Γράφει ο Ανδρέας Κάτσενος, Δημοσιογράφος

Η συμπλήρωση 50 χρόνων από την Μεταπολίτευση βρίσκει τη χώρα μας μπροστά σε νέες προοπτικές αλλά και προκλήσεις. Δημιουργεί, υπό προϋποθέσεις, σε βάθος χρόνου, συνθήκες απεγκλωβισμού από τον οικονομικό εναγκαλισμό των υπέρογκων χρεών που προκάλεσαν οι άφρονες πολιτικές πολλών κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια.

Η περίοδος της μεταπολίτευσης, είναι αλήθεια, χαρακτηρίζεται ως η πιο ήρεμη, δημοκρατική και παραγωγική για τη χώρα μας. Χωρίς πολέμους, παρά το γεγονός ότι ουδέποτε εξέλειπαν οι επιθετικές διαθέσεις των εξ ανατολών, κυρίως, γειτόνων και συμμάχων μας. Η Κύπρος παραμένει διαιρεμένη και υπό κατοχή, τα Σκόπια αρνούνται να εφαρμόσουν τη συνθήκη των Πρεσπών και η ελληνική μειονότητα της Βόρειας Ηπείρου υποβάλλεται σε καθημερινούς διωγμούς, μειώσεις και εξευτελισμούς.

Παρά ταύτα η δημοκρατία μας παραμένει ισχυρή και σταθερή. Το Σύνταγμα του 1975, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και επέκεινα οι Αναθεωρήσεις δημιούργησαν εκείνες τις βάσεις, ώστε η δημοκρατία μας να έχει γερές βάσεις και καθαρό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Να είναι μια προοδευτική, μεταρρυθμιστική δημοκρατία και να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και περίοδοι πολιτικής αστοχίας, αβελτηρίας και οπισθοδρόμησης. Κακών πολιτικών τις συνέπειες των οποίων ακόμα και σήμερα ο ελληνικός λαός είναι υποχρεωμένος να υποστεί.

Οι ειρηνικές εναλλάξεις στην εξουσία των κυβερνήσεων, κυρίως, το 1981 με τον Ανδρέα Παπανδρέου και, ιδίως, η άνοδος στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 καταδεικνύουν κατά  τον εναργέστερο τρόπο ότι η χώρα μας έχει βαθιά ριζωμένο το αίσθημα της δημοκρατίας κι έχει αφήσει το χθες τα πολιτικά μίση και πάθη που κόστισαν εμφυλίους και αιματοχυσίες.

Εν τούτοις η δημοκρατία μας έχει πολλά να κάνει ακόμα για να μπορέσει να ευθυγραμμιστεί από αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Χρειάζεται εμβάθυνση των θεσμών και των μεταρρυθμίσεων, ώστε να καταστεί λειτουργικά επαρκής. Να εργαστεί για να πατάξει χρόνιες παθογένειες που την ταλανίζουν. Για ένα σύγχρονο δικανικό σύστημα όπου η δικαιοσύνη θα είναι πραγματικά ανεξάρτητη και θα  απονέμεται ταχύτερα το δίκαιο. Ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα απαλλαγμένο από ανισότητες. Μια κοινωνία διάφανη μακριά από φαινόμενα διαφθοράς. Μια παιδεία που να ανταποκρίνεται σε όλους τους πολίτες και θα προάγει τις αρχές και τις αξίες τα ιδανικά του έθνους μας.

Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και δύσβατος. Χρειάζονται ριζοσπαστικές πολιτικές που θα δημιουργούν συνθήκες ευημερίας για όλους τους πολίτες. Χωρίς διαχωρισμούς. Με στήριξη στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Να δημιουργήσουμε μια κοινωνία προσώπων και όχι μια κοινωνία αριθμών προς όφελος των ολίγων και εκλεκτών. Μια ανθρωποκεντρική κοινωνία που θα αγκαλιάζει κάθε πολίτη που ζει, εργάζεται και δημιουργεί στη χώρα εφόσον σέβεται τις αρχές και τις αξίες της. Μια κοινωνία που θα σέβεται τη διαφορετικότητα, μακριά από φαινόμενα βίας, όπου θα επικρατεί η ισονομία και η ισοπολιτεία.

Πολλές από αυτές τις πολιτικές εφαρμόζονται αν και χρειάζεται χρόνος για να αλλάζουν παρωχημένες νοοτροπίες του χθες. Προβληματικές παθογένειες που πλήγωσαν και πληγώνουν την κοινωνία μας. Η παιδεία είναι αυτή που μπορεί να συμβάλει θετικά προς την κατεύθυνση να γκρεμιστούν στεγανά χρόνων. Αλλά χωρίς να αλλάξει και η ταυτότητα του έθνους μας. Το να γίνουμε προοδευτικοί μεταρρυθμιστές δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να είμαστε και Έλληνες με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας τις αρχές και τις αξίες  για τις οποίες θυσιάστηκαν οι πρόγονοί μας για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι πρωταγωνιστές στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι με ισότιμη φωνή και ισχυρή διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων  μας.

Η Ελλάδα προχωρά μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια η οποία οφείλει να μετασχηματιστεί να εμβαθύνει τους θεσμούς της και γίνει ανθρωποκεντρική και να δημιουργήσει συνθήκες δημοκρατικής συμβίωσης για όλα τα κράτη μέλη της.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα των επόμενων χρόνων για την Ευρώπη τη δημοκρατία τους λαούς της  έστω κι αν πλέον στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν υπάρχουν οι εμβληματικοί οραματιστές ηγέτες, παρά μόνο διαχειριστές της εξουσίας.