Η επόμενη μέρα των γαλλικών Προεδρικών εκλογών διαμορφώνουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το μέλλον της οποίας αμφισβητείται από μεγάλη μερίδα των ευρωπαίων πολιτών της.

Η εκλογή του Εμ. Μακρόν (66.1%)έδωσε ανάσα στη δημοκρατική Γαλλία, αλλά και χρόνο την Ε.Ε. να σκεφτεί και να χαράξει μια διαφορετική πορεία με περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη, δημοκρατική προσέγγιση, αναζήτηση εφικτών λύσεων  στα οικονομικά προβλήματα των χωρών μελών, αλλά και συλλογικότητα.

Αναμφίβολα η δημοκρατία νίκησε αλλά ο λαϊκισμός δηλώνει παρόν.  Το ποσοστό της κας Μαρίν Λεπέν(33,9%)δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Την ψήφισαν 11 εκατ πολίτες όταν απείχε το 26% του εκλογικού σώματος. Δεν μπορούν να υπάρχουν αυταπάτες. Υπάρχουν γηγενή προβλήματα στο σύστημα διοίκησης της Ευρώπης.Είναι ένα ηχηρό καμπανάκι για το Παρίσι και τις Βρυξέλλες.

Ο σκεπτικισμός δείχνει να αυξάνει. Παρά ταύτα οι γάλλοι πολίτες έδωσαν μια ακόμη ευκαιρία στο συγκεντρωτικό σύστημα της Ε.Ε. και την Γερμανία να αλλάξουν. Πρόσωπο. Να αναλογισθούν τις ευθύνες τους και να αναζητήσουν  ένα πολιτικό σύστημα πιο  ανθρώπινο, πιο δίκαιο. Να δώσουν τέλος στις πολιτι9κές της σκληρής λιτότητας προς όφελος των τραπεζών.

Η Γαλλία επέλεξε, μετά το σκάνδαλο Φιγιόν έναν ακτιβιστή της πολιτικής ο οποίος χωρίς κόμμα κατόρθωσε να επωφεληθεί και να αναρριχηθεί στα Ηλύσια Πεδία. Ένα πρόσωπο σχεδόν άγνωστοι πολιτικά χωρίς καν να ηγείται κάποιου κόμματος.

Τώρα όμως τα παραμύθια  με το Βασιλόπουλο που θα σώσει την Ευρώπη και την Γαλλία τελειώνουν. Ήρθε η ώρα της αλήθειας. Ο παραμορφωτικός καθρέφτης δεν αρκεί.. Η Γαλλία σε ένα μήνα έχει Βουλευτικές εκλογές και ο κ Μακρόν οφείλει να ιδρύσει κόμμα, να το οργανώσει και να κατέβει να κερδίσει για να μην είναι ένας Πρόεδρος χωρίς δύναμη. Για να μπορέσει να κυβερνήσει. Πέραν του γεγονός ότι από αύριο καλείται να αποκαλύψει τον προεκτεινόμενο Πρωθυπουργό του και τους υπουργούς του.

Το εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο παρά το γεγονός ότι ο κ Μακρόν έχει το πάνω χέρι. Ο νέος Πρόεδρος κινείται πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Έχει την ευκαιρία να γυρίσει σελίδα στη Γαλλία κα να αποδειχτεί ένας άξιος ηγέτης αλλά ταυτόχρονα εγκυμονεί και ο κίνδυνος να αποδειχτεί ένας νέος Τσίπρας με απρόβλεπτες συνέπειες για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Κι εδώ δείχνει εξαιρετικά περίεργη η σπουδή των ελληνικών κομμάτων να σπεύσουν να θριαμβολογήσουν υπέρ του κ Μακρόν και να τον προσφωνήσουν ως θεματοφύλακα των ελληνικών θέσεων που θα μπει μπροστά για τη δική μας δικαίωση ως προς το χρέος.

Βεβαίως, ουδείς δημοκρατικά σκεπτόμενος άνθρωπος επιθυμούσε την εκλογή της κας Λεπέν. Όλοι Μακρόν ήμασταν έτσι όπως εξελίχτηκαν α πράγματα. Αλλά αυτό είναι άλλο από το να θεωρούμε ότι η Γαλλία η οποία πάντα μας υποστηρίζει και είναι φίλη μας ότι, πρωτίστως, δεν θα κοιτάξει το συμφέρον της και τις ευρωπαϊκές ισορροπίες όταν μάλιστα αντιμετωπίζει σοβαρότατα οικονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα.

Και σε τελευταία ανάλυση δεν μπορεί κάθε φορά να δημιουργούμε ελπίδες ότι θα μας σώσει η εκλογή κάποιου άλλου νεοεκλεγμένου πολιτικού σε κάποια από τις μεγάλες δυνάμεις. Ελπίδες που στο τέλος αποδεικνύονται φρούδες. Δεκανίκια δεν υπάρχουν. Και το σημαντικότερο αυτό το αφήγημα ενός πολυπαιγμένου παραμυθιού έχει, πλέον, ξεθωριάσει.