Η καμινάδα που έφτασε στου καλαμποκιού το πανσέληνο φεγγάρι, με τις μελωδίες – αερόστατα του Κώστα (Χαριτοδιπλωμένου) και του Μιχάλη (Ρακιντζή) -Θεοδώρα & Μιχάλης Δέδες
Από τη Θεοδώρα Δέδε Δεν θάπρεπε να σου το επιτρέπεις… Θάπρεπε να έχεις απαγορευτικό να ”πυροβολείς”, shot-άροντας… Άλλη μια σου φωτογραφία, λοιπόν, κατά φαντασίαν ”φωτογράφε”… Βγάζεις χρήματα… Απέκτησες, επί τέλους, την πιο αξιόπιστη και πολύτιμη μηχανή… Μπορείς, πια, να φέρεις σβούρα την…
Μόνο εκεί φυτρώνουν αλμυρές παπαρούνες, στην ψίχα της ψυχής… Κλάματα… Πιο πάνω φύονται τα πικρά χαμαίμηλα, στην ψίχα της σκέψης… Λάθη… Η μόνη γλύκα στην ψίχα της όσφρησης… Γιασεμιά… Και, κάποιες φορές, ένας παράδεισος -νοστιμιάς- στη γεύση… Αρμονία… Φύσης & φαντασίας… Θεού…
Από τη Θεοδώρα Δέδε Πιάνομαι από ευωδιές νυχτολούλουδων και ανθών νεραντζιών, κάτι Μεγαλοβδομαδιάτικα απογεύματα, τίγκα στην Ανοιξη, την Ανάταση και την Ανάσταση… Δένομαι πάνω σε αφράτες ακροθαλασσιές, με μαξιλάρι -όπου αναπαύεται το βλέμμα- βαμβακένιους αφρούς και στρώμα πολυτιμοκαμωμένο από διαμαντένιους κόκκους…
Από τη Θεοδώρα Δέδε Έβγαλε όλη τη ζωή του στο κρεβάτι… Όχι από ανημπόρια, ούτε από πόνους, μηδέ από οκνηρία… Χανόταν, ατελείωτα, στις απίστευτες διαδρομές του ύπνου και ξύπναγε για δευτερόλεπτα… Δεν θα επαραιτείτο… Μέχρι να ξυπνήσει στην πραγματικότητα, που ήθελε……
Από τη Θεοδώρα Δέδε Μη χαλάς τα μάτια σου να μου πλέκεις λέξεις αραχνοΰφαντες, λέξεις πανάκριβες, μα, όχι πολύτιμες, μόνο για τ’ αφτιά χρυσοπλεγμένες… Το άκουσμά τους μόνο δάκρυα θρήνου μου φέρνει ωκεανούς… Ν’ αναρωτιέμαι με κάνει, πώς βρέθηκαν όλα του κόσμου…
Από τη Θεοδώρα Δέδε Πληθαίνουν τα ερωτηματικά… Ανηλεώς, τα σέρνουν οι απορίες ξοπίσω τους… Και οι φωνές, που καλούνται, που πρέπει, που οφείλουν, να απαντήσουν δεν ηχούν σ’ αυτόν τον πλανήτη, πια… Τα ‘’γιατί’’ κρέμονται μούσκεμα -στα ορφανά αφτιά παρηγοριά κρατούν…
Από τη Θεοδώρα Δέδε (Christ of Saint John of the Cross, S. Dali) Θ’ αναδυθείς, πάλι, απ’ την Αβυσσο…Τη δική ΜΑΣ Αβυσσο…Ο Σταυρός Σου θα είναι μπηγμένος σε αμέτρητου βάθους σκότος…Το Δικό ΜΑΣ σκότος…Εμείς νομίζουμε πως…Εσένα Ανασταίνουμε…Πως Εσένα οφείλουμε ν’ Αναστήσουμε, ξανά…Τι ΛΑΘΟΣ!!!…Πόσο ΛΑΘΟΣ παίρνουμε την ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!…Η Ανάσταση…
Από πού να ξεκινήσει κανείς για τη … φθορά και την παρακμή της Eurovision;…Μιας Eurovision, που – για να είμαστε ειλικρινείς – δεν καταφέρνει να πετυχαίνει, πάντα, τον υπέροχο – όπως θα έπρεπε να είναι – καλλιτεχνικό σκοπό της…Ευτυχώς, όμως, με κάποιες…
Από τη Θεοδώρα Δέδε Δημοσιογράφο Εσύ, κορίτσι των …8, των 10, των 12… Βίαια, ανηλεώς, κομμένο μωβ μπουμπούκι…Που μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους…καλικάντζαροι σε συνάντησαν, γιατί βρήκαν ανοιχτή χαραμάδα ψυχικής καμινάδας…Και μπούκαραν…Και τάκαναν όλα ρημαδιό…Και άφησαν πολλή μουτζούρα…Και σε κακογέρασαν, νεόκοπο πλάσμα…Αξιοθρήνητη ψυχή…Που δεν…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι