Γράφει η Σοφία Μπασκάκη, Δημοσιογράφος

Τραγωδία ή δολοφονία; Έγκλημα ενός ανθρώπινου λάθους, του άπειρου σταθμάρχη της Λάρισας ή διαρκές, διαχρονικό έγκλημα πολλών κυβερνήσεων επί είκοσι τρία,  ολόκληρα, χρόνια; Αδιαφορία μπροστά στο κέρδος ή μάχη των οικονομικών συμφερόντων, εταιριών που λυμαίνονται το δημόσιο χρόνια τώρα; Μια τραγωδία κι ένα έγκλημα που ήταν θέμα χρόνου να συμβεί.

Στα Τέμπη σταμάτησε ο χρόνος. Βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου. Λίγο πριν μπει η Άνοιξη, δύο τρένα συγκρούονται μετά τα τούνελ λίγο έξω από το χωριό Ευαγγελισμός.

Πλημμύρισε οδύνη και πένθος όλη η χώρα. Πενήντα επτά  συνάνθρωποι μας, στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι, που είχαν όνειρα, έσβησαν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Σίγουρα μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ελλάδας. Η παραίτηση του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, ο ποίος τις αμέσως επόμενες μέρες έθεσε ξανά την υποψηφιότητά του στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, κανέναν δεν έπεισε, πόσο μάλλον ικανοποίησε.

Το έγκλημα είναι διαχρονικό και έχει ονόματα υπευθύνων, που ίσως να μη λογοδοτήσουν ποτέ σε όλο τους το εύρος. Ονόματα έχει και η λίστα με τους 57 νεκρούς, που θα είναι πάντα εκεί να μας θυμίζει ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία. Να μας θυμίζει πόσα σπίτια αναγκάζονται να ζήσουν κουβαλώντας την άδικη και τραγική απώλεια για πάντα.

Για είκοσι τρία χρόνια η Ελλάδα υποτίθεται ότι παλεύει να εγκαταστήσει ένα σύγχρονο ηλεκτρονικό σύστημα κυκλοφορίας στους σιδηρόδρομους. Τραγικό και Εγκληματικό. Επί δύο δεκαετίες τα τρένα μας κυκλοφορούν σε πρωτόγονες συνθήκες χωρίς ασφάλεια κίνησης. Αφημένα στην τύχη του κάθε έμπειρου ή άπειρου σταθμάρχη. Αυτή η σκέψη με τρομάζει και με εξοργίζει ταυτόχρονα. Με τρομάζει και με εκνευρίζει σαν κοινωνία που αδιαφορεί μέσα στον ωχαδερφισμό της και ξυπνάει από τον βαθύ ύπνο, όταν το κακό χτυπήσει την πόρτα μας.

Πέρασαν έξι κυβερνήσεις, όλου του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου και συνολικά εννέα υπουργικές θητείες. Το σύστημα αγοράστηκε το 2000 ενόψει του Ολυμπιακών Αγώνων κι εν έτη 2023 ακόμη δεν έχει εγκατασταθεί. Γιατί; Αναπάντητο ερώτημα. Όλοι όμως γνωρίζουμε την απάντηση. Η Ελλάδα του «πάμε κι όπου βγει» έκανε κι εδώ το θαύμα της. Τα συμφέροντα κέρδισαν τη μάχη αυξάνοντας το κόστος εγκατάστασης του πρόφτασαν όμως να στείλουν στο θάνατο πενήντα επτά  αθώες ψυχές.

Η ιστορία εκθέτει τους πάντες και τους γελοιοποιεί. Η Ε.Ε. έχει υιοθετήσει το European Rail Traffic Management System ως βασική πλατφόρμα διαχείρισης των σιδηροδρόμων. Το έργο αυτό εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ το μακρινό 2014 με το ποσό των 41 εκατ. ευρώ με στόχο να έχει ολοκληρωθεί το 2016. Η Επιτροπή διαφάνειας το σταμάτησε το 2018 για να μπει στο ΕΣΠΑ το 2020 και ξεκίνησε πάλι το 2021. Χωρίς ποτέ να ολοκληρωθεί. Η  ανάδοχος  ζητάει  τώρα  πάνω  από  60  εκατ.  ευρώ.  Ντροπή.

Η Δικαιοσύνη οφείλει να αναζητήσει την αλήθεια, ώστε να πέσει άπλετο φως και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Ακόμα και υπουργοί. Όχι απλά ο μοιραίος σταθμάρχης της Λάρισας, που τον έβαλαν τα σαΐνια οι παλιοί, άπειρο και μόνο να κινήσει το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας έναν από τους πιο κεντρικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς της χώρας. Το απαιτούν οι αθώες ψυχές που χάθηκαν. Το απαιτεί το κοινό αίσθημα δικαίωσης. Το απαιτεί ένας οργισμένος και αγανακτισμένος λαός που πληρώνει χρόνια τώρα τα λαμόγια για να πλουτίζουν.