Μια ζωή σαν παραμύθι. Από την μακρινή Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, στο μαγευτικό Δήλεσι. Η Έλλη Λεοντίδου, κόρη πολιτικών προσφύγων που διέφυγαν το 1949, στην τότε ΕΣΣΔ, επειδή μετείχαν στο Δημοκρατικό Στρατό, γνώρισε τις δυσκολίες της ζωής σε ένα ξένο τόπο, όπου γεννήθηκε, αλλά και το όνειρο της επιστροφής το 1976 στην πατρίδα.
Πόντια στην καταγωγή, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, γεμάτη ζωντάνια έβλεπε πάντα με αισιοδοξία την ζωή και τα μικρά της όνειρα, να παίρνουν σάρκα και οστά στην μητέρα πατρίδα. Όπως ένα σπίτι δικό της που το αγόρασε η μητέρα της, στο Δήλεσι, μια όαση στην οικογενειακή ταλαιπωρία χρόνων.
Άνθρωπος έξυπνος, ευφυής, καλλιεργημένος, πολύ κοινωνικός, από το 1985 άρχισε να ασχολείται συστηματικά με το γράψιμο. Κυρίως, την ποίηση, αλλά και το διήγημα. Το 1996 εκδίδει την ποιητική συλλογή της «Μια Πολιτεία ήταν…». Παράλληλα συνεργάζεται με το περιοδικό των πολιτικών προσφύγων, όπου δημοσιεύει ποιήματα και αφηγήσεις, από τα δύσκολα χρόνια στην Τασκένδη και από τα μετέπειτα χρόνια.
Την Παρασκευή 17 Μαρτίου, παρουσίασε την Ποιητική συλλογή της «Μια Πολιτεία ήταν…», στην κατάμεστη αίθουσα του ΚΑΠΗ Δηλεσίου όπου μέσα σε συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα θυμήθηκε στιγμές της ζωής της.
Στη σύντομη ομιλία της κυριάρχησε το χθες, που ήρθε να συνδεθεί με το σήμερα, από έναν άνθρωπο που θέλει να δημιουργεί. Που νοιώθει μέσα της τον ποντιακό ελληνισμό, τον ξεριζωμό των γονιών της, την επιστροφή, αλλά και το πάθος για ζωή στη μητέρα πατρίδα. Δύσκολα τα συναισθήματα, πολλές οι αναμνήσεις που διαπερνούν τα ποιήματά της. Μια διαδρομή αξιοπρόσεκτη, ένα παράδειγμα μαχητικής ζωής που ποτέ δεν παρέδωσα τα όπλα και συνεχίζει να παλεύει για να μην χαθεί ο Ποντιακός ελληνισμός και να μην ξεχαστεί η Γενοκτονία από τις νεότερες γενιές.
Την παρουσίαση προλόγισε η Δημοτική Σύμβουλος και υπεύθυνη του ΚΑΠΗ Δηλεσίου Ελένη Ζαφειροπούλου. Ποιήματα διάβασε τόσο η ίδια η Έλλη Λεοντίδου όσο και η γνωστή και καταξιωμένη ηθοποιός Ελένη Οικονομίδου.