26.12.2015

Ανασυντάσσουν τιs δυνάμεις του οι δύο μονομάχοι του δεύτερου γύρου των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας Β. Μεϊμαράκης και Κ. Μητσοτάκης με την ευκαιρία των γιορτών των Χριστουγέννων.

Μετά από μια μακρά εξαντλητική προεκλογική περίοδο τριών μηνών η ξεκούραση για τα επιτελεία σε Δάφνη και Αραβαντινού είναι αναγκαία για να γίνει περισσότερο μια αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και κυρίως για να σχεδιαστεί το τελευταίο  κομμάτι της προεκλογικής περιόδου.

Ο χρόνος που απομένει είναι ελάχιστος και γι αυτό οι κινήσεις θα είναι στοχευμένες καθώς οι δύο αντίπαλοι όπως κατέγραψε ο πρώτος γύρος απευθύνονται σε, εντελώς διαφορετικό εκλογικό κοινό.

Είναι φανερό ότι σ αυτές τις εσωκομματικές εκλογές της 10^ης Ιανουαρίου «συγκρούονται» δύο αντίθετες ιδεολογικές τάσεις μέσα στη κεντροδεξιά παράταξη που ούτως η άλλως συνυπάρχουν πάντοτε και κατά το παρελθόν δημιούργησαν έντονη αντιπαλότητα πολλές φορές και με κόστος. Πρόκειται για τη φιλελεύθερη, λαϊκή Κεντροδεξιά την οποία εκπροσώπησε ο ιδρυτής της παράταξης Κωνσταντίνος Καραμανλής και ακολούθησαν ο Μ. Έβερτ και  ο Κώστας Καραμανλής και σήμερα εκφράζει ο Β. Μεϊμαράκης. Μια τάση η οποία απευθύνεται στα πιο λαϊκά στρώματα ακολουθώντας μια κοινωνική πολιτική με ανθρώπινο πρόσωπο.

Απέναντι υπάρχει η τάση της νεοφιλελεύθερης  πολιτικής η οποία πρεσβεύει μια σκληρή οικονομική πρακτική την οποία ακολούθησε στην Αγγλία η Θάτσερ. Εδώ οι αριθμοί ευημερούν σε βάρος των ανθρώπων. Οι  ιδιωτικοποιήσεις  και γενικότερα οι μεταρρυθμίσεις έχουν ένα αρνητικό εργασιακό πρόσημο καθώς η ανεργία αυξάνει και οι μεγαλοαστοί  κυριαρχούν έναντι των λαϊκών στρωμάτων. Στην Ελλάδα θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού στις αρχές της δεκαετίας του΄90 ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

Οι εκλογές του πρώτου γύρου απέδειξαν ότι ο κ. Μεϊμαράκης συγκέντρωσε την εκλογική αποδοχή των λαϊκών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Των λαϊκών συνοικιών και της περιφέρειας, ως συνεχιστής της Καραμανλικής ιδεολογίας. Οι απλοί πολίτες των εμπιστεύονται και τον θεωρούν εγγύηση για το αύριο της παράταξης.

Αντιθέτως, ο κ. Μητσοτάκης έτυχε της αποδοχής `των αστικών και μεγαλοαστικών στρωμάτων. Εκείνων των συνοικιών, κυρίως, της Αθήνας οι οποίες εν μέσω κρίσης βρίσκουν περιπτώσεις για να επενδύσουν σε κερδοφόρες ευκαιρίες. Αλλά πολιτική δεν είναι προφανώς οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών.

Οι αυτές τάσεις θα αναμετρηθούν στις 10 Ιανουαρίου κι όχι οι μόνο τα πρόσωπα. Πρόκειται για δύο πολιτικές που έχουν αναφορά σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες κι αυτό θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι ψηφοφόροι των  δύο υποψηφίων, οι οποίοι δεν συνεχίζουν στο δεύτερο γύρο. Στη παρούσα συγκυρία δεν υπάρχει το δίλλημα αναζήτησης του αντί-Τσίπρα. Τίθεται το  ερώτημα της πολιτικής που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια η Κεντροδεξιά και η χώρα.