«Η αγάπη ποτέ δεν έσβησε» είναι το πρώτο βιβλίο της κ. Μαρίας Πρινάρη-Καρκαβατσάκη, από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, που έρχεται κοντά μας να υμνήσει την αληθινή αγάπη αλλά και να μας ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Σε εποχές αγαπημένες και νοσταλγικές, μέσα από θύμησες ενός κόσμου που μέσα μας μένει πάντα ο ίδιος. Ο κόσμος της αληθινής αγάπης που ποτέ δεν σβήνει…

Λίγα λόγια από τη συγγραφέα:

Ο τίτλος του βιβλίου, «Η αγάπη ποτέ δεν έσβησε», αφορά στην αληθινή γεμάτη δύναμη αγάπη μιας γυναίκας, της κεντρικής ηρωίδας, που ήξερε να δίνεται με όλη της την ψυχή, στον έρωτα, στη φιλία, στην οικογένεια, στην ίδια τη ζωή.

Η επιθυμία μου να υμνήσω αυτές τις μεγάλες αξίες αλλά και η ανάγκη μου να κάνω νοερά ένα νοσταλγικό ταξίδι πίσω στο χρόνο, στην εποχή της νιότης μου που την έζησα στην πιο μαγευτική και ευλογημένη γωνιά της γης, ήταν οι λόγοι που έγραψα αυτή την ιστορία. Η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται σχεδόν αποκλειστικά στην Κρήτη. Προσπαθώ να περιγράψω τα τοπία της, να μεταφέρω εικόνες όχι μόνο οπτικές αλλά και ακουστικές, με το άρωμα της εποχής κι έτσι νοσταλγικά να παρασύρω τον αναγνώστη σ’ άλλους καιρούς, αρχίζοντας απο την δεκαετία ’60-70.

Η ιστορία κορυφώνεται στην δεκαετία ’80-’90 και φτάνει έως σήμερα. Θέλω να ζωντανέψω εκείνη την εποχή με τα αρώματα και τους ήχους της με συντροφιά αγαπημένα κλασικά βιβλία Ελληνικής λογοτεχνίας, με αγαπημένα τραγούδια να συνοδεύουν τον αναγνώστη σ’ αυτό το νοσταλγικό ταξίδι. Θέλω ο αναγνώστης να νιώσει παρών στα μέρη που διαδραματίζεται η υπόθεση, να παρακολουθεί τα γεγονότα πίνοντας ρακή μαζί με τους ήρωες της ιστορίας.

Η Μάρθα, μεγαλώνει χωρίς γονείς, με την αγάπη και τη φροντίδα της γιαγιάς της, που όμως της κρύβει μυστικά σημαντικά για τη ζωή της. Καθώς μεγαλώνει συναντά δυσκολίες, βιώνει απώλειες, ερωτεύεται και αγαπάει με μεγάλη ένταση. Ο έρωτας αυτός της επιφυλάσσει πολύ πόνο. Ο Αντρέας, παρ’ όλο που την αγαπάει, τρομαγμένος ίσως από την ένταση των συναισθημάτων των δικών του αλλά και της Μάρθας, κρατάει αμυντική στάση. Ίσως είδε την αγάπη σαν φυλακή και την φοβήθηκε. Το μετάνιωσε!

Η αγάπη δεν είναι φυλακή. Η αγάπη μας απελευθερώνει από τους πόνους της ζωής. Σε κάθε δύσκολη στιγμή η Μάρθα στηρίζεται στις φίλες της, σταθερή αξία στη ζωή της, γι’ αυτό και συχνά τους έλεγε: «για το μόνο που θα μπορούσε να με θεωρήσει κανείς τυχερή, είναι που έχω εσάς κοντά μου. Φαίνεται πως όταν η ζωή αποφασίσει να σου στερήσει την οικογένεια, σε αποζημιώνει με τέτοιες φιλίες».

Σαν συγγραφέας εγώ, θα ένιωθα δικαιωμένη, αν ο αναγνώστης διαβάζοντας την τελευταία σελίδα, σκεφτεί πως η δύναμη του ανθρώπου να αντιστέκεται στις αντιξοότητες και με οδηγό την αγάπη, να καταφέρνει να στέκεται όρθιος, να προχωρά και στο τέλος να βγαίνει νικητής, πως με ανθρωπιά, με δύναμη εσωτερική, με αληθινή φιλία και αγάπη και συγχώρεση, μπορεί να παρακάμψει τα εμπόδια στην πορεία για την πραγμάτωση του ονείρου. Να αναλογιστεί την ομορφιά της αγάπης σε οποιαδήποτε μορφή της και να μην αφήσει να χρωστάει κανένα σ’ αγαπώ, γιατί δεν υπάρχει πάντα χρόνος….

Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη