25.03.2016
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε όλη τη χώρα γιορτάζεται σήμερα η επέτειος της Εθνικής μας παλιγγενεσίας αλλά και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου με μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις σε όλη τη χώρα. Επίκεντρο του εορτασμού η Αθήνα όπου ενώπιον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας θα πραγματοποιηθεί η στρατιωτική παρέλαση μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Συμπληρώθηκαν φέτος 195 χρόνια από την ημέρα που μια χούφτα Έλληνες αποφάσισαν να αποτινάξουν τα δεσμά της τουρκικής υποδούλωσης τετρακοσίων χρόνων με τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό στη Μονή Μεγίστης Λάβρας στα Καλάβρυτα όπως θέλει η παράδοση να σηκώνει το λάβαρο της Επανάστασης.
Ήταν η έναρξη ενός αγώνα αιματηρού και πολύχρονου μιας ανύπαρκτης χώρας με πενιχρές δυνάμεις, στηριζόμενης περισσότερο σε υποσχέσεις ξένων δυνάμεων απέναντι σε μια πανίσχυρη οθωμανική δύναμη που κυριαρχούσε στα Βαλκάνια.
Η πατρίδα μας από τις 29 Μαΐου του 1453 γνώρισε τη σκλαβιά και τη φοβέρα για τετρακόσια χρόνια που της άλλαξαν την οικονομική κοινωνική και πολιτιστική πορεία της. Αλλά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων παρέμεινε ακλόνητη η πίστη στην ελευθερία και η φλόγα της αποτίναξης του δυνάστη κατακτητή.
Η ψυχή νίκησε τη δύναμη των όπλων και το θάρρος τη σκλαβιά. Με θυσίες, αίμα και βαρύ κόστος οι Έλληνες πρόταξαν τα στήθη τους απέναντι στην οθωμανική πολεμική μηχανή έχοντας απέναντί τους και τα παιχνίδια των τότε ισχυρών της Ευρώπης που νοιάζονταν μόνο για το τιμάριο που θα διατηρήσουν υπό την επιρροή τους.
Βεβαίως η ιστορική αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική από το μύθο των Ελλήνων που έκρυβαν μέσα τους τη φλόγα της αποτίναξης του κατακτητή.
Τι συνέβη, άραγε, στις 25 Μαρτίου του 1821 και την έχουμε αναδείξει ως την ημέρα της εθνικής μας εορτής; Τίποτα απολύτως λένε οι ιστορικοί. Ή σχεδόν τίποτα, για να είμαστε ακριβείς, πέρα από κάποιες αψιμαχίες. Κανένα σπουδαίο πολεμικό γεγονός που να δικαιολογεί αυτή την επιλογή. Ούτε καν η ύψωση του λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία των παλικαριών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.
Το περιστατικό της Αγίας Λαύρας είναι ένας εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε στον γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο οποίος συνέγραψε την τετράτομη Ιστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, αλλά και μέσω του πίνακα Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας (1851) του σημαντικού Έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).
Άλλωστε και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για το περιστατικό στα απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα, όπου όντως όρκισε τους επαναστάτες της περιοχής στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου.
Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.
Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννινα για να εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.
Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.
Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και με διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα. Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς, προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στη Μακεδονία.
Η 23η Μαρτίου είναι ο πρώτος σημαντικός σταθμός του εθνικού αγώνα για την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους και τη συνέχιση του ελληνικού έθνους που δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται.
Παράλληλα εορτάζεται και το χαρμόσυνο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της αναγγελίας της Γέννησης του Χριστού από την Υπεραγία Θεοτόκο με υπερφυσικό αειπάρθενο τρόπο, από τον αρχάγγελο Γαβριήλ. Τη χαρά της έλευσης του Σωτήρα Χριστού που θα αλλάξει τη μοίρα του πεπτωκότα ανθρώπου ενδεδυμένου τον δερμάτινο χιτώνα της αμαρτίας. Σωτηριολογική η μέρα του Ευαγγελισμού για το χριστιανισμό και την πλήρωση των γραφών.