Ξεμπερδεύοντας με το παλιό, ο κύριος Τσίπρας εγκαταλείπει την παράδοση, την ιστορία και τις αξίες μιας χώρας, δηλαδή την ταυτότητά της. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα πορεύεται στο μέλλον χωρίς παρελθόν, δηλαδή πορεύεται στο κενό. Εμείς σεβόμαστε την παράδοση και την συμφιλιώνουμε με την πρόοδο. Η Ελλάδα έχει αξία στον κόσμο και γίνεται σεβαστή μόνο και μόνο γιατί έχει ιστορία, που επηρέασε την εξέλιξη της Ευρώπης και της οικουμένης. Γιατί έχει παρελθόν. Και με βάση το παρελθόν χαράζουμε το μέλλον.

Ο κύριος Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κατάσταση, της οποίας το μοναδικό παρελθόν ταυτίζεται με την καταστροφή της χώρας, με τα capitalcontrols και το κλείσιμο των τραπεζών, που ουσιαστικά εισήγαγε την χώρα σε ένα μεγάλο κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης και δημιουργίας χαοτικών συνθηκών, που θα απειλούσαν την ίδια την υπόσταση του ελληνικού κράτους.

Η επτάμηνη διακυβέρνηση δεν οδήγησε μόνο στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, αλλά και την απώλεια εμπιστοσύνης και  αξιοπιστίας της χώρας, τόσο στο εσωτερικό, στην σχέση της πολιτικής με την κοινωνία και την οικονομία, αλλά και διεθνώς, όπου η προβολή οποιουδήποτε αιτήματος ή προτάσεως για επενδυτικά προγράμματα στην Ελλάδα μετά την επτάμηνη καταστροφική, ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ακούγεται σαν καλαμπούρι.

Εμείς προβάλλουμε την αντίληψη του κοινωνικού κέντρου που σημαίνει το κοινωνικό κράτος ως απολύτως ρεαλιστικό πρόγραμμα πολιτικής, που απευθύνεται στην μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας που βρίσκονται σε θέση μερικής ή απόλυτης κοινωνικοικονομικής αδυναμίας, τους οποίους το κοινωνικό κράτος θα στηρίξει. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μέσα από την δημιουργία πλούτου, που θα προέλθει από την αξιόπιστη οικονομική πολιτική, που θα βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την ρυθμιστική λειτουργία του κράτους, θα οδηγήσει στην ανάπτυξη, η οποία με την σειρά της θα φέρει πλούτο και ο πλούτος θα μοιραστεί δίκαια στους πολλούς.

Εκεί που παρεμβαίνει το κράτος ως επιχειρηματίας ή ως κρατικός καπιταλισμός, που είναι η ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ και των παρακλαδίων του, όχι μόνο δεν δημιουργείται πλούτος για να στηρίξει την κοινωνική πολιτική για τους πολλούς, αλλά πολύ περισσότερο φέρνει φτώχια, κατάρρευση της οικονομίας και περιθωριοποίηση της χώρας.