3.12.2015

Μια Ελλάδα εξαντλημένη μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου προσπαθώντας να ανακτήσει τις δυνάμεις της κι ένα τελεσίγραφο της 1^ης Δεκεμβρίου 1944 που προκαλεί έντονες αντιδράσεις. Ο Άγγλος Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα στρατηγός Σκόμπι διατάσσει τον γενικό αφοπλισμό μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου από τον οποίο όμως θα εξαιρούνταν η 3^η Ελληνική Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος. Ο κίνδυνος για να περάσει η διακυβέρνηση της Ελλάδας στα Βρετανικά χέρια ορατός.

«Μη διστάζεις να ενεργήσεις σαν να ήσουν σε κατακτημένη πόλη, όπου γίνεται μια τοπική εξέγερση» τηλεγραφεί στον Σκόμπι, ο Βρετανός πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ, που δεν διανοείτο ότι θα έχανε την Ελλάδα από τη σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας.

Οι υπουργοί που ανήκαν στο Ε.Α.Μ. παραιτούνται την επόμενη μέρα και το Ε.Α.Μ. καλεί στην πλατεία Συντάγματος συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 3 Δεκεμβρίου 1944, παρά την κυβερνητική απαγόρευση. Η διαδήλωση έχει τεράστια συμμετοχή, καταλήγει όμως σε λουτρό αίματος, καθώς οι Κυβερνητικές και Βρετανικές δυνάμεις που βρίσκονται ακροβολισμένες στα γύρω κτίρια αρχίζουν να πυροβολούν αδιακρίτως. Οι πρώτοι νεκροί άρχισαν να πέφτουν… 33 στο σύνολο και 148 οι τραυματίες, σημαίνοντας το προανάκρουσμα του φρικτού Εμφυλίου Πολέμου που ακολουθεί αργότερα.

Ο Μάνος Χατζηδάκης κατάφερε με μια φράση να τα πει σχεδόν όλα:

«Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση κομμουνιστών. Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που έβλεπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που έριξαν δωσίλογοι και φασίστες, φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη στήριξη του νεαρού τότε κράτους είχανε έναν εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας».