Ήταν 20 Μαρτίου 1991, όταν η ζωή του Έρικ Κλάπτον άλλαξε για πάντα. Ο πεντάχρονος γιος του, Κόνορ, έπεσε από το παράθυρο του 53ου ορόφου ενός ουρανοξύστη στη Νέα Υόρκη, αφήνοντας τον σπουδαίο κιθαρίστα και τραγουδιστή βυθισμένο σε αβάσταχτο πόνο.

Ο Κόνορ ήταν καρπός της σχέσης του Κλάπτον με το μοντέλο από την Ιταλία, Λόρι ντελ Σάντο. Εκείνη την ημέρα, η μητέρα του τον είχε πάει στο διαμέρισμα ενός φίλου της, σε έναν πολυτελή ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης. Ο μικρός έπαιζε αμέριμνος, όταν βρέθηκε κοντά σε ένα ανοιχτό παράθυρο χωρίς προστατευτικό κάγκελο. Μέσα σε δευτερόλεπτα, έπεσε στο κενό, βρίσκοντας τραγικό θάνατο.

Η απώλεια του Κόνορ συγκλόνισε τον Έρικ Κλάπτον, ο οποίος εκείνη την περίοδο προσπαθούσε να μείνει μακριά από το αλκοόλ και να ανασυγκροτήσει τη ζωή του. Μάλιστα, είχε προγραμματίσει να περάσει εκείνη τη μέρα με τον γιο του.

Μέσα από τον αδιανόητο πόνο, ο Κλάπτον βρήκε διέξοδο στη μουσική. Ξεκίνησε να γράφει τραγούδια που εξέφραζαν το πένθος και τη συντριβή του. Το πιο εμβληματικό από αυτά ήταν το «Tears in Heaven», ένα κομμάτι-εξομολόγηση για τον γιο που χάθηκε τόσο άδικα.

Η μπαλάντα κυκλοφόρησε το 1992 και συγκίνησε βαθιά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Το τραγούδι έγινε τεράστια επιτυχία, κερδίζοντας βραβεία Grammy και χαράσσοντας για πάντα το όνομα του Κλάπτον στη μουσική ιστορία, όχι μόνο ως κιθαριστική ιδιοφυΐα, αλλά και ως καλλιτέχνη που, για κάποιους, κατάφερε να μεταφέρει τον ανείπωτο πόνο σε ένα τραγούδι.

Μετά από χρόνια ερμηνείας του τραγουδιού στις συναυλίες του, ο Έρικ Κλάπτον αποφάσισε να σταματήσει να το παίζει ζωντανά, δηλώνοντας πως είχε πια επεξεργαστεί την απώλεια του γιου του και δεν ήθελε να ξαναζεί τη θλίψη κάθε φορά που το τραγουδούσε.