Γράφει ο Ανδρέας Κάτσενος, Δημοσιογράφος

Η σαρωτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 7^ης Ιουλίου δημιουργεί νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Αλλαγή σελίδας με προοπτική.

Η νίκη αυτοδυναμίας του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν, λίγο ως πολύ, αναμενόμενη, για αυτό βρήκε και το ΣΥΡΙΖΑ απόλυτα προετοιμασμένο, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα το βράδυ της Κυριακής  στο Ζάππειο. Μια στάση που τον τιμά. Δηλώσεις με ουσία που αναδεικνύουν ένα νέο πολιτικό πολιτισμό.

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει μπροστά του μια καθαρή τετραετία και δίπλα του 158 βουλευτές για να στηρίξουν το έργο του. Είναι αλήθεια ότι έχει δημιουργήσει πολλές ελπίδες στη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία τις οποίες καλείται τώρα να υλοποιήσει. Έχει μια χρυσή ευκαιρία να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές και να οδηγήσει τη χώρα σε τροχιά ουσιαστικής ανάπτυξης. Πρωτίστως έχει την ευκαιρία να ελαφρύνει και να δώσει ανάσες στη μεσαία τάξη η οποία είναι και η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και ο μοχλός ανάπτυξής της.

Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να προχωρήσει με ένα πολύ μεγάλο όπλο. Έχει ένα κόμμα ενωμένο, όπως την εποχή του Κ. Καραμανλή, μια συμπαγή Κοινοβουλευτική Ομάδα και μια ολόκληρη κοινωνία η οποία περιμένει οι ελπίδες της να μην αποδειχτούν φρούδες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε γιατί επί τέσσερα χρόνια δεν κατόρθωσε να στηρίξει την μεσαία τάξη. Την υπερφορολόγησε, επί της ουσίας την έστυψε και αύξησε την φτωχοποίηση. Επιπλέον, διαπραγματεύτηκε με τρόπο παιδαριώδη το Σκοπιανό υπογράφοντας μια επαίσχυντη συμφωνία. Ενώ στελέχη του επέδειξαν μια πρωτοφανή αλαζονεία ασυνήθιστη για αριστερό κόμμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας εν τούτοις κράτησε δυνάμεις και με 31,53% αποτελεί αναμφισβήτητα τη νέα σταθερή πολιτική δύναμη στην Κεντροαριστερά. Έχει μια ομάδα ισχυρή και όπως είπε θα προχωρήσει μέσα από συνέδριο σε μετασχηματισμό του κόμματός του κάτι που σημαίνει ότι θα  τελειώσει με τις συνιστώσες. Στόχος του είναι να προχωρήσει σε ένα καθαρό ευρωαριστερό εργατικό κόμμα.

Το  ΚΙΝΑΛ  μπορεί να αύξησε κατά πέντε τις έδρες του αλλά τα ποσοστά του απέχουν πολύ από τις ένδοξες μέρες του ΠΑΣΟΚ. Όπως φάνηκε ο αποκεφαλισμός του Ευ. Βενιζέλου ουδόλως ενίσχυσε την υποτιθέμενη καθαρότητα του κόμματος.

Η είσοδος στη Βουλή των κομμάτων της Ελληνικής Λύσης του Κ. Βελόπουλου και της ΜΕΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη ήταν αναμενόμενη. Παραμένουν κόμματα διαμαρτυρίας στα όρια των άκρων. Επίσης ουσίας έστειλαν εκτός Βουλής τη Χρυσή Αυγή και την Ένωση Κεντρώων.

Ειδικότερα για τη Χρυσή Αυγή αυτό ίσως σημαίνει πολλά και για την εξελισσόμενη δίκη στελεχών της κάτι που θα φανεί το επόμενο διάστημα.

Το ΚΚΕ άντεξε, αλλά είναι φανερό ότι χάνει δυνάμεις και το μέλλον του διαγράφεται δυσοίωνο εάν δεν αλλάξουν πολλά πράγματα στο εσωτερικό του και, κυρίως, σε επίπεδο  ηγεσίας,  η οποία δεν εμπνέει ευρείες κοινωνικές μάζες. Αν και έκανε μια πολύ αξιοπρεπή προεκλογική περίοδο και έδωσε μια άλλη εικόνα για τον κοινωνικό ρόλο του.

Εν πολλοίς μια νέα Κοινοβουλευτική περίοδος ξεκινά με πολλές ελπίδες και προσδοκίες, όπου ο χρόνος θα δείξει εάν θα υλοποιηθούν ή τα όνειρα θα μείνουν για την κοινωνία όνειρα θερινής νυκτός. Άλλωστε τα υψηλά πλεονάσματα και τα μνημόνια όπως και η επιτήρηση είναι παρόντα και μας καταδυναστεύουν.