1.11.2015

 του Ανδρέα Κάτσενου

Όταν οι Αντενάουερ, Τσώρτσιλ και  Ντε Γκώλ και οι άλλοι μεγάλοι οραματιστές έριχναν το σπόρο, αμέσως μετά τις στάχτες και τα αποκαΐδια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, για να χτιστεί μια μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, ενωμένη πολιτικά οικονομικά και κοινωνικά, σίγουρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι μερικές δεκαετίες αργότερα το εγχείρημα θα περνούσε την μεγαλύτερη κρίση του.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση των «27», εδώ και έξι χρόνια, αφού αναπτύχτηκε και διευρύνθηκε άναρχα, βρίσκεται στη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα βρέθηκαν ή βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας. Της οικονομικής κατάρρευσης. Επειδή όμως η οικονομική χρεοκοπία μιας χώρας σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι συγκοινωνούντα δοχεία που μπορεί να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, οι Ευρωπαίοι μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις βρήκαν το φάρμακο της επούλωσης του προβλήματος, κυρίως με τη μετάθεσή του στο μέλλον. Ίσως έτσι η Ε.Ε. να σωθεί και να μην καταρρεύσει οικονομικά.

Βεβαίως υπάρχει η επικυριαρχία της Γερμανίας, η οποία όντας η ισχυρότερη χώρα της ένωσης επιχειρεί να επιβάλει τις θέσεις της στους εταίρους πάντα προς οικονομικό όφελος δικό της., καθώς Γαλλία και Ιταλία βρίσκονται σε κρίση και η Αγγλία δεν είναι μέλος του Ευρώ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η διαφθορά στη Γερμανία ξεπερνάει κάθε μέτρο την ώρα που η ίδια κατηγορεί τους εταίρους της για διαφθορά και φοροδιαφυγή.

Αν όμως η οικονομική κρίση που ταλανίζει την Ευρώπη -λίγο ως πολύ- βρίσκει μια έξοδο σωτηρίας, το προσφυγικό-μεταναστευτικό τείνει να μεταβληθεί σε βόμβα στα θεμέλια της και τελικά την κατάρρευση του οικοδομήματος. Είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης μιας σοβαρής πολιτικής ένωσης παρά το γεγονός ότι λειτουργούν όργανα που λαμβάνουν αποφάσεις. Η Ε.Ε. όμως δεν έχει ακόμη πολιτικά βρει το δρόμο της.

Σήμερα η Ε.Ε. δείχνει παντελώς ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την εισροή εκατ. Προσφύγων-μεταναστών από την Ασία και την Αφρική στους κόλπους της. Κι αυτή η μετανάστευση δεν είναι τίποτα άλλο παρά άστοχες πολιτικές της Ευρώπης και των ΗΠΑ στα κράτη της Ασίας και της Αφρικής. Ο διαμελισμός κρατών, η αιματοχυσία από εμφύλιους πολέμους στο όνομα ενός ανύπαρκτου εκδημοκρατισμού τους.

Ο πρώην Πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, έστω και καθυστερημένα, παραδέχτηκε το λάθος των συμμάχων στο πόλεμο του Ιράκ που άνδρωσε τις ορέξεις των  ισλαμιστών φονταμενταλιστών και δημιούργησαν τους αντάρτες της Τζιχάντ. Αλλά αυτό, προφανώς,  δεν αρκεί παρά μόνο ως μια απλή εξομολόγηση  τυχών τύψεων η ενοχών.

Σήμερα 700 χιλιάδες πρόσφυγες-μετανάστες έχουν περάσει στην Ευρώπη  μέσω της Ελλάδας. Περίπου άλλα τρία εκατ. περιμένουν στην Τουρκία και το Λίβανο την ώρα της σωτηρίας από την κόλαση του πολέμου.

Εκατοντάδες έχασαν τη ζωή τους στον υγρό τάφο του Αιγαίου. Μάνες και παιδιά δεν μπόρεσαν να πατήσουν στην Ελλάδα και να συνεχίσουν το ταξίδι της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή. Τα όνειρά τους τα πήραν στο βυθό. Μια ανείπωτη τραγωδία χωρίς τέλος. Γιατί;

Και μια Ελλάδα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης να παλεύει μόνη της με ελάχιστα μέσα να σώσει ψυχές από τα ναυάγια των τούρκικων δουλεμπορικών, να περιθάλπει ανθρώπους και να δίνει ελπίδα.

Από την άλλη χώρες της Ευρώπης, όπως η Σλοβενία, η Αυστρία, η Ουγγαρία, δορυφόροι της Γερμανίας, υψώνουν φράκτες ντροπής δηλώνοντας αδυναμία να δεχτούν και να υποδεχτούν τους πρόσφυγες. Είναι οι χώρες εκείνες που δεν γνώρισαν ποτέ τη προσφυγιά.

Η Ευρώπη δεν έχει ενιαία μεταναστευτική πολιτική. Η κάθε χώρα επιχειρεί να αυτοπροστατευτεί. Κλείνεται στο δικό της ιδεολογικό και πολιτισμικό κόσμο. Περιχαρακώνεται. Δεν είναι τυχαία η δήλωση χθες του Επιτρόπου Μετανάστευσης  Δ. Αβραμόπουλου «Δεν υπάρχει ενιαίο πνεύμα στην Ε.Ε. για το μεταναστευτικό».

Κάποιοι στη Γερμανία ορέγονται τους πρόσφυγες για φτηνό εργατικό δυναμικό στη βιομηχανία. Την ίδια ώρα που η συνοχή της γερμανικής κυβέρνησης κλυδωνίζεται  επικίνδυνα εξαιτίας του μεταναστευτικού.

Είναι καιρός και ανάγκη η Ε.Ε., αν θέλει να διατηρήσει τη συνοχή, την πολιτιστική της ταυτότητα και να μην εξισλαμιστεί η Ευρώπη, να αποδεχτεί ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της. Πρέπει να πιεστεί η Τουρκία να λάβει μέτρα και η Ελλάδα να μην γίνει αποθήκη ψυχών.

Να δημιουργηθούν συνθήκες παραμονής των ανθρώπων αυτών στις εστίες τους, με το να σταματήσει ο εμφύλιος στη Συρία που μαίνεται εδώ και τέσσερα χρόνια. Άλλος δρόμος σωτηρίας δεν υπάρχει. Διαφορετικά η Ε.Ε. θα χάσει τη ταυτότητά της κι ο ευρωσκεπτικισμός θα γκρεμίσει τα θεμέλια της. Καλές οι βόλτες στο Αιγαίο των ευρωπαίων αξιωματούχων αλλά είναι η ώρα των μεγάλων  αποφάσεων.