Σοφία Μπασκάκη‘’ Όταν ο ήλιος … μάτωσε’’ – Από τη Θεοδώρα Δέδε
Ποιος μας είπε ότι ο ήλιος, ο εκπέμπων ατόφιο χρυσάφι ζωής, υγείας, ενέργειας, θα επιθυμούσε από λαμπρότερο σώμα του ουρανού να … μετατερατωθεί σε ‘’αιματοβαμμένο’’ από τις πύρινες φλόγες -απότοκο εκείνων που έβαψαν τα χέρια τους με στάχτες κι αποκαΐδια;;;…
φωτό: Ελπίδα (μεσημέρι, Αθήνα, πυρκαϊές, καλοκαίρι 2021)
‘’Αμοιροι … μοιραίοι’’ Από τη Θεοδώρα Δέδε
Ματάκια μικρά στα κλαριά σας δεν ανοίγουν, δεν θωρώ…
Ούτε πράσινα φυτών, ούτε μικρών πουλιών…
Γιατί ματάκια εγκληματικά μισούνε τον καρπό…
Μισούνε τ’ οξυγόνο, μισούνε τη ζωή,
γιατί υπάρχουν άνθρωποι μια ζωή, μέσα τους, μισοί…
Ματώνουνε οι εχθροί τού ανθρώπου τον ήλιο,
τον ουρανό κάνουνε με δάκρυα πύρινα να κλαίει
κι οι καταστροφείς ρίχνουν δάκρυ κροκοδείλιο,
ενώ ο χρόνος του πρότερου παραδείσιου τοπίου εκπνέει,
οι στάχτες το μετατρέπουν σε παράδεισο χαμένο,
από παρανοϊκό πόλεμο εμφύλιο,
του ανθρώπου με την ίδια του τη φύση, τον ίδιο του τον εαυτό,
ο ‘’εχθρός’’ του ανθρώπου σε μελανά πελάγη πλέει
κι εμείς στέκουμε άμοιροι και μοιραίοι…
Το δέντρο, όμως, στοιχειώνει,
που πάνω του πουλί δεν κελαηδάει·
που στη ρίζα του ένα νιο ζευγάρι την αγάπη του δεν ακουμπάει·
που δυο αδελφάκια στη σκιά του
κούνια δεν θα κάνουν στα κλαριά του, μ’ ένα σχοινί,
που ο πατέρας θα κουνάει
κι η μητέρα, παρακεί,
θα ετοιμάζει το πιο εύγευστο πικ-νικ στην εξοχή…
Το δέντρο, όμως, στοιχειώνει,
και τον δολοφόνο, όχι μόνο τον δικό του,
αλλά όλων των ανύπαρκτων μελλοντικών στιγμών θα κυνηγάει,
μια ζωή θ’ αναζητεί…
Κι αυτόν, που έκαψε τόσες στιγμές,
όταν ξαναπρασινίσει,
στη σκιά του θα τον βάλει να καθίσει,
μια μέρα καύσωνα τρελή,
να δει τι έχανε με όσα το δέντρο είχε, εξ αιτίας του, στερήσει και στερηθεί
και πόσο πιο μαύρη κι απ’ το κάρβουνο είναι η δική του η ζωή!…
Σ’ αυτόν τον ακήρυχτο, ιδιότυπο… Παγκόσμιο Πόλεμο της φωτιάς, της πυρκαϊάς, πλημμύρισαν τα μάτια μας πύρινες καταβροχθιστικές φλόγες, ξεχείλισαν τα πνευμόνια μας στάχτες και η ψυχή μας έσταξε καυτά δάκρυα!…Κάηκαν τα σωθικά μας!…Τα λαρύγγια μας μετατράπηκαν σε … σταχτοδοχεία και τα πρότερα καταπράσινα εδάφη σε πελώριες … τεφροδόχους… Για το τόσο ανυπεράσπιστο και αθώο περιβάλλον –δημιούργημα του Θεού – και τα τόσο περίτεχνα δημιουργήματα του ανθρώπου, εφιαλτική η αίσθηση τού πόσο νοσηροί (αν)εγκέφαλοι ζουν ανάμεσά μας!…Κι όσο πιο παραδεισένιο το περιβάλλον, τόσο πιο κολασμένο κι απόκοσμο γίνεται μετά το πύρινο πέρασμα…
Ποτέ άλλοτε πύρινα, κολασμένα ουράνια…
Δημιουργήσαμε στη φύση την πλήρη αταξία, σε σημείο αναρχίας και χάους, λερώνοντάς την, καίγοντάς την, πλημμυρίζοντάς την, καταστρέφοντάς την!…Αν και ‘’ουδέν άτακτον των φύσει’’ (=’’τίποτα απ΄ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη’’, κατά τον Αριστοτέλη)…Γιατί η φύση, ως την τελευταία στιγμή, προσπαθεί…Προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη, με τους μηχανισμούς της, με τους κανόνες της, με τους νόμους της…Κι όπως σημείωνε ο Πάμπλο Πικάσο:’’Η φύση δεν παραβαίνει ποτέ τους δικούς της κανόνες’’!… Προσπαθεί να επιφέρει την αυτοϊαση…Σαν να είναι μεγαλόψυχη και συγχωρεί τα επιπόλαια ή εσκεμμένα ”τραύματα” εις βάρος της…Αν και τα εσκεμμένα, πάλι, στην κατηγορία των ανόητων – κακούργων – ανήκουν, γιατί πώς μπορούν να χαρακτηριστούν εκείνοι, που σκοτώνουν ό,τι ζωντανό υπάρχει γύρω τους;;;…Από τον ζωοδόχο αέρα, το υδάτινο στοιχείο, τη μάνα γη, τα ανυπεράσπιστα όντα… Που, ακόμη κι αν διαταραχθούν οι ισορροπίες, είναι τόσο συγκινητικές οι προσπάθειες επαναφοράς της εύρυθμης λειτουργίας, όσο και το θαυματουργό χέρι του Θεού, που γιατρεύει κάθε πληγή…Η φύση δεν μπορεί παρά να είναι αγαθή, ακόμη κι αν φορά τη στολή-προβιά τού θηρίου…Τη στολή του κτήνους, όμως, δεν την καταδέχεται…Την αφήνει για τον … άνθρωπο…
Έτσι, ο Ουαλός καλλιτέχνης, Simon O’Rourke, με εργαλείο ένα αλυσοπρίονο, συμβόλισε την ύστατη προσπάθεια του ψηλότερου δέντρου της Ουαλίας, (που είχε καταστραφεί από μια καταιγίδα), να φτάσει τον παράδεισο…Ίσως, για να ζητήσει χείρα βοηθείας προερχόμενη εξ ουρανού, μια κι απ΄ τους ανθρώπους περίσσεψε η καταστροφική διάθεση…Ακόμη κι ένα νεκρό δέντρο ‘’ζωντανεύει’’ με την ανθρώπινη εικαστική δημιουργία, με την ανα-γέννηση, μέσω του ευαισθητοποιημένου καλλιτέχνη…Έτσι, ακόμη κι ένα τέτοιο δέντρο μπορεί να κραυγάσει ”βοήθεια” κι επειδή εμείς είμαστε τόσο … λίγοι και τόσο ολέθριοι προς τη φύση, σε σημείο … αυτοχειρίας, στρέφει την ελπίδα του στον Θεό!!!…Στον … Πατέρα του! Στον Πατέρα και Ποιητή όλων!… Στον Δημιουργό! Να του δώσει σημασία!!! Να μην υψωθούν άλλα νεκρά χέρια-δέντρα στον ουρανό!…Γιατί ένα μέρος της φύσης, το πιο αυτο-ετεροδιαχειριζόμενο, ο άνθρωπος … αποτρελάθηκε και δρα εναντίον του ίδιου τού εαυτού του!…
Είναι απολύτως σίγουρο πως, αν η φύση μπορούσε, θα δραπέτευε απ’ την … εποπτεία μας! Πολλές φορές, την λυπάμαι τραγικά, όπως τους αιχμαλώτους ή τους αναίτια καταδικασμένους σε αιώνια δεσμά, ενώ ο πραγματικός εγκληματίας βρίσκεται έξω, για να συνεχίσει απερίσπαστος το δόλιο και … φονικό του έργο!…
Η φύση έχει ιστορία και ταυτότητα…’Εχει αθάνατη ψυχή…
Τα δέντρα έχουν τη μορφή τού παππού μας…Και των προγόνων μας…Και των ηρώων μας…Έχουν τη μορφή αυτών, που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε…Αυτών, απ’ τους οποίους προήλθαμε…Έχουν τις ρίζες, τις ρυτίδες, τις φυλλωσιές τής ιστορίας μας, που κάθε μια είναι κι ένα κεφάλαιο ζωής…Είναι συνέχεια για τους απογόνους μας…Να μην ξεχάσουμε ότι η φύση δεν είναι μπετόν αρμέ…Άψυχη, άνευρη, πλαστική…Είναι εξελισσόμενη!…Ζει!…Αναπνέει!…Ρέει!…Έχει αθάνατη ψυχή!…Να μην ξεχάσουμε ότι πολλές ‘’πολυτέλειες’’ της ζωής μας δημιουργήθηκαν, για να καλύψουν τις … ατέλειες και τα λάθη μας, τις ‘’ζημιές’’ μας πάνω στη φύση…Το κλιματιστικό, για παράδειγμα, είναι η αναγκαία πολυτέλεια … υγείας, αφού, προηγουμένως, μετατρέψαμε σε ανθυγιεινό το δοθέν σ’ εμάς υγιεινό περιβάλλον, με την υπερθέρμανση του κλίματος!…Μικρο-μεγα-κλίμα κατεστραμμένο εξ ανθρώπινων χειρισμών…Συχνότατα, η επιστήμη είναι … μασκαρεμένη πρόοδος και, στην ουσία, συγκάλυψη του ενόχου!…Μακάρι, κάθε επίτευγμα να επιτελούσε έναν, πρωτογενώς, θετικό ρόλο!…
‘’Αν το κλίμα ήταν … τράπεζα, θα το είχατε, ήδη, σώσει’’!!!…
Πάμπολλες φορές, έχω αναρωτηθεί τι σόι φρούτα είναι ετούτοι οι εγκληματίες;…Σε ποιον Θεό πιστεύουν;…’Η, μάλλον, για να μην τους βάζω δύσκολα, σε ποια αξία πιστεύουν και αν κατοικεί η λογική στο ρετιρέ τού εγκεφάλου τους;;;…Ποιος μπορεί να εγκληματεί εις βάρος υπεραιωνόβιων φυσικών έργων τέχνης, που, συν τοις άλλοις, προσφέρουν οξυγόνο, καρπό, δουλειά, ζωή, μετατρέποντάς τα σε στάχτη;;;…Σε θάνατο διαρκείας ή παντοτινό;;;Είναι ικανός ο ίδιος – ο εγκληματίας – να … φτιάξει ένα ίδιο δημιούργημα;;;…Με τι μπορεί να το αντικαταστήσει;;;
Εσείς, κύριοι κυβερνήτες, επιχειρηματίες, ισχυροί ετούτου του κόσμου, πανεπιστήμονες, εσείς, που όλα τα ξέρετε – κυρίως, όμως, ξέρετε τις θυσίες στους βωμούς του κέρδους!…- ποιο απ’ τα δύο παραπάνω κάδρα θα βάζατε στο σπίτι σας;;;…Αυτό που σας δόθηκε ή αυτό που δημιουργήσατε, λόγω κλιματικής διαταραχής και, εν τέλει, ρήξης;;;…Κι αν όλα καλά τα κάνατε και συνεχίζετε, απτόητοι – ή ελαφρώς συγκινημένοι για τα μάτια του κόσμου – να τα κάνετε, τότε , γιατί ετοιμάζεστε για μετοίκηση σ’ άλλους πλανήτες, σ’ άλλα αστέρια;;;…Γιατί την ‘’κοπανάτε’’ με καθόλου ελαφρά βηματάκια, αλλά βαρύγδουπες αλματάρες από τούτη τη γη;;;…Για να δούμε…Μια και την είδατε … θεοί, μήπως καταφέρετε να ‘’κρεμάσετε’’ και καμιά θάλασσα με πούδρα άμμου σαν της Ελαφονήσου ή ολόλευκο βότσαλο σαν της Αμοργού γύρω απ΄ τον Αρη;;;…Εμ, θεωρείτε τους εαυτούς σας πανίσχυρους νόες, εμ, τα κάνατε σαν τα – μέχρι ανοησίας απερίσκεπτα – μούτρα σας, εμ, ξεκουμπίζεστε και φυγαδεύετε το γήινο παζλ κομμάτι – κομμάτι σε έτερους πλανήτες, για τον απλούστατο λόγο τού ότι υπερεκτιμήσατε τις δυνατότητές σας, υποτιμήσατε την αντίδραση της φύσης, σας κουμάνταραν κάτι παραπάνω από τις ίδιες τις θετικές σας άμυνες: η φαυλότητα, η αλαζονεία, η παραδοπιστία…Σοφή η οδυνηρή διαπίστωση του Ούγκο Τσάβεζ, (τ. Προέδρου της Βενεζουέλας), απευθυνόμενου προς τους υπόλοιπους συμμετέχοντες ηγέτες, (κατά τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης, για την κλιματική -χαρακτηριζόμενη έως τότε, το 2009- αλλαγή):‘’Αν το κλίμα ήταν … τράπεζα, θα το είχατε, ήδη, σώσει’’!!!…Οι τρεις προαναφερόμενες κακές αδελφές (…μάγισσες) τού παραμυθιού (φαυλότητα, αλαζονεία, παραδοπιστία) είναι ικανές να γεννούν περιβαλλοντικές δυσλειτουργίες, δυσαρμονίες, δυσμορφίες, αναπηρίες…Είναι μεγάλη ανικανότητα να παίρνεις το Όλον και να το καταντάς αρρωστημένο, λειψό και μισερό, στρέφοντάς το, μάλιστα, εναντίον σου!…Πόσο άνους ή πόσο … προετοιμασμένος για τη συνέχεια είναι εκείνος που το προκαλεί;;;…
‘’Το νερό’’ Χρ. Θηβαίος
…Ο Αξιός, ο Αχελώος και η Κερκίνη
είναι αιχμάλωτοι πολέμου στις τιμές
του χρηματιστηρίου και της βιομηχανίας
και θα ξερνάνε ομολογίες φριχτές.
Το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό…
Μα, όταν κάποτε, θα υψωθεί η ευχή τους
θα πλημμυρίσουν τα νερά, να εκραγούν
θα πάρουν, από `κει ψηλά, όσα ζητήσαν,
όσο νερό θα χρειαστεί να ξεπλυθούν.
Όποιος βρομίζει το νερό βρομίζει ο ίδιος
και λένε πως το παρατσούκλι του Θεού
κάποια μεγάλη φασαρία είναι εκεί πάνω
η “φασαρία των νερών στους ουρανούς’’.
Το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό’’…
(Γερμανία, 2021)
Η φύση μάς … μυρίστηκε! Και μας το δείχνει!…Γιατί ‘’natura nihil fit in frustra’’(=η φύση δεν κάνει τίποτα χωρίς λόγο)…Πόσο μπορεί να αυτοκαταδικαζόμαστε και να μισούμε τα ίδια τα παιδιά μας και τους απογόνους μας;…
Ας αγαπήσουμε τη φύση!…Ας αγαπήσουμε τη φύση μας!…Ας αγαπήσουμε, δηλαδή, τον εαυτό μας και τις προεκτάσεις του (παιδιά, εγγόνια…)…Ας αγαπήσουμε τη δική μας ζωή κι ας σεβαστούμε των άλλων…
Πώς νομίζουν κάποιοι ότι οι ανθρώπινοι πνεύμονες μπορούν ν’ αντεπεξέλθουν στη λειτουργία τους, αν εξολοθρευθούν οι φυσικοί πνεύμονες της γης, π.χ. ο Αμαζόνιος και κάθε άλλος πνεύμονας;;;
Ο επιστήμονας, Χρ. Ζερεφός, μαζί με άλλους σημαντικούς συναδέλφους του – και όχι μόνο – από το 1970, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου… Προέβλεψαν πως η Νιγηρία θα είναι μια … ανύπαρκτη χώρα!…Πώς την είδαμε; Παγκόσμιοι … ταχυδακτυλουργοί; Δείτε τη Νιγηρία! Δεν θα την ξαναδείτε;;;!!!….Εδώ ήταν η Πελοπόννησος, απ’ τις πιο παραγωγικές περιοχές της Ελλάδας, αλλά, για να μη ζηλεύετε τη Σαχάρα, πάρτε μια έρημο στη θέση της, στο άμεσο μέλλον!!!…Τι είστε;… Θεοί;;;…Μάλλον, θεοί της συμφοράς…Είστε οι δρώντες κατά της φύσης, οι … παρά φύσιν…Πώς μπορείτε να νομίζετε ότι είστε θεοί στη θέση του Θεού; (Αν πέσω και σε άθεους, όπου ‘’Θεός’’, βάλτε ‘’φύση’’, σύμφωνα με τη ρήση ανώνυμου: ‘’Πιστεύω στον Θεό, μόνο που τον λέω Φύση!’’)… Δεν βλέπετε τι δημιούργησε ο Ένας και τι κατάντιες γεμίσατε τον αρμονικό κόσμο;;;…[‘’Αν ο Θεός δεν είναι η ίδια η Φύση, τότε, σίγουρα είναι η φύση της Φύσης, και η ψυχή της Ψυχής του κόσμου, αν δεν είναι η ίδια η Ψυχή του κόσμου’’ (Τζ. Μπρούνο, 1548-1600, Ιταλός μοναχός & φυσικός φιλόσοφος)]…
Να θυμηθούμε τα πυρηνικοβιομηχανικά δυστυχήματα; Τις ατέλειωτες αδηφάγες πύρινες γλώσσες στην Καλιφόρνια, την Αυστραλία, κ.ο.κ.; Ή να αναφέρουμε πως μεγάλος αριθμός εσκεμμένων πυρκαϊών οφείλεται στο ότι δασικές εκτάσεις μετατρέπονται σε τεράστια βοσκοτόπια για τα ζώα;…Επίσης, η καταστροφή και αποψίλωση των δασικών εκτάσεων προκαλείται και εξ αιτίας τής παράνομης υλοτόμησης των δέντρων για μετατροπή των δασών σε αγροτικές περιοχές, με καλλιέργεια π.χ. φοινίκων (= παραγωγή φοινικέλαιου, απ’ τα πιο περιζήτητα και φθηνά έλαια, τα οποία περιέχονται, τώρα πια, σχεδόν σε όλα τα βιομηχανικά τρόφιμα)!…Φέρατε τα πάνω κάτω και τα μέσα έξω!…
Είναι ψέμα, άραγε, πως μέρος επιστημόνων, που καλούνται να καταστρέψουν το περιβάλλον, οι ίδιοι χρησιμοποιούνται, για να κάνουν μετρήσεις τού μεγέθους τής καταστροφής, που έχουν επιφέρει;;;…Ποιος δολοφόνος αναλαμβάνει τη θέση εισαγγελέα στο κακούργημα, που έχει διαπράξει;;;…
Ποιος σας είπε πως το μεγαλύτερο παγόβουνο, όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει … καπετάνιος – ταξιδευτής και … βοηθήσατε να κάνει τ’ όνειρό του πραγματικότητα, αφού συντελέσατε στο ν’ αποκολληθεί από την Ανταρκτική, με τεράστιες επιπτώσεις για το οικοσύστημα;;;Ποιος σας είπε πως οι χώρες επιθυμούν να τεμαχίζονται, να ακρωτηριάζονται, να ολοκαυτώνονται, να αποψιλώνονται, να χάνουν την υγεία και την ομορφιά τους;;;…
Θα βρείτε – ή πιστεύετε στην οικτρά πλάνη ότι μπορείτε να δημιουργήσετε – κι αλλού Ελλάδες, Σουηδίες, Γαλλίες κ.ο.κ.;….Ποιος νομίζετε πως θα πληρώσει – όχι τον βαρκάρη, αυτή τη φορά – τον κυβερνήτη του διαστημόπλοιου;;;…
Οι ‘’πρόοδοί’’ μας: από την κλιματική αλλαγή, στην κλιματική κρίση και, από ‘κει, στην κλιματική ρήξη
Είναι σαφές, πια, όπως δηλώνουν οι επιστήμονες, πως περάσαμε από το στάδιο της κλιματικής αλλαγής – που θα περιελάμβανε πιο ήπιες περιβαλλοντικές αλλαγές, πιθανόν και αναστρέψιμες με έγκαιρες δράσεις – στην κλιματική ρήξη!… Υπερέβημεν, δηλαδή, προ πολλού, βίαια και τάχιστα, τα … εσκαμμένα!….Κάποιοι ζήλευαν γνωστούς και φίλους, που πήγαιναν να βρουν την επαγγελματική τους τύχη σ’ άλλες γαίες, σ’ άλλα μέρη, τύπου Ντουμπάι, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ‘Αμπου Ντάμπι κ.ά., ενώ τους λυπόντουσαν για τις εκεί καιρικές συνθήκες! Δεν θα έπρεπε, όμως! Πιστεύαμε πως ήταν αβίωτη η ζωή εκεί για έναν μεσογειακό τύπο – και όχι μόνο! – αφού πρέπει να ζεις, μεταβαίνοντας, αυτομάτως, από κτήριο σε Ι.Χ. και τούμπαλιν από Ι.Χ. σε κτήριο!… Ούτε να διανοηθεί το πόδι σου να πατήσει έξω, με 41ο+ C. Πού να το φανταζόμασταν ότι εμείς θα φτάσουμε 47ο σ’ ένα εκρηκτικό μείγμα με απίστευτη υγρασία, ενώ το Ντουμπάι ακόμη και στους 45ο C έχει άλλου είδους, έως και πιο υποφερτή, ζέστη;…Τι να μας πούνε οι Ντουμπαϊανοί, όταν εμείς μαυρίζουμε από τη μία γωνία στην άλλη;;;…’Ασε, που και για τους λάτρεις των πιο εξωτικών μερών, αφού δεν μπορούσαν να τα επισκεφθούν εκείνοι, με μια τιμωρησιακή …προσφορά τού περιβάλλοντος για τις υπερβολές μας απέναντί του, ‘’έρχονται’’ αυτά – τα εξωτικά μέρη – σ’ εμάς, μια και αποκτάμε κοινές θερμοκρασίες και δικά τους ακραία καιρικά φαινόμενα, μέχρι πρόσφατα, άγνωστα για τις δικές μας γεωγραφικές συντεταγμένες;;;…
Η κραυγή της φύσης…
Όχι, το περιβάλλον, δεν είναι νεκρή φύση – όχι τουλάχιστον, πριν την μετατρέψουμε εμείς σε τέτοια…Όχι, το περιβάλλον δεν είναι μουγκό!…Έχει φωνή και, μάλιστα, ηχηρότατη!…Τώρα, πια, κραυγή!…Όχι, το περιβάλλον δεν είναι άναρχο!…Ναι, το περιβάλλον διέπεται από κανόνες! Και, τώρα, έρχεται η ώρα της κλιματικής μετανάστευσης…Αλλά η φύση θα μας κυνηγάει, όπως ένα θύμα που ζητάει δικαίωση απ΄ τον κακούργο κακοποιητή του…Κι ενώ, αρχικά, εμείς ήμασταν οι ‘’τρομοκράτες του περιβάλλοντος’’, στο τέλος, αυτό μας τρομοκρατεί και μας καταδιώκει με … τιτάνιες μορφές ‘’εκδίκησης’’, όπως τις πλημμύρες, τις πιο ζοφερές και φονικές, που ούτε στους … χειροτερότερους εφιάλτες μας δεν έχουμε δει…Είμαστε οι … Spielberg, σκηνοθετώντας ένα σενάριο κατά του ίδιου μας του εαυτού!…Αλλά μάς πληροφορώ πως κάθε Spielberg-ικό καταστροφικό σενάριο, έξω από την οθόνη, δεν βγαίνει ποτέ σε καλό…Και το χειρότερο θα είναι πως έτσι θα μάθουμε τις επόμενες γενιές να ζουν…Σ’ έναν κόσμο αβίωτο!…Και, τότε, θα αποδειχθεί, περίτρανα, όπως διακήρυττε ο Αμερικάνος αρχιτέκτονας, Fr. Lloyd, πως ‘’όλες οι προσπάθειες στη διαπαιδαγώγηση θα είναι μάταιες, μέχρι να μάθετε τα παιδιά ν’ αγαπούν τα πουλιά, τα λιβάδια και τα λουλούδια’’!…Πριν, όμως, απ’ αυτό, πρέπει να εκπαιδευθούν οι γονείς και οι παππούδες αυτών των επερχόμενων γενεών!…Για να μην επιβεβαιωθεί η δυσοίωνη πρόβλεψη του Βρετανού ποιητή, Alexander Pope, πως ‘’ο άνθρωπος είναι το μόνο σφάλμα της φύσης’’!…Ας μην αφήσουμε το καταστροφικό μας έργο να εξελίσσεται θηριωδώς εις βάρος του Ανθρώπου, καταστρέφοντας την τέχνη του Θεού, που είναι η ίδια η φύση (κατά τον μεγαλύτερο Ιταλό ποιητή, τον Δάντη)…Κι όπως επισημαίνει η Λίνα Νικολακοπούλου: ‘’Κανένας πλανήτης δεν είναι τόσο μοναδικός, όσο η Γη, διότι σε κανέναν πλανήτη δεν υπάρχει ‘Ανοιξη, όπως την γνωρίζουμε και την βιώνουμε εμείς οι γήινοι’’…
‘’ ’Αδεια μου αγκαλιά’’(Συνθέτης: Nick Cave, Στιχουργός: Δ.Σαββόπουλος)
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ!…
‘Αδεια μου αγκαλιά, Χριστέ μου!
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ!
άδεια μου αγκαλιά…
Κάπως έτσι, ενεός, παρά την εξέλιξη και την πρόοδο, μπροστά στις απερίγραπτες καταστροφές, στέκει ανήμπορος ο άνθρωπος…
Η συνείδηση θα έπρεπε να είναι ο υπερασπιστής της φύσης…
Και να, μια βασική διευκρίνιση περί φύσεως και περιβάλλοντος, μέσα από τα μάτια του σύγχρονου Ρώσου, γνωμικογράφου, Εβγκένι Κασέγιεφ: ‘’Περιβάλλον: αυτό στο οποίο μετατρέπεται η φύση, όταν την προστατεύει ο άνθρωπος’’… Κι όταν η φύση νοσεί, ‘’όταν η φύση πέφτει σε παρακμή, το ίδιο συμβαίνει και με την ανθρώπινη φύση’’, όπως διαπιστώνει και ο Paul Carvel (έτερος Βέλγος συγγραφέας και γνωμικογράφος). Ναι, το περιβάλλον διαταράσσεται ανεπανόρθωτα, μη αναστρέψιμα – αν και ανθιστάμενο στις δικές μας κακουργηματικές κι αμετανόητες ενέργειες – και βαθμηδόν επιδεινούμενο…Ναι, το περιβάλλον διαθέτει αντιστάσεις και άμυνες, αλλά όχι ανεξάντλητες, ατελείωτες μπροστά στην ανθρώπινη απύθμενη ανοησία κι αφόρητη απληστία…Κι ενώ διαπράττει ο άνθρωπος εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος, μετά έρχεται και γράφει βιβλία και κάνει εκδηλώσεις, για να σώσει τ’ άσωστα!!!…Να καταφέρει τι; Να κολλήσει τα παγόβουνα, που έχουν αποκολληθεί από τη Γροιλανδία ή να επαναφέρει τα 8,5 δισεκατομμύρια τόνους επιφανειακού πάγου, που έλιωσαν και θα μπορούσαν να πλημμυρίσουν π.χ. τη Φλόριντα, μέσα σε μία και μόνο ημέρα (Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός);…Να αναδασώσει τις αχανείς καμένες εκτάσεις; Να αλλάξει τα θηριώδη καιρικά φαινόμενα;;;…Θηρίο ο άνθρωπος κατάφερε να εξαγριώσει ακόμα και την ίδια τη φύση!…Να την κάνει … σχιζοφρενική, στρέφοντάς την εναντίον τού ίδιου της του εαυτού και του ίδιου τού ‘’εγκληματία-αυτόχειρα’’, εν τέλει…Γιατί αυτό είναι το εξωφρενικό: ο άνθρωπος προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να στραφεί εναντίον του ίδιου του εαυτού του!…Να αυτοεξολοθρευτεί!…Τόσο παρανοϊκός!…Τόσο παράλογος!…Τόσο εθελοτυφλών!!!…Δυστυχώς, υπάρχουν και καταστάσεις, που, όταν τις παγιώνουμε, τις καθιστούμε ανελέητα αμετάκλητες!…Και το δυστύχημα είναι ότι ο άνθρωπος θα φανεί τόσο ανήμπορος, τόσο μικρός μπροστά στην ανυπολόγιστη, υπερτεράστια καταστροφή, την οποία έχει ο ίδιος προκαλέσει…Το έχει επισημάνει, ήδη, ο Β. Γκαίτε (Γερμανός ποιητής και φιλόσοφος): ‘’H Φύση!… Ζούμε μέσα της, αλλά δεν την ξέρουμε…Μας μιλάει συνεχώς, αλλά δεν προδίδει τα μυστικά της…Την καταστρέφουμε συνέχεια, και όμως, είμαστε τελείως αδύναμοι μπροστά της’’…Και αποδεικνύει ο άνθρωπος τη θηριώδη και απερίσκεπτη συμπεριφορά του…Και καλά ο εαυτός του, πες πως δεν τον νοιάζει! Τα παιδιά του δεν τον νοιάζουν;…Και καλά, πες ότι δεν θα πληγούν αυτά άμεσα, αλλά τι θα κάνει, αν δεν θέλει να δει να πλήττονται τα εγγόνια του;…Δεν θα πληγούν αυτά;… Κι αν όχι αυτά, τα παιδιά των εγγονιών του;… Πόσο κυνικά αμοραλιστής μπορεί να γίνει για τις επόμενες, όχι μόνο ξένες, αλλά και δικές του γενιές;;;!!!…Αλλωστε, ποιος δεν μπορεί να κατανοήσει πως τη φύση νοικιασμένη την έχουμε από τις επερχόμενες γενιές;;;!!!…
Η φύση έχει γεννήσει τον … πολέμιό της
‘’Ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και ο πόλεμος, που κάνει εναντίον της φύσης, είναι αναπόφευκτα ένας πόλεμος εναντίον του ίδιου τού εαυτού του’’… (Rachel Carson, Αμερικανίδα, βιολόγος & συγγραφέας)…
Πολύ περισσότερο, όταν οι προβλέψεις από τις μελέτες του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, τουλάχιστον με πιο έντονες φωνές-κραυγές, είχαν ακουσθεί από το 2011, όταν μιλούσαν για επερχόμενα φαινόμενα ερημοποίησης στη χώρα μας, εν όψει της έντασης των κλιματικών αλλαγών, με την αύξηση της θερμοκρασίας και τη μείωση των βροχοπτώσεων…Ο καθηγητής Εδαφολογίας, στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κ. Κοσμάς, υποστήριζε, από τότε: «Η διαδικασία τής ερημοποίησης έχει ξεκινήσει, για τα καλά, στη χώρα μας και η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την καταπολέμησή της», (στο περιθώριο του 6ου Διεθνούς Συνεδρίου ESSC -European Society for Soil Conservation- που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη, με τίτλο ‘’Καινοτόμες Στρατηγικές και Πολιτικές για τη Συντήρηση των Εδαφών’’).
Βάσει των μετρήσεων της Ελληνικής Επιτροπής για την καταπολέμηση της ερημοποίησης, 34% των περιοχών της χώρας μας θεωρείται υψηλού κινδύνου, 49% μέτριου και 17% χαμηλού.
Μεταξύ των περιοχών ‘’υψηλού κινδύνου’’ ερημοποίησης κατατάσσονται όλα τα νησιά του Αιγαίου, περιοχές της Ανατολικής Πελοποννήσου, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, τμήματα των Θεσσαλίας, Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και το Κεντρικό και Νοτιοανατολικό τμήμα της Κρήτης, σύμφωνα με τον Κ. Κοσμά. Μικρότερο κίνδυνο διατρέχουν τα εδάφη των περιοχών της Κεντρικής Ελλάδας και Κεντρικής Πελοποννήσου, όπως και τα Ιόνια νησιά, ενώ μηδαμινή είναι η απειλή του φαινομένου της ερημοποίησης για τις πεδινές περιοχές με πολύ καλά αποστραγγιζόμενα και βαθειά εδάφη.
Ως ερημοποίηση -φαινόμενο, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η περιοχή της Μεσογείου- ορίζεται η υποβάθμιση του εδάφους και του περιβάλλοντος σε ξηροθερμικά και ύφυγρα. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει μείωση ή ακόμη και απώλεια της παραγωγικότητας των γεωργικών και δασικών εκτάσεων, κυρίως, λόγω της διάβρωσης, η οποία επιφέρει δραστική μείωση του βάθους και της γονιμότητας του εδάφους και της βλάστησης. Εκτός, όμως, από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, η ερημοποίηση έχει, επίσης, σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, τόνισε ο Κ. Κοσμάς, υπογραμμίζοντας ότι ‘’εάν το έδαφος δεν αποδίδει, αμέσως μειώνεται η παραγωγή για τους αγρότες και περιορίζεται, έτσι, το, ήδη, συμπιεσμένο εισόδημά τους». Επομένως, ερημοποίηση = έλλειψη τροφίμων = θάνατος…Κάτι, που προφήτευε και ο Γάλλος ποιητής και πολιτικός, Σατωβριάνδος: ‘’Τα δάση προηγούνται των λαών, οι έρημοι τους ακολουθούν’’…
Μπορεί οι περιοχές, που αναφέρθηκαν παραπάνω, να βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ωστόσο και η δική μας θάλασσα, η Μεσόγειος, τείνει να μετατραπεί σε ένα ‘’καζάνι που βράζει’’. Η Μεσόγειος συγκαταλέγεται στις περιοχές, που πλήττονται σοβαρότατα από τις κρίσεις της κλιματικής ρήξης και της βιοποικιλότητας. Πρόκειται για την πιο υπεραλιευμένη θάλασσα, παγκοσμίως, με ραγδαία απώλεια βιοποικιλότητας, ενώ θερμαίνεται 20% ταχύτερα συγκριτικά με τις υπόλοιπες περιοχές του πλανήτη!…’’Είναι αξιοσημείωτο ότι η Φύση έχει γεννήσει τον πολέμιό της (τον άνθρωπο). Μεγαλοψυχία; Λάθος; Τύχη τυφλή’’;…(Άγγελος Τερζάκης, συγγραφέας).
Κι επειδή, όπως έγραφε ο Ριβαρόλ (Γάλλος, γνωμικογράφος), ‘’η φύση έχει τέσσερα μεγάλα σκηνικά –τις εποχές του χρόνου– και τους ίδιους ηθοποιούς –τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ άστρα– αλλά, συνεχώς, αλλάζει τους θεατές’’…Ας αφήσουμε και τους επόμενους θεατές να χαρούν αυτά, που άφησαν σ’ εμάς οι προηγούμενοι να απολαύσουμε!…
‘’Πίσω απ’ τη βιτρίνα’’ (στίχοι: Κ. Τριπολίτης, μουσική: Γ. Χατζηνάσιος)
Λιπάσματα, τσιμέντα και χαλυβουργικές,
σε βρήκα ένα βράδυ στον πυρετό να καις…
Και μου ‘πες: ‘’Κοίτα χάλι, για μας κανείς δε γράφει,
που τρώμε στο ψωμί μας καρκίνο και θειάφι’’…
Πίσω απ’ τη βιτρίνα
η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, η Ελευσίνα,
πίσω απ’ τη βιτρίνα όλα αυτά…
Γκαζάδικα, βαφεία κι η θάλασσα λεκές,
έγινε το κορμί μου σκουπιδοντενεκές
και βρίζω τον αγέρα κι αυτή τη μαύρη σκόνη,
που γδέρνει τα πλεμόνια και τη ζωή μου λιώνει…
Το 2000, είχα ασχοληθεί με την …τοπική ρύπανση στη Δυτική Αττική (παραθέτω το κείμενο)…
Θα προτιμούσα να μην ήμουν τόσο προφητική και επίκαιρη!…
