της Σοφίας Μπασκάκη

Ξεκίνησε ως δημοσιογραφική αποστολή και κατέληξε προσωπικός αγώνας με ένα πόνο στην καρδιά σαν μαχαιριά να σφάζει…

Ώρα 4.20 μεσημέρι Κυριακής 13 Αυγούστου 2017 και λαμβάνω μήνυμα από μια καλή φίλη, ότι έπιασε φωτιά στο Βλαστό Καλάμου. Είναι στη βεράντα της και κοιτάζει τον καπνό που ξεπροβάλλει μόλις μερικά μέτρα μακριά από το σπίτι της. Αμέσως μου στέλνει φωτογραφία και με ενημερώνει ότι κάλεσε την πυροσβεστική. Μου είπε χαρακτηριστικά ότι ήταν η πρώτη που πήρε τηλέφωνο γιατί από την Πυροσβεστική της είπαν ότι δεν είχαν άλλη καταγγελία για φωτιά στον Κάλαμο και θα ενημέρωναν τους αρμόδιους. Εκείνη τους απάντησε με αγωνία ότι αν βιαστούν θα προλάβουν να σβήσουν την εστία γιατί μόλις είχε ξεκινήσει. Τους παρακάλεσε να έρθουν γρήγορα για να προλάβουν…

Ώρα 4.30μ.μ. η φίλη μου με παρακάλεσε να ενημερώσω την πολιτική προστασία του Δήμου Ωρωπού γιατί δεν ήξερε το τηλέφωνο.Την ίδια στιγμή τηλεφωνώ στον Πρόεδρο της Τ.Κ. Χαλκουτσίου Γιώργο Λιθαδιώτη. “Έπιασε φωτιά στον Κάλαμο και δεν μπορώ να μιλήσω, τρέχω να προλάβω“, μου είπε και έκλεισε το τηλέφωνο πριν ακόμα του μιλήσω. Ήταν ήδη ενημερωμένος και δεν είχε χρόνο για χάσιμο, έτρεχε στο δρόμο για τη φωτιά, όπως και οι υπόλοιποι αρμόδιοι του Δήμου, που τους συνάντησα αργότερα στο μέτωπο της φωτιάς.

Ώρα 4.35μ.μ. λαμβάνω μήνυμα και φωτογραφία με τον “ύποπτο” καπνό,  από μια ακόμα καλή μου φίλη.

Ώρα 4.40μ.μ. ξεκινάμε με τον συνάδελφο Ανδρέα Κάτσενο, από Χαλκούτσι, για να πάμε στο σημείο της φωτιάς. Μόλις βγαίνουμε στον Κεντρικό δρόμο φαίνεται ένα μεγάλο σύννεφο καπνού “από μακριά”. Καθοδόν με παίρνει τηλέφωνο ξανά η φίλη μου από το Βλαστό. “Είδα ένα ελικόπτερο κάποια στιγμή να ρίχνει νερό αλλά δεν έγινε τίποτα. Νομίζω πως η φωτιά εξαπλώνεται. Δεν φτάνει ένα ελικόπτερο, αργεί. Που είναι οι υπόλοιπες δυνάμεις της Πυροσβεστικής; Είναι μικρή η φωτιά, την προλαβαίνουν, που είναι να έρθουν;“…

Ώρα 4.55μ.μ. έχουμε φτάσει στο δρόμο από Αγίους Αποστόλους για Κάλαμο, στο 5ο περίπου χιλ. η τροχαία μας σταματάει, όπως και τους υπόλοιπους οδηγούς. Ο δρόμος έχει κλείσει προς Κάλαμο γιατί η φωτιά άρχισε να αγριεύει. Αφήνουμε εκεί το αυτοκίνητο και ξεκινάμε με τα πόδια να πάμε στο πύρινο μέτωπο. Μόλις φτάνουμε στα Πλατάνια, στον Άγιο Τιμόθεο, αντικρίζουμε αποκαϊδια από δέντρα.

Από τις 5.00μ.μ. μέχρι τις 6.30μ.μ. η Πολιτική Προστασία του Δήμου Ωρωπού, υδροφόρες από όμορους Δήμους και δύο Πυροσβεστικά οχήματα, ήταν στο σημείο και επιχειρούσαν για την κατάσβεση της φωτιάς που αναζωπυρώνονταν συνεχώς. Εκεί που έσβηνε, εκεί ξανά άναβε, πιο δυνατή, πιο λυσσαλέα από πριν. Κάπου εκεί ήρθε και ένα δεύτερο ελικόπτερο… Κάπου εκεί χάθηκε και το παιχνίδι με τις φλόγες…

Οι ώρες που πάγωσε ο χρόνος: Το κρίσιμο δίωρο από τη στιγμή που ξέσπασε η φωτιά και έπρεπε να γίνουν άμεσα οι κινητοποιήσεις, ώστε να τεθεί υπό έλεγχο, πήγε χαμένο. Από τις 6.30μ.μ. αρχίσαν οι αναζοπυρώσεις και μετά τις 7.30μ.μ. η φωτιά ξέφυγε και ακολούθησε τη δική της τρελή πορεία σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμα της και σπέρνοντας την καταστροφή…

Ποιος φταίει; Ποιοι ήταν οι υπεύθυνοι;  Γιατί δεν υπήρξαν επαρκείς πυροσβεστικές δυνάμεις; Γιατί δεν υπήρχε συντονισμός; Ένα σωρό “γιατί” τα οποία δεν είμαι σε θέση να απαντήσω αλλά ούτε και ενδιαφέρει κανέναν, επί της ουσίας, καθώς οι ευθύνες θα μεταφέρονται από τον ένα στον άλλο και θα καταλήξουμε στο ότι για μια ακόμα φορά “φταίει το σύστημα”. Αυτό το σύστημα για το οποίο όλοι είμαστε υπεύθυνοι και κανείς δεν ενδιαφέρεται να φτιάξει. Ο κόσμος δεν θέλει να ακούσει για το σύστημα που φταίει πάντα για όλα. Πονάει μόνο, που για μια ακόμα φορά συντελέστηκε μια τεράστια οικολογική καταστροφή, κάηκαν σπίτια και επιχειρήσεις, ενώ οι άνθρωποι σαν έρμαια του συστήματος στέκονταν σαστισμένοι χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν, που να πάνε και σε τι να πιστέψουν…

Οι πρώτες εικόνες όταν έγινε αντιληπτή η φωτιά και ο κόσμος εκλιπαρούσε να έρθει η Πυροσβεστική να ρίξει λίγο νερό για να προλάβει μην επεκταθεί η φωτιά.

Οι πρώτες εικόνες όταν ακόμα η φωτιά στα Πλατάνια ήταν υπό έλεγχο

Οι πρώτες εικόνες της αναζοπύρωσης.

Οι πρώτες εικόνες όταν η φωτιά πλέον βγήκε εκτός ελέγχου, ενώ ο ήλιος έδυε θλιμμένος…

Οι πρώτες εικόνες της καταστροφής…

Πάντα θα υπάρχει ένα θαύμα: Το σπίτι της κυρίας Σοφίας που όλοι μαζί δώσαμε μάχη για να σωθεί από τις πύρινες φλόγες.

Μερικές από τις στιγμές αγωνίας που ζήσαμε

Ένα θαύμα στα Πλατάνια…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Παρανάλωμα του πυρός ο Κάλαμος-Εικόνες βιβλικής καταστροφής