Βασίλης Παπακωνσταντίνου: Η ποίηση μέσα από τον αυθεντικό ερμηνευτή της ροκ μπαλάντας…

Από τη Θεοδώρα Δέδε, Δημοσογράφο Έπρεπε να περάσουν χρόνια πολλά – κι ευτυχισμένα…- και κάποιες … καταλιωμένες και καταμασημένες κασέτες – νομιμότατες!…αλλά και νοστιμότατες, ακόμη & για το ίδιο το κασετόφωνο, που ήθελε από αρμονικομελωδική νοστιμάδα να τις κατασπαράξει !…- για να…

”Στη χώρα του ανατέλλοντος παρελθόντος”

”Στη χώρα του ανατέλλοντος παρελθόντος” – Από τη Θεοδώρα Δέδε Φτάνω στη χώρα του ανατέλλοντος (παρελθόντος, για μένα · για πολλούς) μέλλοντος, σφιχταδράχνοντας, τη βαλίτσα… Οι ταξιδιωτικές ταινίες της αναγράφουν: αόριστος, παρατατικός, παρακείμενος, συντελεσμένος… Παρελθόν… Το χερούλι της, τη μια, μου τσουρουφλίζει…

“Ρολογιού δείκτες ταχυδακτυλουργοί” – Από τη Θεοδώρα Δέδε

Δείκτες ατάραχοι ρολογιού, φεγγάρια κι ήλιους θ’ αποδείξουν και ώρες αβύσσου θα διατρέξουν σε τεταρτημόρια, ημικύκλια και κύκλους, που κανείς δεν θα σβήσει, στους αιώνες μιας θνητής μνήμης… Ρολόγια ήσυχα, θα σημάνουν του πολέμου την ώρα και για όσα ορκιζόσουν μόλις τώρα,…

‘Έπαθε βλάβη η ψυχή”… Από τη Θεοδώρα Δέδε

Χάλασε η ψυχή… Πρέπει, επειγόντως, να φτιαχτεί… Είναι επειδή ξοδεύτηκε πολύ, χωρίς το ξόδεμα ν’ αξίζει… Ζητάνε, πια, η ψυχή, με αλυσίδες να δεθεί, μια και με των πολλών τη λογική δεν συμφωνεί, γιατί αυτοί τη νοιώθουν επικίνδυνη και ξένη…   Το…

“Μεταλλάξεις τραγικές”… Από τη Θεοδώρα Δέδε

“Μεταλλάξεις τραγικές”… Από τη Θεοδώρα Δέδε   Όταν η φυγή από μια τραγική πραγματικότητα, γίνεται πραγματική τραγικότητα… Όταν οι θάλασσες γίνονται ρουφήχτρες, καταβροχθίζουσες εισπνοές – εκπνοές, μετατρέποντάς τες σε φυσαλίδες θανάτου… Επειδή παλάμες ανθρώπων χουφτώνουν τα σύγχρονα αργύρια, πάνω από φυσαλίδες θανάτου……

Θεοδώρα Δέδε: Το ταξίδι των ρούχων στο θυμικό μου.

Σε κάθε αλλαγή εποχής, κατά το ταξίδι των ρούχων από τα πάνω προς τα κάτω ντουλαπικά πατώματα κι από εμπρός προς τα πίσω, στα συρταρένια … αχανή βάθη, που παλεύω, σε απίστευτα μποφόρ, με μάζες υφασμάτων για τη φύλαξή τους, καταλήγω, όλο…

«”Ανδρέας Λεντάκης: 25 χρόνια μετά, είναι ακόμη εδώ”, γιατί οι ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ»!   

Από τη Θεοδώρα Δέδε «Ο Ανδρέας Λεντάκης ήταν ο άνθρωπος, που είδε τη ζωή σαν πολύτιμο λίθο και σαν τέτοιο την εκτίμησε: με λείες επιφάνειες και αιχμηρές γωνίες!…Άξιος εκτιμητής της ζωής… Έζησε ζωή δυνατή σε χτυπήματα, συγκινήσεις, δημιουργίες… Ζωή αγκάθινη και μεταξένια»… Αυτός ήταν ο…