Του Ανδρέα Κάτσενου

Η χρονιά που έφυγε μας πρόσφερε πολλές συγκινήσεις. Ανεκπλήρωτες επιθυμίες ,γεγονότα που συγκλόνισαν τον πλανήτη και την χώρα μας. Ανέδειξε την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος να ανταποκριθεί, ουσιαστικά,  στα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Να βγάλει τη χώρα από τη στενωπό των μνημονίων.

Κλείνοντας μας αποκάλυψε και το τέλος του αριστερού παραμυθιού για την εικόνα εκείνων που μας κυβερνούν αποδεικνύοντας ότι η ενασχόληση με την πολιτική είναι ένα πολύ ακριβό σπορ σε μια χώρα όπου ο λαός της χειμάζεται.

Η δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» των πολιτικών χρήσης  2013 και 2014 ανέδειξε μια πικρή αλήθεια για τα μέλη της δήθεν αριστερής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Εικοσιοκτώ υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν περιουσιακά στοιχεία που ξεπερνούν τα 12 εκατ. ευρώ. Δεν μιλάμε και για τα στοιχεία των βουλευτών της Αντιπολίτευσης γιατί τότε το ποσό ήταν πολλαπλάσιο.

Βεβαίως σε μια ελεύθερη, δημοκρατική κοινωνία όπου η οικονομία της αγοράς λειτουργεί είναι θεμιτό να υπάρχουν πολίτες με μεγάλα εισοδήματα. Αλλά δεν μπορούν όσοι κατέχουν τεράστιες περιουσίες να εμφανίζονται με το μανδύα του κομμουνιστή. Προφανώς μιλούν για κάποιο άλλο κομμουνισμό με βάση τη δική τους καπιταλιστική κοσμοθεωρία. Δεν μπορούν όμως να εμπαίζουν τους πολίτες και να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες των δικαίων των φτωχών και αναξιοπαθούντων.

Άνθρωποι που ζουν μέσα στη χλιδή να μιλούν για κρίση σε πολίτες που είναι μακροχρόνια άνεργοι ή κινδυνεύουν να χάσουν και τα ελάχιστα περιουσιακά στοιχεία τους. Ακόμη και την πρώτη κατοικία εξαιτίας της αρτηριοσκληροτικής στάσης των τραπεζών τις οποίες καλύπτει απόλυτα το πολιτικό σύστημα, όταν τις πλήρωσε και τις πληρώνει ακριβά ο ελληνικός λαός με τις ανακεφαλαιοποιήσεις δεκάδων δις ευρώ.

Φυσικά και κομμουνιστής δεν σημαίνει πένης, ρακένδυτος, αξιολύπητος πολίτης.  Δεν σημαίνει περιθωριακός. Αλλά δεν μπορούν οι έχοντες και κατέχοντες να το «παίζουν» ταυτόχρονα και προστάτες των αδυνάτων. Είναι αρκούντως σουρεαλιστικό για να είναι και αληθινό.

Το κακό είναι ότι αυτή την παθογένεια την πληρώνουν οι αγνοί κομμουνιστές οι οποίοι αγωνίζονται για ιδανικά. Για αρχές και αξίες. Την πληρώνει το ΚΚΕ το οποίο, ανεξαρτήτως, εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του, δίνει μια έντιμη μάχη στον εργατικό και κοινωνικό χώρο.

Η πρώτη φορά αριστερά αποδεικνύεται ένα απίστευτο παραμύθι το οποίο ούτε ο Άντερσεν δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Η ελπίδα δεν ήρθε ποτέ. Κι όπως φαίνεται χάθηκε στις Συμπληγάδες μιας ανόητης, δήθεν, αριστερής προοπτικής την οποία καπηλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και η οποία κόστισε στον ελληνικό λαό δεκάδες δις ευρώ.

Οι μάσκες έπεσαν και οι πολίτες πλέον οφείλουν να αποδώσουν τα οφειλόμενα σε όσους με απίστευτο λαϊκισμό τους εξαπάτησαν. Γιατί η μη υλοποίηση της δέσμευσης περί κατάργησης του ΕΝΦΙΑ, ίσως, τελικά αποδειχτεί το λιγότερο και μικρότερο πολιτικό ψέμα.  Αλλού εντοπίζονται  τα πολιτικά εγκλήματα μιας παραπαίουσας κυβέρνησης που πνίγηκε στα ρηχά της ανερμάτιστης πολιτικής της.