15.12.2015

Η εύκολη λύση των άσχετων τροπολογιών σε νομοσχέδια είναι μια πάγια τακτική την οποία η κυβέρνηση τηρεί με ευλάβεια άσχετα αν τον Απρίλιο του 2014 την ξόρκιζε μετά βδελυγμίας.

Οι κ.κ. Σαγιά και Καλογήρου, γραμματείς των δύο κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα,  «αξιοποιούν» με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την παρακαταθήκη των προηγούμενων.Το αποτέλεσμα είναι ο κοινοβουλευτικός απολογισμός της κυβέρνησης να είναι 93 τροπολογίες σε λιγότερο από εννιά μήνες νομοθετικού έργου. Μεταξύ αυτών, μάλιστα, οι 40 ήταν εκπρόθεσμες, ενώ ο καταιγισμός κορυφώθηκε όταν στη θέση του προέδρου της Βουλής δεν ήταν πια η κυρία Κωνσταντοπούλου, με τα όποια εμπόδια προκαλούσε.

Συγκεκριμένα οι 22 τροπολογίες στο νομοσχέδιο για τις βοσκήσιμες γαίες, που ψηφίστηκε πριν από μία εβδομάδα, δεν ήταν τίποτα άλλο από την επιβεβαίωση ότι η «πρώτη φορά Αριστερά», εκτός από τα Μνημόνια, υιοθέτησε σε απόλυτο βαθμό και μια απαράδεκτη πρακτική νομοθέτησης, μέσω συνοπτικών διαδικασιών, κατεπειγόντων νομοσχεδίων και νυxτερινών τροπολογιών, την οποία ως αντιπολίτευση κατήγγελλε ακόμα και ως πραξικοπηματική. Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: Δέκα νομοσχέδια ψηφίστηκαν με κατεπείγουσα διαδικασία, επτά με επείγουσα διαδικασία και μόλις πέντε με κανονική διαδικασία, ενώ δύο νόμοι αφορούν σε κύρωση των άλλοτε «επάρατων» Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες συνολικά έφτασαν τις 14! Και μέσα σε όλα αυτά, οι κυβερνητικές τροπολογίες που ψηφίστηκαν συνολικά φτάνουν τις 93. Μαζί, δε, με αυτές που κατατέθηκαν, αλλά τελικά αποσύρθηκαν ξεπερνούν τις 100.

Παντελώς άσχετες

 Η συντριπτική πλειονότητα των τροπολογιών ήταν άσχετες με τον βασικό κορμό των νομοσχεδίων και σε πολλές περιπτώσεις έφεραν τη σήμανση «εκπρόθεσμη», καταπατώντας έτσι τον κανονισμό της Βουλής, με τη δικαιολογία πως «η τροπολογία αντιμετωπίζει κατεπειγόντως φλέγοντα ζητήματα» να είναι η μόνιμη επωδός των υπουργών. Παράλληλα, η κυβέρνηση επέλεξε μέσω τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν αυτοτελή νομοσχέδια, να ρυθμίσει σημαντικότατα και δύσκολα ζητήματα, ώστε να αποφύγει τη διευρυμένη συζήτηση. Ενδεικτικότερο παράδειγμα, το ότι ακόμα και στο Μνημόνιο του Δεκαπενταύγουστου το Μέγαρο Μαξίμου δεν δίστασε να καταθέσει τις συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις ως τροπολογία, ενώ με τροπολογίες ρυθμίστηκαν μεταξύ άλλων τα τέλη κυκλοφορίας για το 2016, η επιλογή των διευθυντών στην Εκπαίδευση, η ανάθεση αρμοδιότητας στον γενικό γραμματέα Δημοσίων Εσόδων να επιλέγει τις υποθέσεις που θα διερευνήσει η υπηρεσία, αλλά και η υποχρεωτική μεταφορά των διαθεσίμων φορέων του Δημοσίου σε λογαριασμούς της Τραπέζης της Ελλάδος. Τις περισσότερες τροπολογίες περιλάμβανε το νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τις βοσκήσιμες γαίες, που είχε 22, ακολούθησε νομοσχέδιο του υπουργείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τα ΑμεΑ, με 13, αλλά και το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών τον Μάιο, με 9.

«Μαλαγανιές» και στην ψήφιση

Αναλόγως αντικοινοβουλευτική είναι η πρακτική που ακολουθείται στον τρόπο συζήτησης και ψήφισης των νομοσχεδίων. Ενδεικτικό της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί είναι το γεγονός ότι από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και έπειτα όλοι οι νόμοι έχουν ψηφιστεί με τη διαδικασία του επείγοντος ή του κατεπείγοντος, ενώ τελευταίος νόμος που ψηφίστηκε με την κανονική διαδικασία επεξεργασίας, συζήτησης και ψήφισης ήταν αυτός του υπουργείου Δικαιοσύνης για την τροποποίηση του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, πριν από έξι μήνες (ημερομηνία κατάθεσης 3/6/2015).

Και σε αυτή την περίπτωση οι αριθμοί είναι χαρακτηριστικοί και δεν επιδέχονται παρερμηνείες, καθώς στους οκτώ μήνες νομοθέτησης μόλις το 20% των νομοθετημάτων πέρασε με κανονική διαδικασία. Στα αξιοσημείωτα δεν μπορεί να μην αναφερθεί το νομοσχέδιο-μαμούθ με το οποίο πέρασαν ούτε μία, ούτε δύο, αλλά δώδεκα συνολικά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.