Γράφει η Σοφία Μπασκάκη, Δημοσιογράφος

Μεγάλη «αναστάτωση» προκλήθηκε στα «δικαστήρια του… διαδικτύου» με το θέμα συγκεκριμένων καταστημάτων εστίασης στην Παραλία Μαρκοπούλου Ωρωπού, που αναγκάστηκαν να μαζέψουν από την παραλία ξαπλώστρες και τραπεζοκαθίσματα. Το τι γράφτηκε και το τι σενάρια φτιάχτηκαν για τους λόγους που συνέβη αυτό, ξεπερνά κάθε φαντασία. Το πλήρως απογοητευτικό ήταν το μίσος και η κακία αρκετών «σχολιαστών» που έγραφαν για παρανομίες, μέχρι και εργασιολόγοι έγιναν καταδικάζοντας τις υποτιθέμενες «συνθήκες γαλέρας» εργασίας, χωρίς να γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει.

Λες και οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες ήταν εγκληματίες. Άνθρωποι που επί δεκαετίες δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στο Δήμο Ωρωπού και τους γνωρίζουμε. Μόνο ότι είχαν τσιμεντώσει πτώμα στη θάλασσα δεν διαβάσαμε! Και όλα αυτά γιατί; Επειδή επένδυσαν και έφτιαξαν κάτι όμορφο, κάτι «κοσμοπολίτικο», κάτι που τράβηξε κόσμο στην περιοχή μας. Σε μια περιοχή που συνεχώς βαλτώνει  και οι ίδιοι που κατηγορούσαν τις επιχειρήσεις αυτές, διαμαρτύρονται γιατί ο Ωρωπός δεν έχει κάτι καινούριο να προσφέρει και παρακμάζει. Είναι οι ίδιοι «σχολιαστές της κακιάς ώρας» που διαμαρτύρονταν γιατί οι ξαπλώστρες έχουν κατακλύσει την παραλία και δεν έχουν χώρο να βάλουν την πετσετούλα τους στα βοτσαλάκια. Χώρος υπάρχει για όλους. Και για όσους θέλουν να πάνε στις ξαπλώστρες και για όσους θέλουν ελεύθερα να καθίσουν στην παραλία να απολαύσουν το μπάνιο τους. Και μιλάω εγώ που ούτε ένα μπάνιο δεν έκανα φέτος στη θάλασσα, σε καμία ξαπλώστρα δεν ξάπλωσα και σε κανένα βοτσαλάκι δεν κάθισα. Να ξεκαθαρίσω επίσης ότι η εφημερίδα κανένα κέρδος, ούτε συνεργασία είχε με τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Η εφημερίδα όμως στηρίζει τις επιχειρήσεις και τα καταστήματα είτε διαφημίζονται σε αυτή είτε όχι. Γιατί κάθε ένας από εμάς είναι επαγγελματίας και κάνει την προσπάθεια του και να βιοποριστεί και να ανοίξει κάποιες θέσεις εργασίας και να προσφέρει στην οικονομία του τόπου.

Γιατί τόση χολή για όλα; Για όσα γίνονται και για όσα δεν γίνονται. Για όσα φτιάχνονται και για όσα δεν φτιάχνονται. Ο Δήμος Ωρωπού έχει πολύ περισσότερα προβλήματα στην καθημερινότητα του και στην έλλειψη ποιότητας ζωής, με τα οποία κανείς δεν ασχολείται επί της ουσίας. Δεν υπάρχει Βιολογικός Καθαρισμός, δεν υπάρχουν συγκοινωνίες, τα σχολεία έχουν ελλείψεις, το ΕΕΕΕΚ για το οποίο υπάρχει ΦΕΚ από το 2017 πήγε για φούντο, τα περισσότερα γήπεδα λειτουργούν χωρίς άδεια και πολλά ακόμα θέματα που δυσχεραίνουν τις συνθήκες ζωής στο Δήμο. Κι εμείς ασχολούμαστε με 5 ξαπλώστρες δεξιά και 5 ξαπλώστρες αριστερά κι αν ο φρέντο είχε πολλά παγάκια ή όχι. Να ψοφήσει λοιπόν η… ξαπλώστρα του γείτονα για να ησυχάσουμε!

Όσο για την καλοκαιρινή περίοδο, τα σκουπίδια και οι ξεχειλισμένοι κάδοι, καθώς και τα ογκώδη αντικείμενα μαζί με την υπερπληθώρα κλαδιών δημιούργησαν αυτοσχέδιες χωματερές σε κάθε γειτονιά, παρά τις τιτάνιες προσπάθειες του Τμήματος Καθαριότητας, του αρμόδιου Αντιδημάρχου και των εργαζομένων σε αυτή. Οι διακοπές νερού ασταμάτητες και ο κίνδυνος φωτιάς να καραδοκεί σε κάθε τετραγωνικό του Δήμου, με την Πολιτική Προστασία και τους Εθελοντές να βρίσκονται σε επαγρύπνηση νυχθημερόν.

Μισό αιώνα ζωής που καταμετρώ και ζω σε αυτό τον τόπο, κάθε καλοκαίρι ακούω το ίδιο. «Έρχονται οι Αθηναίοι και δεκαπλασιάζεται ο πληθυσμός με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ισορροπία στη λειτουργία του Δήμου». Τώρα το ανακαλύψαμε αυτό; 50 χρόνια έρχονται οι Αθηναίοι το Πάσχα και το καλοκαίρι και δεκαπλασιάζεται ο πληθυσμός. 50 χρόνια δεν μπόρεσε ποτέ κανένας αρμόδιος να βρει λύση για την αποκομιδή των σκουπιδιών και τις διακοπές νερού αυτούς τους τρεις μήνες του χρόνου; Είναι, λένε, παλιό το δίκτυο. Ε βέβαια είναι παλιό! 50 χρόνια ένα ένα μέτρο να άλλαζε καινούριο θα ήταν πια!

Δεν μιλάω δεν μιλάω, δεν γράφω δεν γράφω, τα είπα και ξαλάφρωσα!

The winter is coming… και οι δυσκολίες θα είναι ίδιες για όλους μας. Ας κοιτάξουμε όλοι τις δουλειές μας και να μην κατηγορούμε κανέναν, γιατί ο κάθε ένας επαγγελματίας είναι ένας από εμάς. Σήμερα έκλεισε ο ένας, αύριο ο άλλος, μεθαύριο εμείς οι ίδιοι. Να ασχολούμαστε με το διπλανό μας μόνο όταν χρειάζεται τη βοήθεια και τη στήριξη μας, όχι για να του δώσουμε μια να τον  πάμε πιο κάτω. Γιατί ο λαός σώζει το λαό! (θα έσκαγα αν δεν το έγραφα!).