Του Ανδρέα Κάτσενου

Η συμφωνία για την ονομασία των Σκοπίων, ως Βόρεια Μακεδονία αποτελεί την πρώτη πράξη για μια ΄σειρά απρόβλεπτων μελλοντικών  αλλαγών στα Βαλκάνια. Αλλαγών  που θα καταστήσουν  την περιοχή εξαιρετικά   ασταθή.

Πρόκειται για ένα γεωπολιτικό γαϊτανάκι τρόμου με αρνητικές επιπτώσεις  για την χώρα μας. Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας σήμερα που  μπορεί στο μέλλον  να αποδειχτεί πραγματικό.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει την ελάφρυνση του χρέους και την εντός εισαγωγικών «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, έπεσε στη καλοστημένη παγίδα της Αμερικής και της Γερμανίας οι οποίες ήθελαν άμεσα να εντάξουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Επί της ουσίας ήθελαν να προλάβουν  μια πιθανή συνεργασία των Σκοπίων με τον Πούτιν και την κάθοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο, αλλά και τον Ερντογάν ο οποίος ονειρεύεται την δημιουργία της Μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Δυστυχώς, η συμφωνία αυτή  ανοίγει  τον ασκό του Αιόλου  για μεγάλες και σημαντικές αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων οι οποίες, ήδη, σχεδιάζονται σε επίπεδο διεθνούς διπλωματίας. Σχεδιάζονται  οι στρατηγικές που θα ακολουθηθούν για την υλοποίηση τους. Άλλωστε  η διεθνής διπλωματία λειτουργεί με ορίζοντα, τουλάχιστον, εικοσαετίας.

Η αποδοχή του ονόματος Βόρεια Μακεδονία δημιουργεί, όπως ισχυρίζονται έγκριτοι νομικοί και διπλωμάτες,  κενά, καθώς ακόμη  τελεί εν ισχύ η συμφωνία του Βουκουρεστίου, κατά την Σύνοδο του  ΝΑΤΟ το 2008. Δύο συμφωνίες ταυτόχρονα δεν μπορεί να είναι εν ισχύ κατά το διεθνές δίκαιο, που σημαίνει ότι η τελευταία για να ισχύσει πρέπει να υπάρξει απόφαση κατάργησης της συμφωνίας του Βουκουρεστίου.

Επίσης, εφόσον, η Ελλάδα αποδέχτηκε την ύπαρξη Βόρειας Μακεδονίας γεγονός, παντελώς, ανιστόρητο αυτό σημαίνει ότι  υπάρχει και Νότια Μακεδονία. Ποια είναι η Νότια Μακεδονία; Μήπως η ελληνική Μακεδονία; Η απάντηση στο ερώτημα  ότι είναι άλλο η Βόρεια Μακεδονία και άλλο η Περιφέρεια Μακεδονίας είναι, τουλάχιστον, αστεία και ανεδαφική. Οι Σκοπιανοί, πλέον, μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες και με την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης.

Πέραν αυτού η απόφαση για το όνομα των Σκοπίων ανοίγει το δρόμο και για την τριχοτόμηση του Κοσόβου, κάτι το οποίο η Σερβία δεν αποδέχεται. Στο Κόσοβο η Σερβία έχτισε τη δική της ιστορική υπόσταση. Ως εκ τούτου  δεν μπορεί να απεμπολήσει την ιστορία της. Ποιος αποκλείει τα Σκόπια να ζητήσουν μελλοντικά  το νότιο κομμάτι του Κοσόβου, το δυτικό η Αλβανία και το ανατολικό η Βουλγαρία τα οποία άλλωστε και διεκδικούν; Μήπως αυτό θα γίνει με αντάλλαγμα την ένταξη τη Σερβίας στην ΕΕ;

Εσχάτως, άνοιξε και  θέμα και με την Αλβανία με τους περίφημους Τσάμηδες, όπου σκληροί εθνικιστές της γείτονος χώρας εμφανίζουν χάρτες με τη Μεγάλη Αλβανία μέχρι και την Πρέβεζα.

Μάλιστα  η «εύκολη και χρήσιμη» ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να διαπραγματευτεί και να κλείσει κι αυτό  το ανύπαρκτο θέμα. Δικαιολογία   ότι πρέπει να συμφωνήσουμε για την ΑΟΖ με την Αλβανία λόγω των πετρελαίων στο Ιόνιο. Πρόκειται για  ένα ακόμα κυβερνητικό ανέκδοτο χαμηλής πτήσης.

Το κερασάκι στη τούρτα είναι το προσφυγικό. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. ηττηθήκαμε κατά κράτος. Ουσιαστικά τέθηκε σε ισχύ  η συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ. Οι πρόσφυγες εφεξής θα  επιστρέφουν στη χώρα πρώτης υποδοχής για αίτηση ασύλου. Αυτό ήθελε η Γερμανία αυτό αποφασίστηκε. Η Ελλάδα θα γίνει αποθήκη ψυχών. Νέα hotspots  θα δημιουργηθούν στα ελληνικά νησιά και την ηπειρωτική χώρα.

Εκείνο που δεν καταλάβαμε ακόμα είναι ότι  σε βάθος χρόνου με αυτή τη συμφωνία θα αλλάξει η πληθυσμιακή  σύνθεση της χώρας μας την ίδια ώρα που η Τουρκία του Σουλτάνου Ερντογάν, απειλεί να ανοίξει τα σύνορά της  για είσοδο στη χώρα μας  χιλιάδων προσφύγων, εκβιάζοντας την ΕΕ για μελλοντική ένταξη της. Μια Τουρκία που πάντα εποφθαλμιά το Αιγαίο και κάνει λόγο για τη Δυτική Θράκη η οποία όπως ισχυρίζεται της ανήκει.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις  η ελληνική διπλωματία είναι ανύπαρκτη, ανίσχυρη καθώς η μόνη πολιτική που ακολουθείται  είναι  της αριστερής ιδεολογίας του διεθνισμού που σημαίνει   κατάρρευσης των συνόρων και κάθε συνεκτικού εθνικού ιστού. Μια ανερμάτιστη εξωτερική πολιτική που οδηγεί την χώρα στα βράχια.

Είναι φανερό ότι η υπογραφή Τσίπρα στις Πρέσπες δεν ήταν, απλώς, μια φιέστα, με τον ομόλογό του των Σκοπίων κ. Ζάεφ, αλλά μια πολύ καλά μελετημένη διπλωματική ενέργεια των ισχυρών. Μια καθαρή νίκη της Γερμανίας που θέλει να βάλει μπότα σε όλη την Ευρώπη για να προσποριστεί  οικονομικά οφέλη.

Η τραγικότητα αυτής της υπογραφής ίσως αποδειχτεί αρκετά χρόνια μετά. Όταν επιτευχθούν οι στόχοι των ισχυρών συμμάχων μας για μια Ελλάδα συρρικνωμένη στα όρια του πρώτου ελληνικού κράτους μετά την τουρκική σκλαβιά. Όταν με δικές μας υπογραφές η Ελλάδα φτάσει μέχρι τη Λάρισα, όπως προφητικά έγραψε στο περιοδικό «Νέμεσις», πριν από χρόνια, η κα Λιάνα Κανέλλη.

Η ιστορία θα δείξει. Σε πρώτη φάση η υπογραφή και η αποδοχή του ονόματος Βόρεια Μακεδονία μπορεί να μην  δημιουργεί τριγμούς στη κυβέρνηση, το ζήτημα είναι να μην δημιουργήσει  σε βάθος χρόνου τις  προϋποθέσεις για νέες αλλαγές συνόρων και τριγμούς στην εύφλεκτη περιοχή των Βαλκανίων. Γιατί τότε οι κ. Τσίπρας και Κοτζίας θα καταγραφούν στην ιστορία της χώρας ως οι  σύγχρονοι «Πύλιοι Γούσηδες».