Οι Αποκριές είναι μια γιορτή με μεγάλη ιστορία που έχει βαθειά χωμένες τις ρίζες της στη Διονυσιακή λατρεία της Αρχαίας Ελλάδας. Με το πέρασμα των χρόνων διαδόθηκε και αποτελεί ένα πραγματικό ψηφιδωτό ιστορίας και λαογραφίας του παρελθόντος το οποίο μαρτυρούν τα ήθη και έθιμα που αναβιώνονται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Πρόγονοι του σημερινού καρναβαλιού είναι οι πομπές των Ελευσίνιων Μυστηρίων και οι γιορτές για τα Μεγάλα και Μικρά Διονύσια. Τις ημέρες των τελετουργιών οι συμμετέχοντες μεταμφιέζονταν σε σάτυρους ή κάλυπταν το πρόσωπο τους προκειμένου να παραμείνει άγνωστη η ταυτότητα τους. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων αυτών έπιναν κρασί και επιδίδονταν στο χορό με προκλητικές πράξεις και έντονη βωμολοχία. Περνώντας στους ρωμαϊκούς χρόνους, οι Ρωμαίοι διέδωσαν στις χώρες της αυτοκρατορίας τους τις τελετές αυτές ευτελίζοντας όμως την ουσία τους.
Ερχόμενοι στη σημερινή εποχή, οι Αποκριές ονομάζονται «Τριώδιο» από τις «τρεις ωδές» του ευαγγελίου της Ορθοδοξίας. Το «Τριώδιο» ξεκινά την Κυριακή «Του Τελώνη και του Φαρισαίου» και η πρώτη εβδομάδα ονομάζεται «προφωνή ή προφωνέσιμη». Το όνομα αυτό της δόθηκε από τα παλιά χρόνια που κάποιος από ένα ψηλό μέρος προφωνούσε, διαλαλούσε, ότι αρχίζουν οι Αποκριές και ολοκληρώνεται με την Κυριακή «του Ασώτου Υιού». Η δεύτερη εβδομάδα συνεχίζεται μέχρι την Κυριακή της «Αποκρεώ» και λέγεται «κρεατινή» καθώς δεν νηστεύει κανείς. Την Τσικονοπέμπτη γίνεται ακόμη πιο αισθητό το Τριώδιο καθώς είναι η μέρα που ο καθένας, σύμφωνα με το έθιμο, θα ψήσει και η τσίκνα από το ψημένο κρέας θα μοσχοβολήσει στον αέρα. Το «Τριώδιο» ολοκληρώνεται την Κυριακή της «Τυρινής» ή «Τυροφάγου» με το τυρί να επικρατεί στα φαγητά.
Η επομένη είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής και ξεκινά η νηστεία, η οποία διαρκεί 40 ημέρες μέχρι το Πάσχα. Με την έναρξη της νηστείας γίνεται κάθαρση του σώματος και του πνεύματος για αυτό και οι Χριστιανοί την ονόμασαν «Καθαρά Δευτέρα». Με νηστίσιμα εδέσματα, πολύ κέφι και το πέταγμα του χαρταετού γιορτάζονται τα Κούλουμα σε όλη την Ελλάδα από άκρη σε άκρη.
Η Αθηναϊκή Αποκριά φτάνει στο ζενίθ της την εποχή του Τρικούπη συμπίπτοντας με την belle époque. Την περίοδο αυτή επικρατεί στα αστικά κέντρα το καρναβάλι δυτικού τύπου πλαισιωμένο με σερπαντίνες, παλιάτσους, τυποποιημένες μεταμφιέσεις, χορούς, πομπές με άρματα, κομιτάτα και πολλές ακόμα δαπανηρές εκδηλώσεις. Στα τουρκοκρατούμενα ακόμα Γιάννενα και στην Κόνιτσα γινόταν η γνωστή παρέλαση αρμάτων με συμβολικές και σατιρικές παραστάσεις.
Στη «σύγχρονη» Ελλάδα καταβάλλονται προσπάθειες, σε πολλές πόλεις και χωριά όλης της χώρας, να αναβιώσουν μέσα από τον φολκλορισμό τα παραδοσιακά αποκριάτικα έθιμα. Την τελευταία Κυριακή του Τριωδίου οι μασκαράδες ξεκινούν ολημερίς τους πανηγυρισμούς, γίνονται παρελάσεις με άρματα καρναβαλιστών και στήνεται το παραδοσιακό «γαϊτανάκι». Όταν η νύχτα απλώσει τα πέπλα της ανάβουν φωτιές και καίγεται ο «βασιλιάς καρνάβαλος» με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια που αναβιώνουν τους μύθους και θρύλους της χώρας μας.