Πριν από έναν αιώνα, ένας άνθρωπος 40 ετών ήταν ήδη “γέρος”.

Η «τρίτη ηλικία», δηλαδή τα άτομα μεταξύ 67 και 80 ετών, οφείλεται σε μια σειρά από γεγονότα, όπως η εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, η οικονομική ανάπτυξη και η εξέλιξη των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης.

Σήμερα, συζητάμε και για την «τέταρτη ηλικία» καθώς αυξάνουν τα άτομα που ξεπερνούν τα ογδόντα χρόνια της ζωής τους.

Το σημερινό μας θέμα θεωρώ πως αφορά όλους μας αφού σχετίζεται με το αναπόφευκτο μεγάλωμά μας.

Δυστυχώς στη χώρα μας τα γηρατειά αντιμετωπίζονται σαν νόσος.

Αρνούμαστε να υποστηρίξουμε τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να παραμείνουν ενεργοί και χρήσιμοι για την κοινωνία και εστιαζόμαστε μόνο στο πόσο κοστίζουν αυτοί οι άνθρωποι στον κρατικό μηχανισμό.

Η θεμελιακή ψυχολογική πρόκληση στην τρίτη ηλικία είναι:

Αποδοχή ή Απελπισία;

Το άτομο διανύει μια περίοδο πολλών αλλαγών στη ζωή του,

με καθοριστικό χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, την απώλεια.

Την απώλεια της υγείας και της σωματικής ευρωστίας, την απώλεια των αγαπημένων προσώπων, την απώλεια των σημαντικών ρόλων, τις αλλαγές στη ψυχολογία και στην κοινωνική ζωή.

Ο ηλικιωμένος άνθρωπος, καλείται καθημερινά να αποδεικνύει ότι δεν έχει αρχίσει να χάνει τη σκέψη του, την παραγωγικότητά του, τις επιθυμίες, τα όνειρά του και ότι μπορεί να συμμετέχει ενεργά στην καθημερινή ζωή. Έχει ανάγκη να αποδεικνύει πως είναι χρήσιμος και απαραίτητος για τους άλλους.

Η προαγωγή της ψυχικής υγείας στην τρίτη ηλικία σχετίζεται με τη διάθεση (εμφάνιση κατάθλιψης και διαταραχών διάθεσης), τις γνωστικές λειτουργίες (ελλείματα στη μνήμη, την αντίληψη και την προσοχή) και τη λειτουργικότητα (αυτοεξυπηρέτηση).

Το άτομο είτε επικεντρώνεται στις απώλειες, βλέπει αυτή την περίοδο της ζωής του μόνο αρνητικά και περιμένει το θάνατο με φόβο, είτε συνεχίζει την εξέλιξή του και διεκδικεί μια ζωή με νόημα και δραστηριότητα (εγγράφεται σε ΚΑΠΗ και συλλόγους, ασχολείται με τον εθελοντισμό, φροντίζει τη διατροφή του και κάνει μια ήπιας μορφής άσκηση, μοιράζεται τις γνώσεις και την εμπειρία του με τους νεότερους κ.λ.π.). Τα άτομα της τρίτης ηλικίας μπορούν να αναπτυχθούν συναισθηματικά, πνευματικά και να αποκτήσουν νέες εμπειρίες μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση αυτής της φάσης ζωής από τα άτομα. Χρειάζεται όμως προσοχή,

η υπερβολική υποστήριξη να μην οδηγήσει σε έλλειψη αυτονομίας, αυτοπεποίθησης και αυτοαποτελεσματικότητας.

Σας αποχωρίζομαι με την ελπίδα τα άτομα τρίτης ηλικίας να καταφέρνουν πάντα να δίνουν ζωή στα χρόνια τους.

Μέχρι την επόμενη φορά, να περνάτε καλά γιατί το αξίζετε!