Ανδρέας Κάτσενος, Δημοσιογράφος

Η ιστορική, μεταπολιτευτικά, σε εύρος, της αποχής στις εκλογές της 25^ης Ιουνίου που άγγιξε το 47,17% άλλαξε τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Ο εφησυχασμός και η χαλαρή ψήφος, τελικά, νίκησαν το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν.

Η «Άποψη τώρα» με άρθρο της προεκλογικά  και τίτλο «Το φάσμα της αποχής παλεύουν Πειραιώς και Κουμουνδούρου», είχε επισημάνει το ενδεχόμενο η αποχή να είναι  ουσιαστικός νικητής των εκλογών. Κάτι το οποίο και διαφαίνονταν. Το προηγούμενο ρεκόρ αποχής καταγράφηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, με 43,84%, ενώ υψηλά ήταν τα ποσοστά και στις δύο προηγούμενες εκλογές, του 2019 με 42,22% και του περασμένου Μαΐου με 39,06%.

Το υψηλότερο ποσοστό αποχής καταγράφεται στην εκλογική περιφέρεια Φλώρινας με 66,76% και ακολουθούν η Κεφαλληνία με 62,48%, η Ευρυτανία με 61,37% και η Λακωνία με 61%.

Οι πολίτες επέλεξαν τις παραλίες παρά τον άστο καιρό σε πολλές περιοχές της χώρας, δείχνοντας ότι η εκλογική διαδικασία της 21^ης Μαΐου σε συνάρτηση με την τεράστια διαφορά των είκοσι ποσοστιαίων μονάδων μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ  ατόνησαν το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων.

Η στάση αυτή έδωσε το δικαίωμα να εισέλθουν στο Εθνικό Κοινοβούλιο  τα μικρά κόμματα και έτσι να σχηματιστεί οκτακομματική  Βουλή, κάτι το οποίο δεν είχε προβλέψει ουδείς.

Εκ πρώτης όψεως η εικόνα αυτή φαίνεται ευκαιριακή κατά τους αναλυτές. Είναι όμως ένα γεγονός που μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμο φαινόμενο εάν και εφόσον οι πολιτικές που θα ακολουθηθούν δημιουργήσουν κλίμα αδιαφορίας, απάθειας και ωχαδερφισμού στην κοινωνία. Εάν τα προβλήματα  που ταλανίζουν την κοινωνία και, κυρίως, τη νέα γενιά, δεν βρουν λύσεις και η απολιτίκ λογική παγιωθεί.