Το πριγκιπάτο… της Εθνικής Τράπεζας

15.12.2015

Του Ανδρέα Κάτσενου

Είναι άκρως σουρεαλιστικό και πάντως ντροπιαστικό για τους πολίτες αυτή της χώρα μας που ζει με τον εφιάλτη του «αύριο». Τον εφιάλτη της καθημερινής επιβίωσης.

Την  ώρα που η Ελλάδα διέρχεται την μεγαλύτερη οικονομική κρίση στη σύγχρονη ιστορία της, κάποιοι  θέλουν να ξεχωρίζουν. Να παραμένουν οι ευνοημένοι, οι καλοπληρωμένοι και οι προνομιούχοι σε μια κοινωνία που ασφυκτιά οικονομικά κάτω από το βάρος της οικονομικής ανέχειας, της ανεργίας, των φόρων και της αβεβαιότητας.

Η ΟΤΟΕ να θέλει να θυμίζει στους πολίτες ότι αυτή δεν την αγγίζει η κρίση, οι μειώσεις μισθών, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η κάθε λογής  κατάργηση εργασιακών κεκτημένων. Έχει την αίσθηση ότι ακόμη ζει την πάλαι ποτέ ένδοξη περίοδο όπου τα στελέχη της κυριαρχούσαν στη συνδικαλιστική ζωή του τόπου μέχρι να καταλάβουν υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες.

Βεβαίως είναι θετικό οι εργαζόμενοι να παλεύουν για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Να συνδικαλίζονται, να  διεκδικούν και να κερδίζουν μάχες. Αρκεί αυτό να γίνεται πάντα με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον κι όχι το συμφέρον μιας μερίδας προκλητικά ευνοούμενων σε μια κοινωνία που χειμάζεται.

Να κρύβονται πίσω από κλαδικές συμφωνίες με αυστηρά ωράρια λειτουργίας,  ταλαιπωρώντας χιλιάδες πολίτες που έκαναν μια λάθος επιλογή να εμπιστευτούν μια Τράπεζα που ακόμη βρίσκεται υπό κρατική εποπτεία.

Η Εθνική Τράπεζα είναι δυστυχώς η αρνητική πρωταγωνίστρια σε ένα θέατρο του παραλόγου, ενώ θα έπρεπε να είναι το παράδειγμα λειτουργίας για το τραπεζικό σύστημα.

Με απαρχαιωμένο ηλεκτρονικό σύστημα, ελλείψεις στο προσωπικό και το υπάρχον  να κάνει κατάχρηση και του τελευταίου κλαδικού εργασιακού δικαιώματος, με ουρές ατελείωτες να θυμίζει παλιό εργοστάσιο που αφήνει πίσω του τη μπόχα της καμινάδας.

Είναι τραγικό οι κύριοι εργαζόμενοι της Εθνικής, επειδή δεν λαμβάνουν υπερωρίες, να ταλαιπωρούν ηλικιωμένους ανθρώπους, ανέργους, επιχειρηματίες, συνταξιούχους, γιατί η κλαδική τους σύμβαση αναφέρει ότι στις 14:30 θα πρέπει να σταματούν κάθε συναλλαγή. ανεξάρτητα πόσοι πολίτες και επί πόσες ώρες περιμένουν καρτερικά να εξυπηρετηθούν. Άνθρωποι οι οποίοι πήραν το μαγικό χαρτάκι της σειράς εντός του ωραρίου και περίμεναν εντός του καταστήματος υπομονετικά, σχεδόν καρτερικά, τη σειρά τους και τελικά τους λένε «τέλος κλείσαμε. Αύριο πάλι».

Αναλογίζονται άραγε οι κύριοι αυτοί πόσοι έχουν τη δυνατότητα να χάνουν ώρες στα γκισέ για να πάρουν λόγω capitals control  420 ευρώ για να ζήσουν και να  πληρώσουν όσες από τις υποχρεώσεις τους μπορούν; Αναλογίζονται πόσοι είναι άνεργοι για χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και πόσοι συνταξιούχοι με την κουτσουρεμένη σύνταξη των 500 ευρώ θέλουν να περάσουν με αξιοπρέπεια μια βδομάδα; Αναλογίζονται οι κύριοι αυτοί που εργάζονται σε προνομιακές συνθήκες,  πόσοι άλλοι λιώνουν στο δρόμο, στα εργοστάσια, στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς δικαιώματα και με την απόλυση να κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους;

 Η ΟΤΟΕ οφείλει να σοβαρευτεί. Να αντιληφθεί ότι η χώρα διέρχεται μια βαθειά οικονομική κρίση και πρέπει να προσαρμοστεί. Δυστυχώς δεν υπάρχει χώρος για πρίγκιπες σε μια χώρα που καταρρέει. Δεν υπάρχουν περιθώρια για Πριγκιπάτα σε μια χώρα που οι πολίτες της  δίνουν σκληρή μάχη επιβίωσης. Οφείλει να σταθεί αλληλέγγυα στους πολίτες-πελάτες των Τραπεζών. Να δώσει κι αυτή τον αγώνα για καλύτερες συνθήκες λειτουργίας των τραπεζικών καταστημάτων.

Αλλά και η Διοίκηση της Εθνικής οφείλει να σεβαστεί τους πελάτες της, γιατί με τέτοιες συμπεριφορές των στελεχών της σύντομα θα δει τον κύκλο εργασιών της να μειώνεται και να απαξιώνεται. Κι αυτό δεν αξίζει στον τραπεζικό  πυλώνα της χώρας μας που είναι η Εθνική Τράπεζα.