23.10.2015
του Ανδρέα Κάτσενου
Μια βροχή, μια καταιγίδα μια έστω νεροποντή είναι δυνατόν να κάνει σμπαράλια τη λειτουργία μιας πόλης; Να χάνονται άνθρωποι και να καταστρέφονται περιουσίες; Να κόβονται κεντρικές αρτηρίες στα δύο και υπόγειες διαβάσεις να είναι απροσπέλαστες;
Κι όμως στην Ελλάδα του 2015 είναι δυνατόν. Άλλωστε το φαινόμενο είναι επαναλαμβανόμενο χωρίς ποτέ κανείς να λογοδοτήσει γιατί τόσο εύκολα χάνονται συμπολίτες μας από μια βροχή, γιατί αφανίζονται περιουσίες.
Το πιο τραγικό είναι ότι κανένας υπουργός καμία κυβέρνηση κανένα κόμμα δεν ασχολείται με τέτοιου είδους ζητήματα. Άλλα είναι εκείνα που συγκινούν τους πολιτικούς ιθύνοντες του τόπου κι όχι η καθημερινότητα ενός χειμαζόμενου λαού ο οποίος μέσα στην οικονομική ανέχεια του κινδυνεύει να πνιγεί από μια καταιγίδα. Η Αθήνα χθες και η μισή σχεδόν Ελλάδα επλήγη από βροχοπτώσεις. Θα περίμενε κανείς ο αρμόδιος υπουργός κ. Σπίρτζης να μεταβεί στις πληγείσες περιοχές και ο ίδιος να ζητήσει από τους υπηρεσιακούς και θεσμικούς παράγοντες εξηγήσεις. Εις μάτην! Ευρισκόμενος στη Βουλή συζητούσε για τις τηλεοπτικές άδειες. Πολύ σουρεαλιστικό. Τουλάχιστον δεν βρέχονταν.
Η αλήθεια είναι ότι επί δεκαετίες χτίσαμε μια άναρχη πόλη και μια άναρχη χώρα. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς χωροταξικές μελέτες ,χωρίς στόχευση, και χωρίς αναπτυξιακή πολιτική. Ο καθένας έχτιζε όπου δει. Όπου τον βόλευε, όπως τον βόλευε με το μικρότερο δυνατό κόστος. Πάντα υπό την «αόρατη» κάλυψη του δικού μας υπουργού, βουλευτή δήμαρχου παλιότερα νομάρχη, φίλου στη πολεοδομία.
Σήμερα λουζόμαστε τα επίχαιρα μιας βολικής αλλά και, απολύτως, καταστρεπτικής πολιτικής στην οποία όλοι είμαστε μέτοχοι, άρα και υπεύθυνοι. Ο μεγαλύτερος ένοχος είναι το ίδιο το κράτος και οι αποφάσεις του. Κι αναφέρομαι στη διάλυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της κρατικής μηχανής.
Ο Καλλικράτης αποδείχτηκε μια απέραντη πολιτική πλάνη. Οδήγησε στη διάλυση της λειτουργίας του Πρώτου και Δεύτερου βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης και σε συνάρτηση με την οικονομική κρίση που επέφερε την οικονομική κατάρρευση του θεσμού. Δήμοι χωρίς λεφτά, χωρίς υπαλλήλους, χώρα χωρίς κτηματολόγιο, δασολόγιο με υψηλό βαθμό αδιαφάνειας δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα ολικής κατάρρευσης του συστήματος. Όλα, πλέον, είναι στον αυτόματο πιλότο μιας χώρας που το αύριο είναι δυσοίωνο και φως στο τούνελ δεν υπάρχει. Τα μπαζωμένα ρέματα, οι δρόμοι πάνω σε ρέματα και χείμαρρους, οι αυθαίρετες οικοδομές ακόμη και στον Αιγιαλό, οι καταπατήσεις, τα μπαζωμένα φρεάτια είναι το αποτέλεσμα μιας ασύδοτης πελατειακής πολιτικής που τελικά οδήγησαν στην αναρχία.
Οι λύσεις δεν μπορεί να είναι σε μια αριστερίστικη λεκτική παραδοχή, ούτε φυσικά σε μια φιλελεύθερη αντίθετη πρόταση. Είναι στην θέληση να αποφασίσουμε όλοι μαζί να σχεδιάσουμε την Ελλάδα που μας αξίζει για να μην πνιγόμαστε στη πρώτη νεροποντή ούτε να χάνονται ζωές και περιουσίες που δύσκολα ξαναγίνονται. Να αποκτήσουμε ένα συγκροτημένο κράτος με όρους νόμους και κανόνες.