Του Ανδρέα Κάτσενου, Δημοσιογράφου Θεολόγου

«Σήμερον ὁ ὢν τίκτεται, καὶ ὁ ὢν γίνεται ὅπερ οὐκ ἦν· ὢν γὰρ Θεὸς, γίνεται ἄνθρωπος, οὐκ ἐκστὰς τοῦ εἶναι Θεός. Οὐδὲ γὰρ κατ’ ἔκστασιν θεότητος γέγονεν ἄνθρωπος, οὐδὲ πάλιν κατὰ προκοπὴν ἐξ ἀνθρώπου γέγονε Θεός· ἀλλὰ Λόγος ὢν, διὰ τὸ ἀπαθὲς σὰρξ ἐγένετο, ἀμεταβλήτου μενούσης τῆς φύσεως».

Δηλαδή «Σήμερα ο Ων τίκτεται και ο Ων γίνεται αυτό που δεν ήταν. Γιατί ενώ είναι Θεός, γίνεται άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι Θεός. Επειδή δεν έγινε άνθρωπος με το να πάψει να είναι Θεός, αλλά ούτε πάλι με το να προκόψει από άνθρωπος έγινε Θεός. Αλλά ενώ είναι ο (Θεός) Λόγος, έγινε σαρξ (δηλαδή και άνθρωπος) με απάθεια, χωρίς να μεταβληθεί η φύση Του (σημ: στο Ένα πρόσωπο του Χριστού αποδίδονται η Θεία και η ανθρώπινη φύση)».

Η θεολογία της Γεννήσεως του Χριστού στη φάτνη της Βηθλεέμ αποτυπώνεται κατά τον εναργέστερο τρόπο στο «Λόγο είς το Γενέθλιον του Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού» του Ιερού Ιωάννη του Χρυσοστόμου.

Μυστήριο παράλογο και  παράδοξο,  όπως θα μας πει. Μέγα και φοβερό μυστήριο η ενανθρώπισης του Κυρίου, όπου έρχεται να σώσει τον Άνθρωπο

Είναι μεγάλη η γιορτή στους ουρανούς αλλά και στη γη γιατί η Βηθλεέμ θα γίνει Ουρανός για να υποδεχτεί το Μεσσία Χριστό.

Αλλά και το θεόσταλτο λόγο  της ενανθρώπισης του Ιησού που έρχεται να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και να τον οδηγήσει από το κατ εικόνα στο καθ ομοίωση « Θέλει γὰρ τὴν ἀτιμίαν ποιῆσαι τιμὴν, τὴν ἀδοξίαν ἐνδῦσαι δόξαν, τὸν τῆς ὕβρεως ὅρον, ἀρετῆς δεῖξαι τρόπον.

Ενώ κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή για την Γέννηση του Ιησού λέγει ότι  έχουμε την ένωση των δύο φύσεων στο πρόσωπο του. Της Θείας και της Ανθρώπινης.  «Αὐτὸ εἶναι ὁλοφάνερα ἡ ἄρρητη καὶ ἀκατάληπτη ὑποστασιακὴ ἕνωση τῆς θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ταυτότητα πλήρη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴ θεότητα ἐξαιτίας τῆς ὑπόστασης καί, κάνοντας μία τὴν  ὑπόσταση τὴ σύνθετη ἀπὸ τὰ δύο, χωρὶς ἡ φυσικὴ διαφορὰ τῆς οὐσίας τους νὰ προκαλέσει σ᾿ αὐτὴν καμμιὰ μείωση σὲ ὁτιδήποτε. ῞Ωστε καὶ ἡ ὑπόστασή τους νὰ γίνει, μία, καὶ ἡ φυσικὴ διαφορὰ νὰ μείνει ἀπαθής, στὴν ὁποία ὑπόσταση καὶ μετὰ τὴν ἕνωση ἡ κατὰ φύση ποιότητά τους διασώζεται ἀμείωτη καὶ ὅταν ἑνωθοῦν». 

Μέγα του της Γεννήσεως μυστήριο,  ως  Θεία πρόνοια, για τη σωτηρία του ανθρώπου και την εν δυνάμει μέσω του αυτεξούσιου του στην αιώνια βασιλεία. Ο Ιησούς ως αγάπη έρχεται να νικήσει την αμαρτία όντας αναμάρτητος, να συντρίψει τους δερμάτινους χιτώνες  ενδυόμενος ο ίδιος τα σπάργανα με ένα υπερφυσικό τρόπο από τον Παρθένο Μαρία, την Θεοτόκο.

Για να ζήσει ο άνθρωπος το ανυπέρβλητο αυτό μυστήριο ο Άγιος Παίσιος ο Καυσοκαλυβίτης μας ζητάει  «ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού».

Με ταπείνωση, ευλάβεια και προσήλωση στα νοήματα της Γέννησης κάνοντας τη καρδιά μας Φάτνη της Βηθλεέμ. Τότε Μπορούμε να κατανοήσουμε ανθρωπίνως την έλευση του Θείου που ενσαρκώνεται ως Θεάνθρωπος επί της γης.