διωγμένους, στους κυνηγημένους, στους ξεκληρισμένους, στους φτωχούς, στους άνεργους, στους άστεγους Έλληνες και ξένους. Είμαστε μαζί τους, είμαστε κομμάτι τους και θα αγωνιστούμε για τη δικαίωσή τους.