Επιστροφή στην κανονικότητα κάνοντας λόγο για «Θυσία»;

Γράφει η Σοφία Μπασκάκη Δημοσιογράφος

Βαρύ το κλίμα… βαρύ το πένθος… βαρύ το ανάθεμα…

Οι μέρες περνούν, όλα δείχνουν να μπαίνουν σε μια «κανονικότητα», σε μια καθημερινότητα που με πνίγει… γιατί ξέρω ότι η κανονικότητα στην Ελλάδα σημαίνει «Πάμε κι όπου βγει»… Ενίοτε σημαίνει και «Θυσία» για να πάμε παρακάτω…

Όχι δεν θέλω να προχωρήσω αφήνοντας πίσω μου «ακόμα μία τραγωδία»…

Όχι δεν θέλω να ξεχάσω τα αθώα θύματα που σκοτώθηκαν στα Τέμπη, ούτε τους γονείς που έψαχναν στα συντρίμμια του τρένου κομμάτια από τα παιδιά τους για να θάψουν…

Όχι δεν θέλω να προσπεράσω την ανευθυνότητα των πραγματικών υπευθύνων και να βρω δικαιολογίες για να βαφτίσω το έγκλημα «κακιά στιγμή», «ανθρώπινο λάθος» ή «θυσία».

Όχι δεν θέλω άλλα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από ζεστά ακόμα πτώματα.

Όχι δεν θέλω να πω στα παιδιά μου «Πηγαίνετε κι όπου βγει. Η δική σας γενιά ας τα κάνει καλύτερα από τη δική μου».

Όχι δεν θέλω άλλους «νοικοκυραίους» και «κυρ Παντελήδες» να σκύβουν το κεφάλι στην εξουσία και να λένε «ευχαριστώ» που τους ρημάξαν τη ζωή.

Όχι δεν θέλω να ντρέπομαι που με τη σιωπή μου συντηρώ ένα στρεβλό σύστημα λαμογιάς και απάτης.

Όχι αρνούμαι να επιστρέψω στη μίζερη καθημερινότητα αυτής της χώρας που δεν με σέβεται σαν πολίτη και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, για να γίνεται θυσία στο βωμό πάσης φύσεως κέρδους.