Σοφία ΜπασκάκηΗ Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις.
Μία ημέρα που σκοπό έχει να υπενθυμίσει στον κόσμο τον σημαντικότερο αγώνα που καλείται να δώσει η ανθρωπότητα από καταβολής της, τον αγώνα για ίσα δικαιώματα μεταξύ των ανθρώπων απανταχού της Γης.
Η ανάπτυξη, η κατοχύρωση και η προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτέλεσε και αποτελεί μια επίπονη, αδιάκοπη και μακροχρόνια διαδικασία με σκοπό την προστασία των ατόμων από οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη που μπορεί να θέσει τη ζωή τους, την αξιοπρέπεια τους και το σύνολο των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους σε κίνδυνο.
Η επέτειος της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρώνονται κατά τρόπο οικουμενικό και χωρίς εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις. Ενώ η κατοχύρωση αυτή δεσμεύει πρωτίστως τα κράτη μέρη της Διακήρυξης, οι αρχές και οι διατάξεις της όμως πρέπει να γίνονται σεβαστές και από την ίδια την κοινωνία στο σύνολό της έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν όχι μόνο οι περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το κράτος αλλά και οι περιπτώσεις παραβίασης τους από τα ίδια τα άτομα.
Είναι ευθύνη και του Κράτους αλλά και δική μας να αντιμετωπίζουμε και να μεταχειριζόμαστε κάθε άνθρωπο ως ίσο.
Οι πρώτες διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Η έννοια «ανθρώπινα δικαιώματα», απόρροια πολυδιάστατης φιλοσοφικής, πολιτικής και κοινωνικής εξέλιξης, διαμορφώθηκε στην Δυτική Ευρώπη κατά τον 17ο αιώνα και καθιερώθηκε μέσα από εθνικές και διεθνείς διακηρύξεις. Αφετηρία ήταν η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Bill of Rights) του 1689, όταν το αγγλικό κοινοβούλιο τερμάτισε την ελέω θεού βασιλεία και καθιέρωσε την ελεύθερη εκλογή των μελών του. Με το συνταγματικό αυτό κείμενο διακηρύχθηκε η ανωτερότητα του νόμου έναντι του βασιλιά και περιορίσθηκαν τα βασιλικά προνόμια.
Ακολούθησαν η Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας της 4ης Ιουλίου 1776 και οι Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της Γαλλικής Επανάστασης (1789 και 1793).Τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα προστάτευαν και τα πρώτα Συντάγματα των επαναστατημένων Ελλήνων. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν συνέταξε την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Εργαζομένων και του Εκμεταλλευόμενου Λαού, που δημοσιεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου 1918. Σε αυτήν δεν γινόταν αναφορά στα ατομικά και θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, που υποχωρούν υπέρ του κοινωνικού συνόλου και των συλλογικών δικαιωμάτων.
