5.11.2015

Γράφει η Σοφία Μπασκάκη

Μόλις είδα αυτή την φωτογραφία με διαπέρασε ένα ρίγος. Στην Μυτιλήνη Χριστιανοί παπάδες και Μουσουλμάνοι πρόσφυγες προσεύχονται στην τελετή μνήμης των νεκρών στα «μαύρα» νερά του Αιγαίου.

Μια ιστορική φωτογραφία, μια ιστορική στιγμή που αποτυπώνει την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη. Μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι ίδιοι, όλοι ίσοι. Δεν υπάρχουν παιδιά ενός ανώτερου ή κατώτερου Θεού.

Η Μυτιλήνη έχει γεμίσει με μαρμάρινες πλάκες που γράφουν «άγνωστος άνδρας» ή «άγνωστο μικρό», με πρόσφυγες-θύματα των καθημερινών ναυαγίων. Ένα λουλούδι ξέπνοο κείτεται πάνω από κάθε τάφο. Ψυχές στα αζήτητα, κραυγές πνιγμένες.

Ο πόνος και η δυστυχία γίνονται γέφυρα που ενώνει όλες τις ψυχές, χωρίς χρώμα, θρησκεία ή καταγωγή. Όλοι είμαστε άνθρωποι κάτω από τον ίδιο ουρανό, με τις ίδιες αγωνίες και προσδοκίες για μια ζωή γαλήνια και έναν κόσμο δίκαιο.

Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι προσεύχονται σε έναν Θεό, φιλεύσπλαχνο, ελεήμονα, γεμάτο αγάπη για όλα τα ταλαιπωρημένα πλάσματα αυτής της γης της πληγωμένης.