Γράφει η Σοφία Μπασκάκη, Δημοσιογράφος

Η τραγωδία στα Τέμπη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής των πολιτών, για το ξέσπασμα της κοινωνίας απέναντι σε μια διακυβέρνηση απόλυτα αντιλαϊκή. Ήταν ένα συνολικότερο ξέσπασμα μιας αδιέξοδης μονόπλευρης πολιτικής που έβλεπε μόνο αριθμούς και όχι τους ανθρώπους.

Την ώρα που τα οικονομικά συμφέροντα προστατεύονταν στο μέγιστο βαθμό, τα μονοπώλια θησαύριζαν, οι μεγάλες εταιρίες κυριαρχούσαν στην αγορά με τις ευλογίες της κυβέρνησης, η πλειοψηφία των πολιτών παρέμενε θεατής στα τεκταινόμενα.

Η αύξηση του κατώτερου μισθού, προφανώς, δεν λύνει το οικονομικό πρόβλημα, κυρίως, των νέων ανθρώπων που έχουν όνειρα και θέλουν να χτίσουν την ζωή τους, αλλά περιθωριοποιούνται. Που αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους  για να επιβιώσουν. Οικογένειες που ελπίζουν στην επιδοματική πολιτική που ασκείται. Μια επιδοματική πολιτική και μια αύξηση μισθού κοροϊδία, καθώς η ληστρική πολιτική παίρνει 1000 από αυξήσεις και δίνει 1 με το περιβόητο καλάθι του νοικοκυριού να μένει άδειο.

Ιδιωτικοποιήσεις με γνώμονα το συμφέρον του κεφαλαίου και επενδύσεις με χρήματα των ελληνικών τραπεζών. Αυτό είναι το άνοιγμα στις ξένες αγορές και  φυσικά αυτό δεν είναι ανάπτυξη.

Η ψηφιοποίηση του κράτους, όσο σημαντικό γεγονός κι αν χαρακτηρίστηκε, δεν μπόρεσε να μειώσει την ανεργία στην πιο παραγωγική ηλικία των 15-27 χρόνων. Ούτε στάθηκε ικανή να διασφαλίσει τα εργατικά δικαιώματα των εργαζόμενων που καταδυναστεύονται από τις εταιρίες του κέρδους.

Το δυστύχημα των Τεμπών έφερε στην επιφάνεια το βαθύ κράτος. Στερεότυπα και κακές νοοτροπίες που επί δεκαετίες ταλανίζουν τη χώρα. Κατέδειξε όμως και την αδυναμία λειτουργίας του «επιτελικού κράτους», την ακρίβεια, την  αναξιοκρατία, τις αναθέσεις προς ημετέρους, την άκρατη ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου που μας στοίχησε 57 αθώα θύματα και πολύ περισσότερο την προσπάθεια κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών.

Επί της ουσίας τα Τέμπη, με την τραγωδία που χτύπησε κατευθείαν στο συναίσθημα του κάθε πολίτη, κατόρθωσαν ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου και να ξεχειλίσει η οργή για όλα τα δεινά που βιώνουν οι πολίτες. Για όλα τα προβλήματα της κοινωνίας, στα οποία η κυβέρνηση, κλείνει τα μάτια κρύβοντας τα κάτω από το χαλί και χαμογελά.

Η κυβέρνηση, στις επικείμενες εθνικές εκλογές, θα κριθεί πάνω στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και όχι σε τεχνητά δημοσκοπικά αποτελέσματα που επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να δώσουν δύναμη στη σημερινή κυβέρνηση. Οι πολίτες δεν παραμυθιάζονται πια, δεν πιστεύουν σε φρούδες ελπίδες και κυρίως δεν ξεγελιούνται από τα ψεύτικα χαμόγελα. Ζητούν τη ζωή τους πίσω και αυτή τη δορά πρέπει να τη διεκδικήσουν στην κάλπη.