19.8.2016

του Ανδρέα Κάτσενου

Η εκτίμηση κορυφαίων οικονομικών αναλυτών είναι ότι οι Έλληνες πολίτες οδηγούνται ταχύτατα  σε μια βίαιη φτωχοποίηση τα επόμενα χρόνια, εάν δεν συμβεί κάτι το συγκλονιστικό το οποίο θα αλλάξει, άρδην, την φθίνουσα οικονομική πορεία της χώρας.

Όσοι μιλούν για ανάπτυξη επενδύουν περισσότερο σε μια λεκτική κορώνα εφησυχασμού της κοινωνίας, παρά αποδίδουν την πραγματικότητα της πορείας που μπορεί να έχει η χώρα. Η ανάπτυξη είναι για την κυβέρνηση ο ευσεβής πόθος. Αλλά  ανάπτυξη με τσακισμένη την ραχοκοκαλιά  της οικονομίας, που είναι η μεσαία και μικρομεσαία επιχείρηση, δεν μπορεί να υπάρξει. Σήμερα η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας έχει οδηγηθεί σε αφανισμό.

Πάνω από 1.061 επιχειρήσεις  ζητούν ετησίως από το 2010-2016 να εισαχθούν στον πτωχευτικό κώδικα και περίπου το 50% το πετυχαίνει. Το λιανεμπόριο καταρρέει, οι μισθοί και οι συντάξεις στο ίδιο διάστημα έχουν μειωθεί κατά 15,4%, ενώ η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα στο 24,2%

Είναι φανερό ότι η επιχειρηματικότητα έχει δεχτεί ισχυρό πλήγμα. Οι φόροι είναι δυσβάσταχτοι  και τα τοκογλυφικά τραπεζικά δάνεια δημιουργούν πλήρη οικονομική ασφυξία στην αγορά με τα λουκέτα μοιραία να πολλαπλασιάζονται.

Οι όποιες επενδύσεις ακούγονται ότι πραγματοποιούνται είναι μικρού βεληνεκούς και οι ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικά τιμήματα.

Το ίδιο το κράτος συμπιέζει τις επιχειρήσεις και την αγορά και το ίδιο έχει καταστεί αφερέγγυο καθώς χρωστάει 9  δις ευρώ από ληξιπρόθεσμες οφειλές στον ιδιωτικό τομέα.

Πιο τραγική είναι η κατάσταση στα νοικοκυριά μετά τις σημαντικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Οι περισσότερες οικογένειες ζουν στα όρια της φτώχειας με τις συντάξεις των παππούδων. Ενώ κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί το Σεπτέμβρη με τα εργασιακά.

Σήμερα όλοι χρωστάνε παντού. Δάνεια σε τράπεζες, στην εφορία, στις ΔΕΚΟ ακόμη και κοινόχρηστα. Η νέα μέθοδος της εποχής  είναι οι ρυθμίσεις. Ρυθμίσεις σε όλα για μια  παράταση ζωής. Όλοι στην εντατική με τον αναπνευστήρα για μια ανάσα ζωής για μερικούς μήνες.  Για να κρατήσει τις ρυθμίσεις και να μην τις χάσει κάποιος βασική προϋπόθεση είναι να πληρώνει τους τακτικούς λογαριασμούς. Όταν όμως το σύνολο των μηνιαίων υποχρεώσεων φτάνει τα πεντακόσια επτακόσια η και χίλια ευρώ ποιος πολίτης ,δεν μιλάω για άνεργο, αλλά με μηνιαίο μισθό 500  η εφτακόσια η και χίλια ευρώ ποιος μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του; Ουδείς!

Είναι φανερό ότι έτσι  διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος όπως αυτός του δημόσιου χρέους. Χωρίς αρχή και τέλος. Και θα συμβεί τελικά; Είτε θα χάσουν όλοι οι Έλληνες τις περιουσίες τους, είτε θα χρεοκοπήσει η χώρα. Εκτός και κάποιος φωτεινός αριστερός νους ανακαλύψει την Αμερική και βρει φλέβα χρυσού ώστε να σωθούμε όλοι μαζί. Αλλά θαύματα δύσκολα γίνονται. Η πορεία φαντάζει προδιαγεγραμμένη και μη αναστρέψιμη. Γιατί με ευχολόγια και μεγάλες κουβέντες του αέρα χωριό δεν γίνεται.