21.7.2016

Ο όρος «εκσυγχρονιστές» στην πολιτική ζωή του τόπου εμφανίστηκε την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Σημίτη (1996-2004) και το ΠΑΣΟΚ. Μια περίοδο την οποία η ιστορία κατέγραψε με μελανά χρώματα λόγω της διαφθοράς και της διαπλοκής του κυριάρχησε και που σήμερα η χώρα πληρώνει τα σπασμένα εκείνης της εποχής.

Είναι βέβαιον ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα σταθεί σε τρία “εγκλήματα” της διακυβέρνησης Σημίτη που κόστισαν ακριβά στη χώρα, έγινε  η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου, κυκλοφόρησε αμύθητο χρήμα αγνώστου προέλευσης, στέγνωσαν τα κρατικά ταμεία καθώς χάθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ  και θησαύρισε μια νέα γενιά επιχειρηματιών οι περισσότεροι εκ των οποίων, σήμερα, είναι στα αζήτητα η υπό πτώχευση.

Το πρώτο «έγκλημα» ήταν το περίφημο Χρηματιστήριο το 1999, όπου απομυζήθηκαν 33 τρις δραχμές από τα 40 τρις δραχμές που υπήρχαν ως ρευστότητα. Πάνω από 1,5 εκατ. αποταμιευτές έχασαν τις περιουσίες τους οι οποίες περιήλθαν σε άγνωστα πρόσωπα τα οποία τα εξήγαγαν στην Ελβετία και αλλού μέσω offshore εταιριών.

Όλη η Ελλάδα επί τρία χρόνια είχε εθιστεί στο τζόγο καρφωμένη μπροστά στους δέκτες των τηλεοράσεων  όπου έπαιζε μανιωδώς για να πλουτίσει. Ο τότε τσάρος της Οικονομίας κ. Γ. Παπαντωνίου χαρακτήριζε το χρηματιστήριο υγιές και μοχλό ανάπτυξης  της οικονομίας με δυνατότητες να φτάσει στις 7 χιλιάδες μονάδες. Δηλώσεις τις οποίες πολύ αργότερα απέρριψε κατηγορηματικά ότι έκανε ποτέ.

Ουδείς πολιτικός λογοδότησε στη Δικαιοσύνη,  ο πρώην Πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αξιών κ. Σπ. Κουνιάκης βρέθηκε νεκρός το 2002 μέσα στο αυτοκίνητό του, στη Βάρης Κορωπίου, γεγονός που αποδόθηκε σε παθολογικά αίτια,  και 43  μη πολιτικά πρόσωπα του Χρηματιστηρίου  και πέριξ αυτού μετά από 13 χρόνια λογοδότησαν στη Δικαιοσύνη, όπου τιμωρήθηκαν με ποινές χάδι.

Το δεύτερο «έγκλημα» του τότε «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ  έγινε το δύο χρόνια αργότερα το 2001 με την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Μια είσοδος που όπως αποδείχτηκε ήταν πολιτική απόφαση καθώς η Ελλάδα δεν πληρούσε τις νομισματικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Η ισοτιμία ένταξης ορίστηκε σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο 1 ευρώ = 345 δραχμές και σε μια βραδιά οι τιμές ουσιαστικά τριπλασιάστηκαν χωρίς ποτέ κανείς να αντιληφθεί την αξία του νέου ευρωπαϊκού νομίσματος. Το ευρώ έρεε άφθονο και η ευδαιμονία των Ελλήνων ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Εκείνη την εποχή άνοιξαν δεκάδες νέες τράπεζες, αγνώστου προέλευσης και μαζί ξεκίνησε  το πάρτι των δανείων. Οι τραπεζικοί κρουνοί άνοιξαν και ο κάθε  ενδιαφερόμενος  μπορούσε αφειδώς και, κυρίως, σύντομα να αποκτήσει όσα χρήματα ζητούσε από το τραπεζικό σύστημα. Εδώ συντελέστηκε το τρίτο «έγκλημα» το τραπεζικό, για εκατοντάδες επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Μεγάλα δάνεια με ανύπαρκτες εγγυήσεις, υψηλά επιτόκια και δόσεις σε μια χώρα με μικρή ανάπτυξη που ζούσε το μεταπολεμικό και μεταπολιτευτικό όνειρο της τεχνητής, όπως αποδείχτηκε, ευδαιμονίας.

Το τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε με την κρίση του 2009 όπου συνοδεύτηκε με την παγκόσμια οικονομική ύφεση, η Ελλάδα βρέθηκε υπερχρεωμένη, μπήκε στο φαύλο κύκλο των μνημονίων της ανεργίας και φυσικά των κόκκινων δανείων επιχειρηματικών και οικιακών με συνέπεια σήμερα περίπου 1,5 εκατ. Έλληνες να κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες τους σε πλειστηριασμούς λόγω χρεών προς το Δημόσιο και τις τράπεζες.

Τα πρόσωπα τα οποία τότε πρωταγωνίστησαν στον ιδιότυπο εκσυγχρονισμό της πράσινης εφεύρεσης περί οικονομικής ευδαιμονίας και οδήγησαν τη χώρα στα βράχια ουδέποτε λογοδότησαν στη Δικαιοσύνη. Πολλές υποθέσεις τους εκείνης της εποχής ακόμη εκκρεμούν δικαστικά. Ουδείς λογοδότησε για το παραμικρό. Όλες οι υποθέσεις που αφορούσαν πολιτικά πρόσωπα παραγράφηκαν. Γιατί στην Ελλάδα «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».

Σήμερα σχεδόν δώδεκα χρόνια μετά πολλά από εκείνα τα πρόσωπα που εμφύσησαν στην Ελλάδα τον εκσυγχρονισμό και που δεν μπλέχτηκαν σε σκάνδαλα και περιπτώσεις διαφθοράς εμφανίζονται και πλάι στο πολιτικό προσκήνιο ως οι νέοι μεσσίες. Μετέχουν σε διαβουλεύσεις και συζητήσεις για τη συγκρότηση της νέας μεγάλης ιδέας για την Κεντροαριστερά. Τα σενάρια μιλάνε και για πολιτική συνεύρεση με την Νέα Δημοκρατία και το Κυρ. Μητσοτάκη.

Πρόκειται για μια σύνθεση πολιτικά ακατανόητη ακόμα και στη σφαίρα της πολιτικής υπέρβαση, εάν επιχειρηθεί να δικαιολογηθεί,  καθώς μπορεί τα πρόσωπα αυτά να μην εμπλέκονται σε σκάνδαλα, αλλά ήταν πρωτοκλασάτα στελέχη  των τότε κυβερνήσεων Σημίτη. Άρα γνώριζαν για το πάρτι, τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, το μαύρο χρήμα που έφευγε σε offshore εταιρίες, τα νέα τζάκια που ξεφύτρωναν και την επαπειλούμενη καταστροφή της χώρας.

Όλοι αυτοί οι εκσυγχρονιστές της καταστροφής πολιτικά έκλεισαν τον κύκλο τους. Έδωσαν τα φώτα τους στους νεοέλληνες και οδήγησαν τη χώρα με τις πολιτικές τους στα τάρταρα. Ο λαός τους έκρινε και η ιστορία θα τους αποδώσει το βαθμό της ευθύνης τους. Η προσπάθεια από κάποιους εντός της Νέας Δημοκρατίας να τους αναστήσουν μόνο κακές υπηρεσίες στη χώρα προσφέρουν. Προκαλούν την νοημοσύνη των απλών ψηφοφόρων και όλων των Ελλήνων εκείνων που, σήμερα, είναι άνεργοι και στοιβάζονται πίσω από τα γκισέ των δημόσιων υπηρεσιών για μια ρύθμιση σωτηρίας αλλά και στα τραπεζικά ιδρύματα για μια ανάσα ζωής. Να μην χάσουν τις μικρές εναπομένουσες περιουσίες τους και κυρίως το σπίτι τους ή τη μικροεπιχείρησή τους.

Στη Συγγρού  είναι καιρός  να ξαναδιαβάσουν τα πολιτικά γεγονότα των δύο τελευταίων δεκαετιών και να κρίνουν με την πολιτική ευθύνη και οξυδέρκεια που τα έκρινε και ο λαός. Οι πολίτες δεν φαίνονται, όπως καταγράφουν και οι δημοσκοπήσεις, να επιτρέψουν την επανάληψη του ίδιου εγκληματικού, όσο και εφιαλτικού στην κατάληξή του  έργου, που ξεκίνησε το 1996 με το όνειρο των λεγόμενων  «εκσυγχρονιστών» η Ελλάδα, να γίνει πότε Σουηδία και πότε Δανία, για να καταλήξει επαίτης των εταίρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κυρίως είναι καιρός οι εύκολες και εύηχες ταμπέλες να παραχωρήσουν τη θέση τους στην ουσία της πολιτικής πράξης που είναι η σωτηρία της χώρας με πρόσωπα ικανά με όραμα, διάθεση για δουλειά, πλούσια σε γνώση και ιδέες και καθαρότητα πολιτικού παρελθόντος.