Η προδοσία είναι σημάδι της αποτυχίας κάποιου άλλου ή της δικής σου; Ο φιλόσοφος – ψυχαναλυτής Έριχ Φρομ είχε μια πολύ σαφή απάντηση.

Όλοι έχουμε περάσει από αυτό. Έχουμε μείνει άναυδοι, προδομένοι, συντετριμμένοι. Δώσατε την αγάπη σας, τον χρόνο σας, την αλήθεια σας και κάποιος τα μετέτρεψε σε ψέματα. Αλλά τι γίνεται αν αυτός που σας πρόδωσε δεν πρόδωσε πραγματικά εσάς; Τι γίνεται αν απλώς αποκάλυψε την ανικανότητά του να αγαπήσει;

Ο Έριχ Φρομ, ο Γερμανός ψυχαναλυτής που έγραψε το βιβλίο «Η τέχνη της αγάπης» δεν πίστευε ότι η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που «απλά συμβαίνει». Πίστευε ότι είναι μια δεξιότητα και η προδοσία, τις περισσότερες φορές, είναι ένα σημάδι ότι κάποιος δεν την έχει μάθει ποτέ.

Η προδοσία δεν είναι προσωπική, είναι υπαρξιακή.

Στο πρωτοποριακό του έργο, ο Φρομ υποστήριξε ότι η αληθινή αγάπη απαιτεί ωριμότητα, πειθαρχία, θάρρος και ενεργό ενδιαφέρον για τον εσωτερικό κόσμο του άλλου.

Ωστόσο, όπως σημείωσε, οι περισσότεροι άνθρωποι ερωτεύονται με τον ίδιο τρόπο που πέφτουν σε μια παγίδα, παθητικά.

Το να αγαπάς χωρίς να ξέρεις πώς να αγαπάς πληγώνει το πρόσωπο που αγαπάς. Έτσι, όταν κάποιος μας απατά μάς αφήνει ή μας εξαπατά σκεφτόμαστε πως δεν ήμουν αρκετός/η.

Η απάντηση του Φρομ είναι καταστροφικά απελευθερωτική: Δεν ήσουν εσύ το πρόβλημα. Αυτοί ήταν ανίκανοι να αγαπήσουν εξ αρχής.

Η αγάπη δεν είναι πείνα, είναι τέχνη.

Ο Φρομ πίστευε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύουν την αγάπη με την ανάγκη. Θέλουν να κατέχουν, να καταναλώνουν, να καταβροχθίζουν και η προδοσία είναι συχνά η συνέπεια αυτής της καταναλωτικής εκδοχής αγάπης: όταν ο άλλος δεν ικανοποιεί πλέον, απορρίπτεται.

Γιατί, όπως επέμενε ο Φρομ, η αληθινή αγάπη δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον «σωστό» άνθρωπο. Έχει να κάνει με το να είσαι ο σωστός άνθρωπος.
Και αυτοί που προδίδουν; Απλά δεν έχουν φτάσει ακόμα εκεί.

Ο Φρομ μας μιλάει για την αγάπη:

1.Αυτό το βιβλίο… θέλει να δείξει ότι η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα στο οποίο μπορεί αληθινά να παραδοθεί ο καθένας, ανεξάρτητα από το επίπεδο ωριμότητάς του. Θέλει να πείσει τον αναγνώστη ότι όλες οι προσπάθειές του για αγάπη είναι στα όρια της αποτυχίας, εκτός αν προσπαθήσει να αναπτύξει πιο ενεργά και τη συνολική του προσωπικότητα, ώστε να επιτύχει έναν ουσιαστικό προσανατολισμό.

Η ικανοποίηση στην ατομική αγάπη, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ικανότητα του ατόμου να αγαπάει και το διπλανό του και βέβαια, δεν μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς αληθινή ταπεινοφροσύνη, θάρρος, πίστη και πειθαρχία. Σε μια κουλτούρα που τα χαρακτηριστικά αυτά είναι σπάνια, η επίτευξη της ικανότητας για αγάπη παραμένει σπάνιο επίτευγμα.

2.Δύο άνθρωποι που ήταν ξένοι, όπως όλοι μας, έριξαν ξαφνικά τον τοίχο ανάμεσά τους και ένιωσαν κοντά, ένιωσαν να γίνονται ένα, έζησαν αυτή τη στιγμή της “συνάντησης”, η οποία είναι μία από τις πιο αναζωογονητικές και συναρπαστικές εμπειρίες στη ζωή.

Είναι ακόμα πιο υπέροχο και αξιοθαύμαστο για τα πρόσωπα που έχουν μείνει απομονωμένα στη ζωή τους, χωρίς αγάπη. Αυτό το θαύμα της ξαφνικής οικειότητας, συχνά διευκολύνεται αν συνδυάζεται με ή προκαλείται από σεξουαλική έλξη και ολοκλήρωση.

Ωστόσο, αυτός ο τύπος αγάπης, από τη φύση του δεν διαρκεί. Τα δύο πρόσωπα αρχίζουν να γνωρίζονται καλά, η οικειότητα τους φθείρει το μαγικό χαρακτήρα του έρωτα, μέχρι που φτάνουν στον ανταγωνισμό, τις απογοητεύσεις, την αμοιβαία πλήξη η οποία και σκοτώνει ό,τι έχει απομείνει από τον αρχικό ενθουσιασμό.

Ωστόσο, στην αρχή του έρωτα τους δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά: στην πραγματικότητα, θεωρούν την μαγεία του παραμυθιού, τη στιγμή που είναι «τρελοί» ο ένας για τον άλλον, σαν την απόδειξη της έντασης της αγάπης τους, ενώ κάτι τέτοιο στο τέλος μπορεί να αποδείξει το βαθμό της προηγούμενης μοναξιάς τους.

3.Οι περισσότεροι άνθρωποι εστιάζουν στο πρόβλημα της αγάπης κυρίως ως το πώς να αγαπηθούν, αντί να εστιάζουν στο πώς να αγαπούν οι ίδιοι, δηλαδή στις ικανότητές τους να αγαπούν. Ως εκ τούτου, το πρόβλημα τίθεται ως προς το πώς να αγαπηθούν, πώς να γίνουν αξιαγάπητοι.

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η αγάπη είναι εύκολη, αλλά στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να βρούμε το σωστό αντικείμενο της αγάπης ή να αγαπηθούμε από αυτό. Η δυσκολία αυτής της θέσης οφείλεται σε διάφορους λόγους, οι οποίοι βασίζονται στην ανάπτυξη της σύγχρονης κοινωνίας. Ένας λόγος είναι η τεράστια αλλαγή που συνέβη στον 20ο αιώνα όσο αφορά στο σεβασμό για την επιλογή του αντικειμένου της αγάπης.

lavart.gr