14.3.2016

της Σοφίας Μπασκάκη

Βροχερή ξημέρωσε σήμερα η Καθαρά Δευτέρα προς απογοήτευση όσων ήθελαν να πετάξουν τον χαρταετό τους και να χαρούν τη βόλτα τους στις παραλίες του Ωρωπού. Βροχερή όμως ξημέρωσε και η μέρα για τους πρόσφυγες-μετανάστες που φιλοξενούνται από την περασμένη Παρασκευή μέσα σε σκηνές στο παλιό στρατόπεδο της Μαλακάσας. Μέσα στη λάσπη και την ψύχρα. Μια λάσπη που πέφτει στα πρόσωπα τους και μια ψύχρα που παγώνει την ψυχή τους.

Ένας χαρταετός που δεν θα πετάξει ποτέ και ένα ουράνιο τόξο που δεν θα φανεί ούτε και σήμερα. Χαμένα μέσα στον πόνο της προσφυγιάς και στη δίνη ενός πολέμου που συνεχίζεται σαρώνοντας τα πάντα και λεηλατώντας ζωές που ψάχνουν καταφύγιο. Άνθρωποι οι οποίοι ψάχνουν για μια θέση στον ήλιο που περιμένουν να φανεί μετά από τη βροχή… Άνθρωποι «ανεπιθύμητοι» που έμειναν χωρίς πατρίδα, χωρίς να ξέρουν που θα τους βγάλει ο κακοτράχαλος δρόμος που διαβαίνουν μέχρι να βρεθούν μπροστά στα κλειστά σύνορα.

Όλες οι πόρτες της «πολιτισμένης» Ευρώπης κλειστές για τους ξεριζωμένους. Μια αχτίδα φωτός φαίνεται μέσα στην καταρρακωμένη Ελλάδα, μια πόρτα άνοιξε και στη Μαλακάσα του Δήμου Ωρωπού, το τελευταίο προπύργιο της Βορειοανατολικής Αττικής. Ο Ταξίαρχος Ρουμάνης, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αποστολή φιλοξενίας των προσφύγων και τη δημιουργία του hotspot στο παλιό στρατόπεδο της Μαλακάσας, μίλησε για τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων αυτών.

Σύμφωνα με όσα είπε, ο στρατός ανέλαβε την διαμόρφωση του χώρου, το στήσιμο των σκηνών και τη σίτιση των προσφύγων-μεταναστών. Υπάρχουν χημικές τουαλέτες και γιατροί από το 401 ΓΣΝΑ, που περιθάλπουν όσους έχουν ανάγκη. Στην πύλη του στρατοπέδου οι στρατιώτες ελέγχουν με δελτία τους φιλοξενούμενους κατά την είσοδο και έξοδο τους από το στρατόπεδο, ενώ η παρουσία της αστυνομίας είναι ευδιάκριτη στην ευρύτερη περιοχή της Μαλακάσας. Οι πύλες είναι ανοικτές για όσους επιθυμούν να προσφέρουν είδη πρώτης ανάγκης και ρουχισμό.

Οι κάτοικοι του μικρού χωριού ανήσυχοι για την εγκατάσταση των προσφύγων-μεταναστών στο παλιό στρατόπεδο της Μαλακάσας. Χωρίς ενημέρωση, χωρίς να ερωτηθούν από πουθενά, νιώθουν απροστάτευτοι και εκτεθειμένοι απέναντι σε έναν «αόρατο» εχθρό που παίρνει σάρκα και οστά στα πρόσωπα των νεοφερμένων φιλοξενούμενων.

Ποιον να κατηγορήσεις; Τους κατοίκους για το φόβο που νιώθουν απέναντι στο άγνωστο ή τους ξεριζωμένους για το φόβο της επιβίωσης που κουβαλάνε; Ένα παλιό στρατόπεδο που μετατρέπεται σε πεδίο μάχης ανάμεσα σε φοβισμένους ανθρώπους ξένους μεταξύ τους. Έλληνες και πρόσφυγες-μετανάστες. Χριστιανοί και αλλόθρησκοι. Οι μεν εξαθλιωμένοι από την οικονομική κρίση και οι δε  διαλυμένοι από τον πόλεμο. Ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει;

Μέσα στον ίδιο πόλεμο αγωνιζόμαστε όλοι για τη ζωή μας. Έρμαια των ξένων συμφερόντων που ρημάζουν τους λαούς. Πρόσφυγες είμαστε όλοι μέσα σε ένα αφιλόξενο κόσμο που κρατά ως λάβαρο το χρήμα. Πρόσφυγες ενός πολέμου που επιβάλλει η νέα τάξη πραγμάτων και καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ξένοι όλοι μέσα στην ίδια γη και καλούμαστε να συνυπάρξουμε.

Μέσα στο στρατόπεδο της Μαλακάσας, μαζί με τους ενήλικες βρίσκονται περίπου και 300 παιδάκια «ασυνόδευτα». Παιδιά ενός κατώτερου Θεού που γνωρίζουν τη ζωή στην σκληρότερη μορφή της. Κοιμούνται μέσα σε σκηνές, πλένονται μόνα τους με λίγο νερό σε λεκανάκια, φορούν ρούχα «δανεικά» και παίζουν με λιγοστά παιχνίδια «δανεικά». Ζουν μια «δανεική» ζωή. Έχουν όμως ένα αυθεντικό χαμόγελο δικό τους που είναι πρόθυμα να μας το «δανείσουν».

Σήμερα ας κάνουμε κάτι διαφορετικό για την Καθαρά Δευτέρα. Ας πάρουμε τους χαρταετούς μας κι ας πάμε μια βόλτα κοντά τους, να τους να τους δείξουμε το μεγαλείο της ανθρωπιάς που όλοι οι Έλληνες έχουμε μέσα μας. Ας κάνουμε αυτή την βροχερή μέρα ένα μεγάλο ουράνιο τόξο που θα ενώνει εμάς και εκείνους…